هزینه‌های بالا، درآمدهای پائین

پرویز یوسفی مدیر فروشگاه و تولیدی سیمین با ۴۲ سال سن حدود ۲۳ سال در کار تولید، فروش و واردات پوشاک تجربه دارد. او بسیار صریح و روشن پیرامون مسائل و مشکلات کار تولید به صحبت می‌پردازد، و اعتقاد دارد که یک تولیدکننده بهتر از کارشناسان نساجی می‌توان راهکارها و مشکلات پوشاک را بررسی کند.
زیرا یک کارشناس هیچ‌گاه از نزدیک با این مشکلات روبه‌رو نبوده و نظریاتش محدود به تئوری‌های دانشگاهی است.
از طرفی او این مطلب را که اجناس چینی و قاچاق بازار منسوجات ایرانی را دچار رکود کرده، درست نمی‌داند، بلکه از دیدگاه وی واردکنندگان این اجناس بازار محصولات این کشورها را در ایران از بین برده‌اند، به گفته او ”در چین روشی تحت عنوان مهندسی معکوس وجود دارد به این معنا که مطابق با پولی که یک تاجر می‌پردازد کارخانه جنس را تولید می‌کند، و متأسفانه تاجران ایرانی اجناس را به کمترین قیمت سفارش می‌دهند، به همین دلیل بی‌کیفیت‌ترین اجناس چینی و تایلندی وارد بازار ایران می‌شود. از سوی دیگر اگر هزینه‌های تولید در ایران پائین باشد، تولیدکنندگان ما قادر به رقابت با تمام اجناس وارداتی هستند.“
● از چگونگی شروع کارتان بگوئید؟
▪ در سال ۶۳ و در سن ۱۸ سالگی به همراه برادرم با سه چرخ خیاطی کار را شروع کردیم و با وجودی که دوران جنگ بود و همه اعتقاد داشتند که در دوران رکود بازار هستیم اما بهترین سال‌های ما، آن زمان بود. بعد از مدتی از برادرم جدا شدم. و تا سال ۷۳ هم‌چنان شرایط بازار بسیار مطلوب بود. اما بعد از آن با افزایش هزینه‌ها به مشکلات کار اضافه شد.
● افزایش هزینه‌ها بیشتر از چه طریقی صورت گرفت؟
▪ از هر کجا که دولت بتواند، از تولیدکننده هزینه می‌گیرد مدتی قبل برای گرفتن یک وام ۷۰ میلیون تومانی به بانک مراجعه کردم و بانک مبلغ ۹۲۰هزار تومان بابت انتقال سند از من گرفت و به تازگی هم عرف شده که یک درصد از وام به کارکنان آن تعلق می‌گیرد.
از طرفی هر سال ۲۰ درصد به مبلغ مالیات‌ها اضافه می‌شود. در حالی‌که تولید نسبت به سال قبل این مقدار رشد نداشته است. و این در صورتی‌ است که شما خیلی خوش حساب باشید، در غیر این‌صورت رقمی نجومی را باید پرداخت کنید. علاوه بر آن حدود ۳ سال است که مالیات عوارض کالا و خدمات را از ما دریافت می‌کنند که در ابتدا این مالیات ۳ درصد بود ولی از سال ۸۴ به ۲درصد کاهش پیدا کرد و در آخرین برگه مالیات بدون این‌که دیرکردی در پرداخت مالیات داشته باشیم حدود ۳۰۰ هزار تومان خسارت نوشته شده و من نمی‌دانم این رقم بر چه مبنائی حساب شده است.
از طرفی من هم بابت کارگاه تولیدی تمام این مالیات‌ها را پرداخت می‌کنم و هم بابت فروشگاه در صورتی‌که منبع درآمد من فقط فروشگاه است.
شهرداری هم از این قافله عقب نمانده و هر بار به بهانه‌ای از ما طلب پول می‌کند. برای تابلوی فروشگاه، شهرداری رقم یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان بابت زیباسازی تعیین کرده است. یعنی اگر این مبلغ را پرداخت کنیم به زیباسازی شهر لطمه‌ای وارد نمی‌شود!
هم‌چنین برطبق قانون بیمه تأمین اجتماعی، ۵نفر اول که در یک کارگاه مشغول به کار شوند، شامل ده درصد حق بیمه می‌شوند و از این تعداد به بعد این رقم به ۳۰ درصد افزایش پیدا می‌کند. به‌جای این‌که افراد را به اشتغال‌زائی تشویق کنند، با این افزایش قیمت، تولیدی‌ها را نسبت به افزایش کارگر بی‌میل می‌کنند.
تولیدکننده‌ای که ۳۰ خانواده را تحت پوشش قرار می‌‌‌دهد، باید مورد حمایت دولت قرار بگیرد. اگر به دلیل این مشکلات تولیدی‌ها کارگرها را اخراج کنند، ممکن است برخی از این افراد برای به‌دست آوردن پول دست به هر کاری بزنند.
نیروی انتظامی با هزینه‌های زیاد اقدام به جمع‌آوری بزهکاران می‌کند و یا وزارت کار با وام خوداشتغالی قصد ایجاد کار برای مردم را دارد به‌جای این همه هزینه، تولیدی‌ها و کارگاه‌ها را حمایت کنند. از ۳۰ نفر کارگری که از کار بیکار شوند، حداقل دو نفر به سمت کارهای خلاف کشیده می‌شوند و بقیه هم یا کوپن‌فروش می‌شوند یا دستفروش.
● آیا در نمایشگاه‌های خارجی هم شرکت داشتید؟
▪ حدود ۷سال پیش در نمایشگاه‌های نیجریه، آلمان و دبی شرکت کردم. اما متأسفانه در این زمینه نیز نظارت درستی وجود ندارد. در سال ۷۱ شرکتی که از طرف توسعه صادرات تأیید شده بود، نمایشگاهی را در آلمان برگزار کرد و رقم ۹۲۰ هزار تومان نیز از ما دریاف نمود، اما پس از این‌که به آلمان رفتیم، رئیس شرکت به هلند پناهنده شده و تمام پول‌های ما را هم با خودش برد. زمانی هم که به ایران برگشتیم پس از ۶ ماه اجازه ترخیص اجناسم را از انبار نمایشگاه بین‌المللی دادند. و زمانی‌که اجناس را تحویل گرفتم، حدود ۵ سانتی‌متر در آب فرو رفته بود.
● تابه‌حال اجناستان را به خارج از ایران صادر کرده‌اید؟
▪ هزینه‌های تولید در ایران به‌قدری بالاست که اجازه صادرات و رقابت را در بازار جهانی به ما نمی‌دهد. الان حدود ۵سال است که از تایلند پوشاک وارد می‌کنم، وقتی اجناس تولیدی خودم را برای فروش با مبلغ ۵هزار تومان به تایلند بردم، آنها در جواب من گفتند ما همین جنس را با رقم ۳هزار تومان تولید می‌کنیم و می‌فروشیم.
سه سال در قزاقستان دفتر داشتیم و به باکو هم پوشاک صادر می‌کردیم. اما امروز دیگر قادر به انجام این همه تولید و فروش نیستیم.
۶سال پیش، در دبی وارد اولین مغازه که شدم، تمام اجناس من را خرید اما الان بازار رقابتی آن‌قدر فشرده است که اجناس ایران را با این قیمت هیچ کشوری خریداری نمی‌کند.
● به اعتقاد برخی از تولیدکنندگان قاچاق کالا باعث رکود بازار ایران شده است. نظر شما در این مورد چیست؟
▪ من هیچ اعتقادی به این نظر ندارم. به دلیل این‌که سایر لباس‌های آسیای شرقی کوچک است و تولیدکنندگان ایرانی می‌توانند در این زمینه با آنها رقابت کنند. مشکل ما فقط هزینه‌های بالای تولید در ایران است. من هیچ‌گاه به رکود بازار توجهی ندارم و از هر مدل هزار عدد تولید می‌کنم به همین دلیل کارگاه ما هیچ‌وقت بیکار نیست.
● طراحی پوشاکتان را چگونه انجام می‌دهید؟
▪ طراحی تمام آهنها بر عهده خودم است و فقط در حدود ۱۰درصد از ژرونال‌ها و یا مدل‌های دیگر الگوبرداری می‌کنم.
● مواد اولیه را از کجا تأمین می‌کنید؟
تمام پارچه‌های مصرفی من، از تولیدات ایرانی است و در این چند سال هم کیفیت پارچه‌های ایرانی بیشتر شده از طرفی با خرید پارچه ایرانی، کارخانه‌های آنها نیز رونق پیدا می‌کند. در خیلی از مواقع پارچه‌های خارجی از انوع ایرانی آن قیمت کمتری دارد، اما مزیت پارچه‌های ایرانی دنباله‌دار بودن آن است، زیرا پارچه‌های خارجی به دلیل وارداتی بودن، تمام می‌شود و نمی‌توان از طرح‌هائی که مورد استقبال واقع شدند دوباره استفاده کرد.
● آیا تابه‌حال سفارشی مبنی بر استفاده از برنده‌های خارجی داشتید؟
▪ بله، مشتریانی هستند که با برندهائی که خودشان تعیین می‌کنند، سفارش می‌دهند. یکی از مشتریان من از راه بلژیک، اجناس را به تگزاس آمریکا انتقال می‌دهد، زیرا تحریم ایران، اجازه نمی‌دهد تا اجناس به‌طور مستقیم وارد بازار آمریکا شود.
البته مارک‌هائی که سفارش می‌دهد در آمریکا ثبت شده نیست زیرا این می‌تواند برای واردکننده مشکل ایجاد کند بازار آمریکا و اروپا یکی از بزرگ‌ترین بازارهای پوشاک جهان است، اما به دلیل مشکلات سیاسی از این بازارها محروم مانده‌ایم.
● با توجه به این‌که سیستم‌های بازاریابی و فروش، روزبه‌روز جدیدتر می‌شوند شما چه فعالیت‌هائی را برای فروش اجناستان به وسیله تکنولوژی روز انجام داده‌اید؟
▪ ما از طریق شبکه ebay برای فروش اجناسمان اقدام کردیم که بسیار نیز در اروپا مورد استقبال قرار گرفت اما به این دلیل که برخی از اجناس ما با مارک adidas بود، امکان این وجود داشت که از طرف این شرکت شامل جریمه‌‌های سنگین شویم. به همین علت کار را متوقف کردیم. که البته این نوع فروش هم به دلیل بالا بودن قیمت تمام شده اجناس، امکان‌پذیر نیست.
● نقش اتحادیه در رابطه با تولیدی‌ها چگونه است؟
▪ اتحادیه‌ها فقط شعار می‌دهند. الان اتحادیه برنامه کدینگ را اجرا کرده، اما به عقیده من برخی از تولیدکننده‌های بزرگ، این طرح برای محاسبهٔ تعداد تولیدات است تا با این روش مالیات جدیدی را دریافت کنند.
از طرفی اتحادیه از من حق عضویت می‌گیرد اما هیچ حمایتی از من نمی‌کند. تا‌به‌حال چندین بار به دادگاه‌های وزارت کار رفتم اما در این دادگاه‌ها از نماینده کارفرما و اتحادیه‌ها خبری نیست. و فقط نماینده وزارت کار با تمام توان، کارفرما را خرد می‌کند.
● با توجه به این‌که شما در فروشگاه‌ هم اجناس وارداتی و تولیدات خود را می‌فروشید، میزان استقبال از کدام یک از اجناس بیشتر است؟
▪ سعی من همیشه این بوده تا در تمام کارهایم بهترین باشم، زیرا وقت و سرمایه برایم با ارزش است. در بیشتر مواقع مشتریان، اجناس تولیدی من را می‌خرند، به همین علت اعتقاد دارم که اگر جنس چین، بازار ایران را خراب کرده به دلیل مشکلات تولید و تولیدکننده در ایران است. در غیر این‌صورت هیچ‌ وقت چنین نمی‌تواند با ایران رقابت کند.
● صحبت پایانی...؟
▪ برخی به ما می‌گویند اگر کار تولی تا این حد مشکل دارد، چرا شما به این کار ادامه می‌دهید. در جواب آنها باید بگویم: اول این‌که بعد از ۲۳ سال کار تولید، کار دیگری نمی‌توانم انجام دهم و برای هر کاری باید از ابتدای آن شروع کنم، از طرفی روجیه تولیدکننده برای کارهای دیگر مناسب نیست، زیرا می‌خواهد تا همیشه برای جامعه مفید باشد و تنها به پول اهمیت نمی‌دهد. وقتی بعضی از اجناس با استقبال زیادی مواجه می‌شود، دیگر سود آن برایم اهمیت ندارد بلکه رضایت مشتری بسیار پر ارزش است. و این موضوع را فقط یک تولیدکننده درک می‌کند.

منبع : ماهنامه نساجی امروز