بوشهر قدیم ، استان بوشهر

بنای بوشهر را به اردشیر ساسانی نسبت داده‌اند كه نام اصلی آن «رام اردشیر» بود. گفته می‌شود كه «رام اردشیر» به مرور زمان به «ریشهر» تبدیل شد. به نظر می‌رسد كه بوشهر تحریف شده ریشهر - همان شهر قدیمی - است. در سال 1150 هـ.ق «ابومهیری» پسر شیخ ناصرخان، ناخدا باشی كشتی‌های نادرشاه، طرح اصلی بوشهر را پی‌ریزی كرد و این شهر را مقر نیروی دریایی نادرشاه قرار داد. از این زمان به بعد بوشهر به عنوان یكی از بنادر مهم خلیج‌فارس مطرح شد. در زمان كریم‌خان زند بوشهر چنان اهمیت یافت كه رقیب قدرتمندی برای بندر بصره در عراق شد. این بندر در زمان اوج خود از مراكز عمده تجارت خلیج‌فارس به حساب می‌‌آمد و تجار بوشهر قسمت عمده بازرگانی خلیج‌فارس و اقیانوس هند را به عهده داشتند. حتی «حاج محمد شفیع» اجازه چاپ و نشر اسكناس رایج بوشهر را به دست آورد و این امتیاز تا برقراری بانك شاهی، در بوشهر به قوت خود باقی بود. بوشهر یكی از نخستین شهرهایی است كه در آن چاپخانه چاپ سنگی دایر شد و پیش از بسیاری از شهرهای مهم ایرانی، صنایع جدیدی چون یخ‌سازی و برق ایجاد شد. مردم بوشهر از اولین ایرانیانی بودند كه با مجله و روزنامه آشنا شدند. روزنامه‌‌های زیادی در اوایل ظهور این پدیده در بوشهر چاپ و نشر می‌شد كه از جمله روزنامه‌های مظفری، خلیج‌ ایران و ندای جنوب را می‌توان نام برد. همچنین به علت موقعیت خاص این بندر در تجارت و كسب ثروت فراوان، نمایندگی شركت‌های خارجی و نیز كنسولگری دولت‌های بیگانه از جمله بریتانیا، آلمان و روسیه و امپراطوری عثمانی در این شهر وجود داشتند كه ساختمان بعضی ا‌ز آن‌ها هنوز پابرجاست. با ایجاد راه‌آهن سراسری، امور تجاری این بندر به خرمشهر انتقال یافت و به تدریج از رونق آن كاسته شد.
بوشهر امروزی شهری توسعه یافته و نوسازی شده و یكی از شهرهای مهم ساحلی با اقتصاد دریایی و صنایع تبدیلی است.