کسوف - L'eclisse

سال تولید : ۱۹۶۲
کشور تولیدکننده : ایتالیا و فرانسه
محصول : روبر حکیم و ریمون حکیم.
کارگردان : میکل آنجلو آنتونیونی.
فیلمنامه‌نویس : تونینو گوئرا، الیو بارتولینی، اوتیرو اوتیری و آنتونیونی.
فیلمبردار : جانی دی ونانتسو.
آهنگساز(موسیقی متن) : جووانی فوسکو.
هنرپیشگان : مونیکا ویتی، آلن دلون، فرانسیسکو رابال، لی‌لا برینیون و رزانا روری.
نوع فیلم : سیاه و سفید، ۱۲۵ دقیقه.


رم. دختر مترجمی به‌نام "ویتوریا" (ویتی)، پس از چهار سال رابطه، از محبوبش "ریکاردو" (رابال) جدا می‌شود. چندی بعد با "پی‌یرو" (دلون)، کارگزار سهام مادرش (برینیون) در بازار بورس، رابطه برقرار می‌کند. اما سرانجام تصمیم می‌گیرد که تنها باشد...
٭ آخرین قسمت سه گانه بزرگ استاد (اولی: ماجرا، ۱۹۵۹ و دومی: شب، ۱۹۶۰). این‌جا نیز "تنهائی" به‌عنوان فرجام گریزناپذیر انسان‌ها، مثل دو فیلم پیشین، درون‌مایه مرکزی اثر را تشکیل می‌دهد. زندگی در کسوف شبیه به "کولاژ" است و به همین دلیل در هیچ‌جا فراز و نشیب خاصی نمی‌بینیم. در واقع همه چیز در اوج "بی‌معنائی" و "پوچی" به هم شبیه است. اوج نمایش این کولاژ بی‌معنا در صحنه نهائی (با ۵۲ نما، در مجموع حدود ۷ دقیقه)، عرضه می‌شود جائی که دو قهرمان هیچ‌کدام سر قرار ملاقات نمی‌آیند. آنتونیونی با پرهیز از ایجاد تعلیق در تماشاگر برای دیدن جریان ملاقات و، در عوض، نمایش تیرهای جراق بر، درخت‌ها،... و حشرات نشان می‌دهد که تا چه حد از پیش نسبت به حاضر نشدن این دو و در نتیجه ناممکن بودن ادامه رابطه‌شان اطمینان داشته است. موسیقی درخشان و غیر ملودیک فوسکو با لحنی تعمداً غیر احساساتی، از جمله در صحنه‌های دو نفره "ویتوریا" و "پی‌یرو" بازگوی یکی از حرف‌های اساسی کار است: "کسی حرفی برای گفتن به کس دیگر ندارد".