گشت ارشاد،حرف های پارتیزانی و حقوق شهروندی

امر به معروفات و نهی از بدی ها و منکرات از دانش واژه های مظلوم در مناسبات قدرت و سیاست در سال های اخیر ایران به شمار می آید. دعوت به خوبی ها و انذار از زشتی ها از سوی توده مردمان امری رایج و جزو سنت های ممدوح ایرانی و اسلامی است، اما معمولاً این واژگان پرمغز و این فرایض اجتماعی و مردمی هنگامی که با برخی نسبت های ذیربط در حوزه های مصطلح سیاست و قدرت حزبی و تبلیغات سیاسی (پروپاگاندا) ربط می یابد؛ غبارآلود، فاقد اثر و کارایی لازم می شود.
اگرچه مراتبی از دعوت به خصال نیکو و پرهیز دادن از عادات نادرست و ناهنجار نه به عهده مردم بلکه به دولت اسلامی مستقر و مبسوط الید ارجاع می یابد، اما منظور از این گفتار به غیر از نکته گفته شده می باشد، بلکه ما بر آنیم که از چه روی در سال های اخیر بسیاری از افراد مؤمن و باهویت و معتقد به حریم عفاف و در جامعه، پیشتر از دیگران خود از منتقدین شیوه های ذکر شده اند. گو این که برخی از دوره های گشت های ارشاد (زیر نظر نیروی انتظامی) اگرچه نتوانسته توقع مردمان فضیلت محور ایرانی را برآورده کند، اما حداقل برای بسیاری از فرصت طلبان داخلی و خارجی در ادوار مختلف نان و آب به همراه داشته است! نان و آبی که پخت و پز آن در انتخابات ادوار اخیر صورتی حرفه ای یافته است.
قسم اخیر مظلومیت بسط معروفات و نهی از منکرات و نیز عفاف عمومی به حرف های پارتیزانی یکی از محترمین و ایضاً کاندیداهای ریاست جمهوری دهم مربوط می گردد. چه این که وی در مصاحبه مطبوعاتی و تبلیغاتی خویش ایرانیان را به آن بشارت داد که گشت های ارشاد را جمع می کند! گویا مشکل کنونی ایران برای پیشرفت و عدالت، ذکر این حرف های پارتیزانی است! با آن همه ادعاها، گمان داشتیم که بناست «الگوی زیست مسلمانی» را که در شعارهای انتخاباتی ادعا کرده اند، ارائه کنند، اما گویا این مدعی اصلاحات هم اعجازی برای ایران ندارد و حرف های پارتیزانی و متفاوت نمایی ژورنالیستی و مخالفت خوانی را بر تبیین تئوریک راه ادعایی خویش ترجیح می دهد.در این حرف انتخاباتی نکات ظریفی وجود دارد که به برخی از آنها اشاره می کنیم:
۱) تشبث به تاکتیک های نخ نما در قطبی کردن انتخابات با توسل به اموری نظیر جمع آوری گشت ارشاد در یک جلسه جدی، دون شأن انتخاباتی ملت ایران است. چه این که از سوم تیر به این سو، انتخابات در ایران طریق عقلانیت پیشه کرده و دیگر نمی توان از طریق هیجان به جمع آوری آرا پرداخت.
۲) گشت های ارشادی حتی با نقایص کنونی، بخشی از قوانین مصوب و مصرحه کشور می باشد. اگرچه دولت نهم و شخص دکتر احمدی نژاد از برخی شیوه های گشت های ارشاد و طرح امنیت اجتماعی گلایه داشته اند، اما هرگز به اقدامی غیر قانونی در برابر آن متوسل نشده ا ند، بلکه در قامتی اثباتی و پویا، طرح جامع «امنیت اجتماعی و حقوق شهروندی» را به وزارت کشور ابلاغ کرده اند؛ اما گویا نخست وزیر سابق که در همان جلسه مطبوعاتی، دولت نهم را به قانون شکنی متهم کرده اند، بدون شناخت نسبت به جایگاه قانونی رئیس جمهور از قوانین کشور، این گونه اعلام کرده اند که «من» گشت های ارشاد را متوقف می کنم؛ درحالی که طرح اثباتی نیز برای این موضوع ارائه نمی دهند.
این درحالی است که درباره ظهور «من» و راه امام (ره) مبنی بر «مکتب من» سخنان و آموزه های بی شماری در این سامان وجود دارد.به هر روی در نقد پاره ای از روش های گشت ارشاد، طرح حقوق شهروندی ابلاغی از سوی احمدی نژاد به وزارت کشور، حقوق و تکالیف به طور توأمان دیده شده است و حقوق عمومی و حقوق خصوصی نیز ملازم یکدیگر فرض گردیده اند. وانگهی در این منطق، مردم همواره مکلف و دولت همیشه محق به حساب نمی آیند. در این منطق، با گشت های ارشاد و طرح امنیت اجتماعی به مثابه ابزار صعود در قدرت و سیاست رفتار نمی شود. حقوق عمومی صرفاً جامع، ایجابگر و تأمین کننده کرامت اجتماعی و دینی ایرانیان است.
دولت نهم بر آن است که ملت، حق تعیین سرنوشت خویش را داشته باشد و معتقد به آن است که مردم نیازمند قیمومت احزاب و متنفذین نیستند. در این بسته جامع حقوقی، ایرانی باید در کنار تکالیفی که دارد، بتواند بر روند برنامه و بودجه کشور نظارت کند و بی لکنت زبان حقوق خود را بدون کمترین واهمه ای از دیوانسالاری مدرن و شاید همان «لویاتان هابزی» مطالعه کند، در سیاست مداخله کرده و بی مدد واسطه ها و دلالان سیاست، از متخلفین و ویژه خواران حسابرسی کند.
آری! نمی توان بی شناخت از قانون و با منطقی فراقانونی و قلدرمآبانه قانون را به سخره گرفت و همزمان، دیگران را به اقدامات قانون شکنانه متهم کرد. همگان شاهدند با این که دولت خدمتگزار از شیوه اجرای طرح امنیت اجتماعی گلایه داشته اما هرگز رفتاری مغایر شئون قانون در این باره از خویش بروز نداده و مؤلفه های حقوق عمومی و خصوصی جامع و پایدار را اعلام کرده است.هر ایرانی دلسوزی با اندک جست و جویی در سوابق موضوع به صداقت دولت نهم در این باره پی خواهد برد. چه این که با نگاهی به برخی مکاتبات و اظهارات در تعامل با نیروی فداکار انتظامی، بخصوص بیانات و ابلاغیه های دکتر احمدی نژاد به وزارت کشور در این باره، بر مظلومیت دولت و اساساً خود طرح امنیت اجتماعی و حقوق شهروندی واقف خواهیم شد.
در پایان طرح نکته ای تقریب به ذهن می نماید که آیا طرح انتخاباتی متوقف کردن گشت های ارشاد زاییده ذهن آنانی نیست که در پیامک های میلیونی به مردم وانمود می کردند که قرار است احمدی نژاد برای برخورد با دختران و پسران، پیاده روی شهرها را برای جدایی بین زنان و مردان دیوارچینی و حصارکشی کند!! به راستی آیا طراحان جنگ روانی پس از انصراف هراسان و انفعالی «سید» از دور رقابت ها، اینک عوام فریبی را در پایگاهی دیگر به آزمون نشسته اند و طرح تئوریک ادعایی و مانیفست به اصطلاح زیست مسلمانی نخست وزیر سابق را با حرف های پارتیزانی و ماشین های گشت ارشاد «زیر» کرده اند
حاشا و کلا که با چنین منطق سخیفی بتوان به جنگ یک دولت مردمی رفت. مگر می توان با این حرف های پارتیزانی، دولت اعاده گر عزت ملی، دولت اقدام و دولت رافع انحصارات از ایرانی در باشگاه های اتمی و فضایی و فناوری های خاص را نزد ملت حق شناس خوار کرد !

مجتبی زارعی

منبع : رجا نیوز