دفاع پرسپولیس عمق می خواهد و بس

آب کوبیدن در هاون شاخ و دم ندارد. همین استراتژی که افشین قطبی این فصل در پیش گرفته عین آب کوبیدن در هاون است. (نیست؟)اصرار بر استفاده از سیستم ۱-۳-۲-۴ و تأکید و تکیه بر بکارگیری دفاع خطی ۴ نفره را می گویم. مطمئن باشید پرسپولیس حالا اگر با تیمهای دسته اولی هم مصاف دهد باز از این سوراخ گزیده خواهد شد. شیرهای سرخ پوش قطبی هنوز فصل به نیم نرسیده آنقدر امتیازها را حیف و میل کرده اند که بارقه های تجدید قهرمانی شان روز به روز کمرنگ تر از قبل می شوند.
تیم قطبی سال قبل تا هفته چهاردهم حتی یک باخت هم نداشت. پیروزی پشت پیروزی و اگر ناکامی هم بود تنها در تساویهای خانگی خلاصه می شد. شکستی و افتضاحی در کار نبود. چرا؟ چون قطبی با اجرای سیستم ۱-۳-۲-۴ برای اولین بار در ایران همه را مات کرده بود. حمله با ۴ مهاجم در اکثر دقایق بازی اصولاً مجالی برای تفکرات تهاجمی به سرمربیان تیم ها را نمی داد. ضمن اینکه رقبا در فاز تهاجمی شان هم به دلیل کم تجربگی و آشنا نبودن به بدل های ۱-۳-۲-۴ عموماً اسیر دو هافبک دفاعی پرسپولیس می شدند و دستشان از رسیدن به دروازه سرخها کوتاه می ماند.
این بود که در اواخر نیم فصل اول بوناچیچ و بگوویچ سرانجام به قطبی بدل زدند و پرسپولیس را زمین گیر کردند. شکستهای سنگین سرخ پوشان در اصفهان و همدان را که یادتان هست. با این حال در نیم فصل دوم پرسپولیس همچنان از کم تجربگی سکان داران سایر تیمها استفاده می کرد و سرانجام با چنگ و دندان قهرمان شد. برای امسال اما قطبی به جای درس گرفتن از اتفاقات نیم فصل دوم لیگ هفتم باز بر اجرای چشم بسته ۱-۳-۲-۴ اصرار ورزید و البته خیلی زود هم نتیجه اش را دید.
حالا مربیان کاملاً بدل این سیستم را آموخته اند و حتی از این سیستم هم استفاده می کنند. آنها با گماردن یک مهاجم انفجاری در میان چهار مدافع خطی پرسپولیس مدام پشت دیوار دفاعی سرخ پوشان توپ می ریزند تا سرانجام یکی از مهاجمانشان با فرار از تله آفساید، موفق به فتح سنگر پرسپولیس شود. کاری که قلعه نویی با استفاده از برهانی کرد و البته بلایی که ابومسلمی ها با تکیه بر قدرت انفجاری اولروم انجام دادند.
امروزه البته اکثر تیمها در دنیا از سیستم دفاعی ۴ نفره خطی استفاده می کنند، با این تفاوت که در مرکز این دفاع از دو مدافع با ذکاوت و البته درگیر شونده و سرعتی استفاده می کنند. در پرسپولیس اما آتسو، حیدری و شیری فاقد چنین خصوصیاتی هستند.
به اعتقاد بسیاری قطبی اگر همچنان بر «۱-۳-۲-۴» محبوبش پافشاری کند با دردسرهای عجیب تری نظیر آنچه در مشهد گرفتارش شد، دست به گریبان می شود. شاید بهترین راه حل برای او عمق دادن به خط دفاعی اش باشد. استفاده از یک سوئیپر چند متر عقب تر از دو دفاع یارکوب پیشنهاد بدی برای سرمربی پرسپولیس نیست. آتسو اتفاقاً برای ایفای این نقش، خوش تراش و خوش فکر نشان می دهد. قطبی به ۲-۵-۳ علاقه ای ندارد، اما او می تواند روی سیستمهای «۳-۴-۳» و «۱-۶-۳» هم فکر کند. در این میان به واسطه نوع توانمندی مهره های سرخ «۳-۴-۳» مناسب تر به نظر می رسد. چه علاوه بر پر شدن حوزه میانی و عمق پیدا کردن دفاع ذره ای از بار تهاجمی سرخ پوشان کاسته نخواهد شد. این چینش را تصور کنید. آتسو در دفاع آخر شیری و حیدری دو دفاع یارکوب زارع، باقری، پتروویچ و نوری در خط میانی کریمی، توره و نیکبخت هم در خط حمله.
این البته تنها ماکت پرسپولیسی است که هم در حمله و هم در دفاع می تواند کارآمدتر از پرسپولیس فعلی باشد. با این حال آنچه مهم و ضروری می نماید، عمق پیدا کردن خط دفاعی است که این روزها به راحتی شکسته می شود و اشتباه می کند.

جواد رستم زاده

منبع : روزنامه قدس