اژدها بزرگ می شود

سازمان سنجش و آموزش كشور اعلام كرده است كه دانشگاه های كشور در سال های آتی با روش متفاوتی اقدام به گزینش دانشجو در سطوح فوق لیسانس و دكترا می كنند.الزاماتی چون حداقل معدل و گزینش های نامتمركز از جمله مهمترین تغییراتی هستند كه قرار است در سال های آینده اتفاق بیفتند.
اعلام این خبر اگر چه از سوی وزارت آموزش عالی و سیاستگذاران فضای آكادمیك كشور، تصمیم مهم و اساسی باشد اما برای بسیاری از جوانان دانشجو و فارغ التحصیل كه همچنان رویای ادامه تحصیلات دانشگاهی را در سر می پرورانند، تصمیمی سختگیرانه است؛ تصمیمی كه روزهای سخت كنكور را برای آنان به یاد می آورد، روزهایی كه قرار بود از دهانه یك قیف تنگ و باریك رد شوند.
از قیف رد شو!وقتی سرنوشت یك نسل، موفقیت و تامین آتیه اش و تمام آنچه دارد و ندارد به تحصیلات آكادمیك وابسته شود، نتیجه همان می شود كه امروز در ایران شده.
روزگاری رویای پدر و مادرهایی كه آرزوی خوشبختی فرزندانشان را داشتند، دكتر و مهندس شدن ایشان و جشن فارغ التحصیلی دختر یا پسر سوگلی شان، كعبه آمال شان بود.
جمله معروفی بود : «فقط سعی كن از قسمت تنگ قیف رد بشی» و این قیف چیزی نبود جز كنكور؛ غولی كه روز به روز بزرگترمی شد و دهانه قیفی كه روز به روز تنگ تر می شد.
رقابت طبقه متوسط حالا دیگر در جامعه ایرانی در مصرف و لوازم خانگی نبود. خانواده هایی بودند كه به رتبه دورقمی و سه رقمی فرزندان شان افتخار می كردند و چشم و همچشمی شان شده بود فراهم كردن امكانات بیشتر و اساتید بهتر برای محصلی كه قرار است در كنكور شركت كند.برای همین بود كه كلاس های كنكور روز به روز بیشتر شدند و كتاب های كمك درسی آمادگی برای این آزمون بزرگ و حیاتی بدل به گنج هایی شد كه دست به دست میان دانش آموزان سال آخر دبیرستان می چرخید.هرچه پیش می رفت، تبلیغات كتاب و كلاس كنكوری ها بیشتر می شد، یكی تضمین می كرد و آن یكی تعهد قبولی می داد. طبیعی بود كه كلاهبردارها هم به میدان بیایند و كپی كارها و خیلی ها كه صلاحیت علمی اش را نداشتند وارد میدانی شوند كه از دور پول خالص به نظر می رسید و بس.نسل سوم ،فرزندان انقلاب در جست وجوی راهی به سوی پیشرفت هر طور كه بود از سد كنكور می گذشت، روزانه و دولتی نشد، شبانه! دانشگاه آزاد نشد، پیام نور! آخر حالا دیگر دیپلمه بودن معنی نداشت جز استخدام در پایین ترین رده های شغلی؛ برای رسیدن به آن آرزوهای دور و دراز رفاه، همه راه ها نه به رم، كه به دانشگاهختم می شد.
نسل سوم بزرگ می شود
حالا سال ها از وقتی دیپلم شده بود استاندارد و لیسانس برای خودش تفاخری داشت گذشته. رقبای دیروز، همان ها كه پشت نیمكت های چوبی نشسته بودند و تست می زدند كه شاید وارد دانشگاه شوند، امروز برای رده بالاتری بی تابی می كنند، حالا مدرك لیسانس استاندارد چیپی است، فكرش را بكنید، خیلی ها كارشناس شده اند و هیچ كدام از رویاهایشان رنگ واقعیت به خود نگرفته است.
كلاس كنكوری ها و كتاب كنكوری ها هم كه این بار با تجربه تر از قبل بودند و فكر همه جا را كرده اند. برای همین است كه در و دیوار شهر پر شده از كلاس های آمادگی برای كنكور كارشناسی ارشد و دكترا، انگار كه هر رهگذر نسبتا جوانی، خیلی از آنها كه سن شان بین ۲۰ تا ۳۰ می زند، به شعارها و اسم ها و روش ها زل می زنند و انتخاب می كنند.
دوباره آزمون، دوباره رقابت
حالا شاید بهتر بشود درك كرد چرا پشت كنكوری های كارشناسی ارشد و دكترا، با شنیدن جزئیات طرح جدید پذیرش دانشجو در مقاطع عالی، آه از نهادشان بلند شد و با خود فكر كردند، مرغ از قفس پرید! لیسانس آخرین پله است.
بسیاری از آنها معتقدند حالا علاوه بر سختگیری ها و مشكلات همیشگی گزینش های نامتمركز و وابسته به دانشگاه، شانس قبولی فارغ التحصیلان همان دانشگاه را بالا می برد و این یعنی باقی ماندن حلقه تحصیلات آكادمیك میان همان بچه درسخوان هایی كه ۴ سال پیش از آنها شكست خورده اند.
برخی دیگر نیز به شرایطی چون شرط معدل معترض اند و معتقدند معدل نمرات دانشجویان دانشگاه های مختلف، آزاد و سراسری و در شهرهای مختلف معیار خوبی برای مقایسه كیفیت و سطح دانش دانشجویان نیست.
این سئوالات و انتقادات هر چه باشند و شاید ارائه دلایل و مستنداتی كه سازمان سنجش را به این جمع بندی رسانده كه از روش جدید استفاده كنند، به روشن شدن موضوع و پاسخ به انتقادات كمك خواهد كرد.

منبع : روزنامه کیهان