قایم موشک - HIDE AND SEEK

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : بَری جوزفسن
کارگردان : جان پولسن
فیلمنامه‌نویس : آری اشلوسبرگ
فیلمبردار : داریوش وولسکی
آهنگساز(موسیقی متن) : جان آتمن و برانی مکال
هنرپیشگان : رابرت دنیرو، داکوتا فانینگ، فامکه یانسن، الیزابت شو، ایمی اروینگ، دیلن بیکر، ملیسا لیو، رابرت جان برک و دیوید چندلر
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۱ دقیقه


نیویورک، زمان حال. ̎دیوید کالاویِ̎ روان‌کاو (دنیرو)، پس از خودکشی همسرش، هم‌راه با دختر جوانش، ̎امیلی̎ (فانینگ) به شمال نیویورک می‌رود. ̎امیلی̎ یک دوست خیالی برای خودش ساخته به نام ̎چارلی̎. ̎دیوید̎ با این امید که دوستانی هم‌سن‌وسال خود بیابد، با ̎الیزابت̎ (شو) دوست می‌شود که به اتفاق خواهرزاده‌اش به دیدار ̎دیوید̎ و ̎امیلی̎ می‌آیند. اما ̎امیلی̎، تحت تأثیر نفوذ شیطانی ̎چارلی̎، هرگونه دست رفاقت و دوستی را پس می‌زند. ̎دیوید̎ تصور می‌کند که ̎امیلی̎ برای فرار از مسئولیت و شانه خالی کردن از زیر بار تعدادی شیطنت وحشتناک، ̎چارلی̎ را بهانه قرار داده و از این‌رو از شاگرد سابقش، ̎کاترین̎ (یانسن)، مشورت می‌طلبد. ̎دیوید̎ ضمناً به همسایگانش، ̎لورا̎ (لیو) و ̎استیون̎ (برک)، مشکوک است. وقتی ̎الیزابت̎ سرزده به سراغ ̎امیلی̎ می‌رود، ̎چارلی̎ جسمیت می‌یابد، او را از پنجره پرت می‌کند و می‌کشد. مدتی بعد، کلانتر که به دنبال ̎الیزابت̎ می‌گردد، به سراغ ̎دیوید̎ می‌آید. ̎دیوید̎، کلانتر را از سر باز می‌کند و جسد ̎الیزابت̎ را در وان حمام می‌یابد. سپس، وحشت‌زده، ̎امیلیِ̎ به ظاهر جنایتکار را در ا تاقش محبوس می‌کند و دنبال راهی برای سر به نیست کردن جسد می‌گردد. ̎دیوید̎ که به ̎استیون̎ در خارج از خانه برخورده، او را قاتل تصور می‌کند و با او درگیر می‌شود. به خانه که برمی‌گردد ̎امیلی̎ را آزاد می‌کند و در خانه سنگر می‌بندد. اما وقتی وارد اتاق مطالعه‌اش می‌شود، واقعیت بر او فاش می‌شود: ̎چارلی̎ در واقع خودش است. او که از بی‌وفائی‌های همسرش عقلش را از دست داده بوده، او را به قتل رسانده و این خویشتنِ سرکوب‌شدهٔ خودش است که با ̎امیلی̎ دوست شده است. کلانتر برمی‌گردد و به قتل می‌رسد. ̎کاترین̎، نگران ̎امیلی̎، سر می‌رسد و از مرگ او در یک بازی قایم موشک جلوگیری می‌کند. ̎دیوید̎، ̎امیلی̎ را تا غاری در بیشه‌ها تعقیب می‌کند ولی در آن‌جا ̎کاترین̎، مسلح به هفت‌تیر کلانتر، او را از پای درمی‌آورد.
● قایم موشک خوب شروع می‌شود، کُند پیش می‌رود، انباشته از اعمال و رفتارهای عجیب و غیرعادی دخترک داستان است، و بد تمام می‌شود. تعامل دنیرو و فانینگ، تقریباً تمام رخدادهای فیلم را رقم می‌زند، و آن‌چه در نهایت به تماشاگر منتقل می‌شود این است که چه‌طور می‌توان راه‌حلی برای رفتارهای غریب بچه‌های روان‌پریش یافت. و البته به این سئوال هیچ‌گاه پاسخی داده نمی‌شود. نگاه بهت‌زدهٔ دنیرو، از ابتدا تا انتهای فیلم، به تماشاگران هم تعمیم پیدا می‌کند، و آنان از خود می‌پرسند، برای چه به تماشای این تریلر روان‌شناختی نشسته‌اند! حیرت آنان زمانی بیشتر می‌شود که می‌بینند بازی فانینگِ ده ساله، با آن چشم‌های گرد و درشت، بازی دنیرو را تحت‌الشعاع قرار داده است. پولسنِ استرالیائی، با تاریک کردن صحنه‌ها و پُررنگ کردن سایه‌های رعب‌آور، و خلق نماهائی که یادآور هراس از مکان‌های بسته در فیلم‌های ترسناک کلاسیک سینماست، بر جنبهٔ تعلیق و هراس داستان تأکید کرده است ـ برای مثال نورپردازیِ درِ حمام از چند زاویه. از همین‌جاست که فیلم در میان دو ژانرمعلق می‌ماند، و اساساً مشکل آن این است که پس از گذشت حدود سی دقیقه به پوچی می‌گراید. به عبارت دیگر، فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان تصمیم‌ می‌گیرند دو شخصیت اصلی داستان را در پیچش تعلیق و هراس و روان‌پریشی تنها بگذارند.