دلواپس نباشید... آنان آن قدرها هم خشن نیستند‌!‌

بسیاری از مادران که می‌کوشند رفتار پسرشان را درک کنند، می‌پرسند: <پسرها را‌ ‌چه شده است؟> آنان به حکم غریزه می‌دانند که در ذهن یک دختر چه می‌گذرد. اما در سر‌ ‌پسرها چه می‌گذرد؟‌‌‌ ‌
‌هورمون‌های مردانه از دوران بلوغ به بعد بر رشد عاطفی و جسمانی پسرها اثر می‌ ‌گذارند و مجموعه‌ای از رفتارهای پسران را که <رمز پسر> نام نهاده شده‌، تشکیل می‌‌‌دهند. در واقع <رمز پسر> طوری رشد می‌کند که مردان جوان اندیشه‌ها و احساس‌های خود‌ ‌را بر زبان جاری سازند و این امر مادران را شگفت‌زده می‌کند. از همین رو پی بردن به‌ ‌چگونگی اندیشه و رفتار پسران باعث می‌شود برخورد با آنان مناسب و آسانتر شود. ذیلا‌ً ‌برخی ویژگی‌های پسرها را برای اطمینان خاطر مجدد مادران حیران و سردرگم آورده‌‌‌‌‌ایم.‌‌ ‌
● خشن و ناآرام اند
کدام مادری است که از نیرو (انرژی) پسرانه پسرش همچون‌ ‌دویدن، پریدن و فریاد کشیدن حیرت کند؟ اما موقعی که همان پسر پرخاشگر می‌شود، چطور؟‌ ‌وقتی مادری اسم اولین پسرش را که هفت ساله بود، در کلاس ورزش نوشت، مشتاقانه منتظر‌ ‌بود که هنگام بازی تشویقش کند ولی توقع نداشت بازیکنان همدیگر را بزنند و بیندازند‌‌ ‌و یا حریفانشان را نقش زمین کنند. حتی پسرش میان آن همه بچه، از همه پر جنب‌و جوش‌‌‌تر بود. او می‌گوید: <همیشه با خودم فکر می‌کردم که این بچه‌ام آرام‌تر و عاقل‌تر‌ ‌است ولی بازی خشنش باعث شد که آن روی او را نیز ببینم>.‌‌ ‌‌بیشتر پسرها بازی خشونت‌آمیز را دوست دارند، ولی این بدان معنا نیست که در‌‌ ‌آینده آدم‌های خشنی می‌شوند.‌‌ ‌‌به واقع در این بازی‌های رقابتی و جسمانی فواید‌ ‌مشخصی نهفته‌اند. پسران از محدودیت‌های پرخاشجویی خبردار می‌شوند و پی می‌برند که‌ ‌چقدر پیش بروند تا ایمن مانده و دور از گزند ‌باشند و چگونه از احساسات دیگران آگاه‌ ‌شوند.‌‌ ‌
● تخیلات خشونت باری دارند
پرخاشگری پسران‌، مادران را آشفته می‌کند. آنان با‌ ‌مطالعه گزارش‌های رسانه‌ها از مدارس، هراسان گشته و به حکم غریزه بر آن می‌شوند که‌ ‌تفنگ‌های اسباب بازی، بازی‌های ویدیویی و فیلم‌های نگران‌کننده را از دسترس پسران‌ ‌دور نگه دارند تا مبادا وسوسه شوند و به رفتار ناهنجاری دست بزنند مادرها درمی‌‌‌یابند که تخیلات پسرانشان جایگزین آن وسایل می‌شود. پدر و مادری تصمیم گرفتند که به‌‌ پسرهایشان هیچ گونه اسباب‌بازی ندهند و حتی لباس دخترانه به آنها بپوشانند آنها‌ ‌امیدوار بودند که تربیت بدون در نظر گرفتن جنسیت، تأثیر خوشایندی داشته باشد.‌‌ ‌
● به آسانی احساساتشان را بروز نمی‌دهند
دختر خشمگین یا آشفته اغلب به آغوش‌ ‌مادر پناه می‌برد ولی پسر معمولاً سعی می‌کند مشکلش را به تنهایی حل کند و نمی‌خواهد <بچه ننه> به نظر بیاید. اگر می‌خواهید با پسرتان در زمینه مشکلی که او را‌ ‌ناراحت کرده به گفتگو بپردازید‌، سعی کنید غیرمستقیم و زمانی که سرگرم انجام کاری‌ ‌هستید‌، سر صحبت را با او باز کنید.‌‌ ‌
‌هنگامی که دو خانم می‌خواهند در زمینه موضوع خصوصی سخن بگویند احتمال دارد رو‌ ‌به روی هم بنشینند و بپرسند: (تو چه احساسی داری؟) ولی مردها غالباً بدون این که‌ ‌به هم بنگرند، صحبت می‌کنند. اگر دقت کنید، دو مرد به طور مثال در حین تماشای بازی‌ ‌فوتبال‌، با هم حرف می‌زنند و در عین حال خصوصی‌ترین مطالبشان را کم‌کم بیان می‌کنند‌ ‌و هیچ وقت نگاهی نگران‌کننده هم به یکدیگر نمی‌اندازند.‌‌ ‌‌مادری که در تعمیر دوچرخه به پسرش کمک می‌کند، ممکن است در حین گفتگوهای خودمانی‌‌، متوجه چیزهای بیشتری درباره فرزندش شود تا این که بخواهد سر میز شام رودررو، وی‌ ‌را به صحبت وادارد.‌‌ ‌
● دوست دارند معامله کنند
مردها طرفدار عدل و انصاف هستند و دوست دارند راجع‌ ‌به هر چیزی بحث کنند و از این بابت هم مهارت دارند. و می‌خواهند مطلبی را مو به مو‌ ‌توضیح دهند و معامله‌ای منصفانه کنند و بعد از این که به توافق می‌رسند، اغلب می‌ ‌شنوید که می‌گویند: <قول می‌دهی؟ قول می‌دهی؟>‌‌ ‌
‌مادران می‌دانند که معامله کردن فقط نصف جنگ است. پسرها پایبندی به عهد و پیمان‌ ‌را سخت می‌دانند. نق زدن نیز اثر نمی‌کند، بنابراین راهبردها و تدابیر دیگر‌ ‌مؤثراند. پسر خانواده‌ای موافقت کرده بود از بازی‌های پر سر و صدا روی کاناپه‌ ‌اتاق نشیمن خودداری کند، اما به علت نشاط و سرزندگی طبیعی اش قولش را از یاد می‌ ‌برد. از همین رو مادرش راهی یافت که عهدش را به او یادآوری کند. او یادداشتی به این‌ ‌مضمون نوشت و به کاناپه سنجاق کرد: پسر عزیز، فکر می‌کردم که با من دوستی؛ ولی‌ ‌اهمیتی برای من قائل نمی‌شوی. به من لطمه می‌زنی، آنقدر محکم می‌نشینی که فنری‌ ‌شکسته به پشتم فرو می‌رود. بین ما هر چه بوده تمام شده، دوست سابق تو< کاناپه.> او‌ ‌با خواندن این یادداشت خنده‌ای سرداد و قولش را به یاد آورد.‌‌ ‌‌علیرغم تمام نگرانی ها، دردسرها و غم و رنج ها، پیوند میان مادران و پسران‌ ‌واقعی است.‌‌

منبع : وزارت آموزش و پرورش ایران