ایلام ، استان ایلام

ایلام كه در عهد باستان به «اریوجان» معروف بود ولی ایلام كنونی در سال 1308 شمسی در منطقه‌ای كه حسین‌آباد نامیده می‌شد از نو احداث گردیده و یك سال بعد با توجه به سابقه تاریخی و تصویب فرهنگستان ایران به نام «ایلام» نام‌گذاری شده است. شهر ایلام در حصاری از كو‌ه‌ها و ارتفاعات جنگلی استقرار یافته و آب و هوای معتدل كوهستانی و بهاری دلپذیر دارد.
از سه قرن پیش حكومت خودمختار والیان در منطقه‌ ایلام و پشتكوه برقرار بوده است. از معروف‌ترین این والیان می‌توان از حسین خان،‌ غلامرضا ‌خان و حسین‌قلی خان ابوقداره نام برد. این افراد با یك سلسله روابط خاص به حكومت مركزی ایران وابسته بودند و سالانه به میزان معینی مالیات و تعدادی تفنگچی در اختیار حكومت مركزی قرار می‌دادند. آنان بدین وسیله از شاهان قاجار حكم والیگری منطقه را دریافت می‌‌كردند و به صورت خودمختار بر عشایر منطقه حكومت می‌راندند. مركز حكمفرمایی والیان تحت تأثیر حیات اجتماعی منطقه مكان ثابتی نداشت. بنابراین قشلاق عشایر در زمستان‌ها در باغشاهی عراق و یا در حسینیه بین‌النهرین واقع بود و تابستان‌ها برای ییلاق در هلیلان و یا حسین‌آباد (ایلام امروزی) به سر می‌بردند. شهر كوچ‌نشین والی مركب از 1500 چادر بود كه همگی به خدمه و سربازان ایلات پشتكوه متعلق بودند و در ركاب والی حركت می‌كردند. هزینه نگهداری و امور این افراد از مالیات‌ها و باج‌های متعددی فراهم می‌گشت كه به بهانه‌های مختلف از مردم منطقه اخذ می‌شد. آخرین والی منطقه در سال 1309 شمسی توسط رضاشاه سركوب و به عراق پناهنده شد. از آن پس حسین‌آباد با نام جدید ایلام در تقسیمات كشوری جای گرفت. در حال حاضر شهر ایلام به عنوان مركز سیاسی - اداری استان ایلام از شهرهای توسعه یافته غرب كشور است و به لحاظ دارا بودن تفرجگاه‌های جنگلی و آثار تاریخی و باستانی متعدد از زیباترین شهرهای استان نیز محسوب می‌شود.