بررسی علل دید کم و نابینایی در مراجعین به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان متینی کاشان در سال ۱۳۸۲

● سابقه و هدف:
با توجه به عدم وجود آمار دقیق در مورد نابینایی و کم بینایی در ایران، به منظور بررسی شیوع علل دید کم و نابینایی و ارزیابی علل قابل پیشگیری و درمان، این مطالعه در سال ۱۳۸۲ روی مراجعین به درمانگاه چشم پزشکی در کاشان انجام گرفت.
● مواد و روشها:
در یک مطالعه توصیفی مقطعی، ۴۲۰ بیمار با دید کم (Low vision) و یا نابینا (Legally blind) بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) که طی یک سال به درمانگاه چشم پزشکی مراجعه کرده بودند بررسی شدند. تمام این بیماران توسط متخصص چشم مورد معاینه کامل چشمی قرار گرفتند و سپس اطلاعات و یافته ها در پرسشنامه تنظیمی وارد گردید و با آزمونهای آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
● یافته ها:
از کل ۴۲۰ مورد، ۱۸۶ نفر (۴۴.۳%) مرد و ۲۳۴ نفر (۵۵.۷%) زن بودند. در ۳۰۲ بیمار (۷۱.۹%) نابینایی و در ۱۱۸ نفر (۲۸.۱%) کم بینایی وجود داشت. علل شایع دید کم و یا نابینایی، به طور کلی عبارت بودند از: کاتاراکت در ۱۴۷ نفر (۳۵%)، رتینوپاتی دیابتی در ۴۶ نفر (۱۰.۹%) تغییرات میوپی شبکیه در ۴۰ نفر (۹.۵%) تنبلی چشم در ۳۹ نفر (۹.۳%)، دژنراسیون ماکولا وابسته به سن (ARMD) در ۳۳ نفر (۷.۹%)، گلوکوم، تروما و سایر موارد (۲۷.۴%). شایعترین محل آناتومیک دید کم و نابینایی به ترتیب عبارت بود از: عدسی (۴۰.۷%)، رتین (۳۰.۷%)، عصب بینایی (۹.۸%)، راه بینایی (Visual Pathway) از شبکیه تا مغز و کورتکس بینایی (۹.۳%).
● نتیجه گیری:
کاتاراکت، عیوب انکساری و تنبلی چشم از علل عمده کاهش دید هستندکه قابل درمان و پیشگیری می باشند. با اقدامات درمانی مناسب مانند غربالگری، تشخیص و درمان به موقع و مناسب می توان میزان دید را در بسیاری از بیماران افزایش داد و عوارض اقتصادی اجتماعی آن را به نحو قابل ملاحظه ای کاهش داد.

داوود آقادوست
احمد یگانه‌ مقدم‌
بتول جامعی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی