کتابی از بزرگترین سنت‌گرای اسلامی با عنوان "گوهر و صدف عرفان اسلامی"

كتاب «گوهر و صدف عرفان اسلامی» از بزرگتر سنت‌گرای اسلامی «فریتیوف شووان» (شیخ عیسی نورالدین احمد) منتشر شد.
«گوهر و صدف عرفان اسلامی» كتابی است كه به بازشناسی گوهر دین اسلام می‌پردازد و به شرح لوازم و موانع شناخت آن می‌پردازد. «شووان» شناخت عرفانی را گوهر دین اسلام و عرفان اسلامی را به عهده‌دار عرضه آن گوهر می‌داند.
وی در ابتدا به برخی از خصیصه‌های زبان عربی نظیر حذف و اغراق، كه تعبیرات صوری عرفان اسلامی كاملاً آمیخته با آنهاست، اشاره می‌كند، وبا لزوم گذر این قالب‌ها و رسیدن به بواطن نهان در آنها به شیوه‌ای بسیار روشنگرانه و جالب‌توجه می‌دهد. سپس به رخنه عناصر شریعت ظاهری به درون حوزه عرفان اسلامی اصیل، كه همان طریقت باطنی است، می‌پردازد و علل این رخنه و تأثیر آن را در بروز اظهاراتی در حوزه عرفان اسلامی كه فهم آنها دشوار است، توضیح می‌دهد.
او در عین حال، توجیهات روشنی از ناگریزبودن پوسته یا صدف دینی عرضه می‌دارد، لكن باز هم بر ضرورت تفكیك ظاهر از باطن و بازشناسی گوهر و بطن پیام دینی، تأكید می‌ورزد. خصوصاً بر عرفا كه اهل باطن‌اند و مغز و لباب حقایق را طالبند، فرض می‌داند كه این حجاب‌ها را كه بعد نسبی یا امكانی دینی را تشكیل می‌دهند، كنار زنند و لباب دین را كه بعد مطلق یا ضروری دین و همان پیامی است كه خدا می‌خواست به گوش آدمیان برساند، نیك دریابند.
در انتها، خود شرحی از عرفان اسلامی عمومی و باطن‌گرایی آن‌ كه بر نظریه وحدت مبتنی است، عرضه می‌دارد و در فصل آخر به بررسی ابعاد اقنومی آن وحدت می‌پردازد.
فصل پنجم كتاب، كه حاوی بحث مهمی در باب مفهوم فلسفه است، ممكن است تا اندازه‌ای نامتناسب با بقیه مباحث كتاب به نظر آید، لكن باید گفت كه آن‌چه در این فصل مطرح می‌شود، بیانگر روش كلی شووان در ایصال به معرفت و رأی بسیار مهم و خاص او در این باب است، و بنابراین آن‌چه بناست در فصول بعد تبیین و توجیه گردد، جز با شناخت و قبول این روش كلی میسر نبوده است. او در این فصل صراحتاًً درباره قوه عقلانی‌ای در انسان سخن می‌گوید كه برتر از عقل استدلال‌گر و بالاترین مرتبه در سلسله مراتب قوای شناختی انسان است و سعی می‌كند كه دلایلی بر وجوه چنین قوه‌ای در انسان عرضه كند. قوه تعقل، استعدادی است كه طبیعتاً فوق‌طبیعی است و در صورت مهیا بودن شرایط معنوی به فعلیت می‌رسد و این قوه است كه امكان شناخت خدا و واقعیت‌های مافوق حس را دارد.
نویسنده كتاب «فریتیوت شووان» یكی از برجسته‌ترین چهره‌های معنوی و از بزرگترین متفكران سنت‌گرای معاصر است.
وی در سوئیس متولد شد و پس از چندی، به فرانسه عزیمت كرد و ادامه تحصیل داد. او سرانجام، در حالی‌كه ده‌ها كتاب و رساله در زمینه‌های گوناگون و به ویژه معنویت و عرفان به نگارش درآورده بود، در سال ۱۹۹۸ در پی یك بیماری طولانی، زندگی را وداع گفت.
در مقدمه كتاب «مصطفی ملكیان» ویراستار كتاب به مبانی نظری سنت‌گرایی در الهیات ادیان نگریسته و آن را از جوانب گونان بررسی كرده است
فصول هفت‌گانه كتاب عبارتند از:
۱) حذف و انحراف در بلاغت عرب
۲) هم‌زیستی ظاهر و باطن
۳) مقدمات بشری تگنایی دینی
۴) تناقض نمایی‌های یك طریقت باطنی
۵) ردیابی مفهوم فلسفه
۶) باطن‌گرایی گوهرین اسلام
۷) ابعاد اقنومی وحدت
مترجم كتاب «مینو حجت» و ناشر آن دفتر پژوهش و نشر سهروردی است. این كتاب در ۲۹۶ صفحه، تیراژ ۳۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۱۰۰ در سال ۱۳۸۲ روانه بازار نشر شده است.

منبع : عرفان شمس