انعکاس میدان جنگ در خانه

در آمریکا روز ۱۱ نوامبر روز سرباز نام گرفته است. این روز _در شرایط کنونی آمریکا به خصوص برای گروه‌های زنان فعال در مبارزه علیه جنگ عراق فرصتی فراهم کرده است که انتقادهای خود را بیش‌تر مطرح کنند و عواقب ناگوار جنگ برای شهروندان آمریکایی را بیش‌تر بشکافند.
واقعیت مطرح شده از سوی این گروه‌ها این است که خانواده‌ها و آشنایان سربازان آمریکایی بازگشته از جنگ اضطراب‌ها و تشویش‌های میدان جنگ را با خود به خانه می‌آورند و در اغلب موارد خشونت‌های خانگی در خانواده‌های سربازان دیده می‌شود.
به نظر مخالفان جنگ‌، ایالات متحده با ایجاد خشونت در خاک ملتی دیگر‌، بازتاب آن را در خاک خویش نیز می‌یابد. میدان‌های جنگ عراق به شکل خشونت خانگی در خانه‌ها و محلات آمریکایی تکرار می‌شود. آنچه سربازان از اعمال خشونت‌آمیز در میدان جنگ انجام می‌دهند یا مشاهده می‌کنند موجب بروز اختلالات روانی برایشان شده و بعد از بازگشت به خاک کشور خود آن را در جامعه منعکس می‌کنند. بنابراین ‌جنگ در میدان جنگ خاتمه نمی‌یابد‌، بلکه به خانه‌های خود آمریکایی‌ها کشیده می‌شود.
هنگامی ‌که شخصی در معرض خشونت یا تهدید مرگ قرار می‌گیرد‌، بعدا دچار بیماری‌های عصبی می‌شود که برخی علایم آن عبارتند از: بازگشت به گذشته‌، کابوس‌، تحولات عاطفی و در بیشتر موارد خشونت خانگی. قرار گرفتن در معرض خشونت غالبا به آسیب‌های روانی منجر می‌شود.
به عنوان مثال‌، هنگامی‌که یک آمریکایی چهار زن را به یاد می‌آورد که هنگام تهاجم به افغانستان توسط نامزدهای نظامی‌شان به قتل رسیدند‌، این حادثه را در ذهن خویش نگه می‌دارد.
هر چند بسیاری از خانواده‌های نظامیان آمریکایی همانند دیگر خانواده‌های آمریکایی زندگی خوشی پیش از جنگ دارند‌، تحقیقات نشان می‌دهد که بعد از بازگشت‌، میزان خشونت در این خانواده‌ها سه تا پنج برابر بیشتر از سایر خانواده‌ها می‌شود این البته تنها در مورد نظامیان آمریکایی صادق نیست. در هر جنگ داخلی یا بین‌المللی تاثیرات مشابهی باقی می‌ماند.
در بیش‌تر موارد‌، خشونت‌های حاصل از جنگ زنان و کودکان را هدف قرار می‌دهد و به صورت سوءرفتارهای فیزیکی‌، عاطفی و جنسی از آنان قربانی می‌گیرد. هر چند آمارهای دقیقی در این موارد هنوز به دست نیامده و خشونت‌های فردی به خصوص در زمان جنگ کمتر گزارش می‌شود.
بر همین اساس است که همکاری بین‌المللی برای صلح و پایان دادن به جنگ عراق و سایر درگیری‌های نظامی‌ در نقاط دیگر جهان‌ و یافتن راهکارهایی در حمایت از اقشار آسیب‌دیده باید در اولویت قرار گیرد. گزارش‌های اخیر از کنگو نشان می‌دهد که در این کشور اپیدمی‌ رفتارهای خشونت‌آمیز و تجاوز جنسی وجود دارد.
به گزارش سازمان ملل‌، تنها در سال گذشته ۲۷ هزار تجاوز جنسی تنها در یک استان در این کشور به وقوع پیوست و تازه این تنها آمار مربوط به نمونه‌های ثبت شده است. باور بر این است که بسیاری از کسانی که این خشونت‌ها را مرتکب شده‌اند کسانی هستند که در خشونت‌های نسل‌کشی رواندا در سال ۱۹۹۴ شرکت داشته‌اند.
به گزارش یونیسف‌، حدود ۱۵۰ هزار تجاوز جنسی طی ۱۰۰ روز نسل‌کشی در رواندا به وقوع پیوست.
بنا بر یک گزارش دیگر‌، در کامبوج حدود ۷۵ درصد زنان بعد از جنگ خشونت خانگی را تجربه کردند و اغلب آن‌ها با سلاح‌هایی که مردان از میدان‌های جنگ به خانه‌هایشان آورده بودند تهدید می‌شدند. همچنین بنا بر گزارش‌ها در چند ماه نخست جنگ یوگسلاوی سابق ۳۰ تا ۵۰ هزار زن مسلمان مورد تجاوز قرار گرفتند.
در حالی که باور بسیاری بر این است که تجاوز جنسی و سایر خشونت‌های رفتاری تنها حاصل گزینه‌های فردی است‌، خشونت‌های رفتاری در زمان جنگ غالبا به تغییر رفتارهای جمعی و گروهی و حتی گاهی دستورات مستقیم نظامی ‌نسبت داده می‌شود.
تحقیقات نشان می‌دهد که هر چند بسیاری مردان از ابتدا متجاوز جنسی نیستند‌ اما در شرایط خاص خشونت‌بار چنین هویتی می‌یابند. برخی کارشناسان معتقدند که در گروه‌های مردان در زمان جنگ رفتارهای جمعی تغییر می‌یابد و نگاه به زنان به عنوان طعمه جنسی در میان آن‌ها عمومیت و مقبولیت جمعی پیدا می‌کند و همین از ایشان تجاوزگر جنسی پدید می‌آورد.
سربازان‌، مردان نظامی‌ و سایر افرادی که خشونت جنگ را تجربه می‌کنند‌، به زنان و کودکان هجوم می‌آورند; کاری که در شرایط عادی هرگز نمی‌کنند. سربازی که آموخته است با «دشمن» بجنگد‌، غالبا همین رویکرد را به شهروندان کشوری که در آن می‌جنگد‌، سربازان همکار و خانواده‌ای که در بازگشت از جنگ با او زندگی می‌کند‌، پیاده می‌کند.
حین جنگ آمریکا و عراق نیز گزارش‌های متعددی از رفتارهای خشونت‌آمیز سربازان با زنان عراقی و حتی سربازان زن آمریکایی در عراق به دست آمده است.
این سربازان ذاتا مهاجم نیستند اما با تجربه‌ای که طی جنگ به دست می‌آورند به صورت مهاجمانی در مقابل شهروندان بی‌گناه عراقی و نیز شهروندان آمریکایی پس از بازگشت از میدان جنگ تبدیل می‌شوند.
آمریکایی‌ها ممکن است تصور کنند که جنگ تنها در خاک عراق جریان دارد در حالی که در اتاق‌ها و آشپزخانه‌های کسانی که از جنگ بازگشته‌اند نیز جنگ تکرار می‌شود. به عبارت دیگر‌، آمریکایی‌ها همان کاری را که با دیگران می‌کنند بر خودشان نیز اعمال می‌شود.

ترجمه: پروانه عسگری
منبع: womensenews

منبع : روزنامه سرمایه