باور کنید گل زدن به آمریکا، گریه هم داشت

● به‌جای مقدمه
۱. روز دیگر بزرگترین رویداد ورزشی جهان یعنی جام جهانی فوتبال در آلمان آغاز خواهد شد و طی آن ۳۲ تیم برگزیده دنیا به دیدار هم خواهند رفت. دیدارهائی که چنین به‌نظر می‌آید، یکی از بی‌نظیرترین ادوار جام جهانی فوتبال تا به امروز باشد. چه از لحاظ غنای تکنیکی بازیکنان و چه از نظر حضور و استقبال تماشاگران، پس طبیعی است که چنین رویدادی شرایط خاص خودش را داشته باشد. حساسیت‌های بالای بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان امروز دغدغه فکری بزرگترین بازیکنان فوتبال جهان را باعث شده است. آنها این روزها در اضطراب به‌سر می‌برند و به آینده خود در جام جهانی می‌اندیشند. رقابت‌هائی که می‌تواند فردای آنها را روشن‌تر از آنچه که تصور می‌کنند نماید.
در این میدان بزرگ فوتبالیست‌های جوان و متعصب کشورمان نیز حضور دارند بازیکنانی که می‌توانند بزرگی کرده و فوتبال تاب ایرانی را به معرض نمایش جهانیان بگذارند. تا زمان آغاز بازی‌های جام جهانی سعی خواهیم کرد که هر روز با یک فوتبالیست که حضور در جام جهانی را در یکی از سال‌های ۱۹۷۸ یا ۱۹۹۸ تجربه کرده است به گفت‌وگو بنشینیم. از تجربیات گران‌بهاء آنها بنویسیم و از اینکه چگونه می‌شود زودتر به موفقیت رسید از آنها سؤال کنیم. قطعاً تجربه این مردان بزرگ می‌تواند کمک حال بازیکنان جوان و آینده‌دار فوتبال کشورمان باشد. جوانانی که می‌خواهند شگفتی‌ساز جام هجدهم باشند.
زننده یکی از حساس‌ترین گل‌های فوتبال ایران کسی نیست جز حمید استیلی. بازیکنی که توانست گل اول ایران را با یک ضربه سر استثنائی وارد دروازه ”کیسی کلر“ دروازه‌بان آمریکا نماید و در شادی یک ملت بزرگ سهم بسیاری داشته باشد.
وقتی جواد زرینچه در آن بازی حساس و از جناح راست آن سانتر زیبا را روی سر حمید استیلی فرستاد، حمید با برش عالی و ضربه سری دیدنی توپ را به‌جائی فرستاد که هیچ‌کاری برای مهار آن از دست دروازه‌بان آمریکا برنمی‌آمد.
”کیسی کلر“ در آن صحنه هر چه خودش را کشید به توپ نرسید تا اینکه تکان‌ خوردن تور دروازه آمریکا به معنای تسلیم این تیم مقابل شیربچه‌های فوتبال ایران بود.
حمید استیلی یکی از هافبک‌های خوب و با اخلاق فوتبال ایران بود. بازیکنی که پله‌های ترقی در فوتبال گام‌ به گام طی کرد و بعد به‌جائی رسید که خیلی‌ها دوست دارند به آن جایگاه برسند. استیلی بعد از گل به آمریکا به یکی از اسطوره‌های فوتبال ایران بدل گشت، اسطوره‌ای که هنوز تصویر گل زیبایش آرم اخبار و برنامه‌های بسیار ورزشی ایران و جهان است. با زننده گل اول ایران به آمریکا گفت‌وگوئی را انجام داده‌ایم که با هم می‌خوانیم:
- جام جهانی برای حمید استیلی چه معنا و مفهومی داشته و دارد؟
جام جهانی بالاترین سطح فوتبال جهان و آرزوی هر فوتبالیستی می‌باشد. من نیز از بچگی دوست داشتم که در جام جهانی بازی کنم و برای رسیدن به این هدف بزرگ خود تلاش‌های بسیاری را انجام دادم.
- از کجا استارت زدی؟
- از استقلال جنوب و بعد به پاس رفتم و متعاقب آن پیراهن پرسپولیس را پوشیدم. القادسیه کویت، بهمن تهران، گیلانگ سنگاپور و در نهایت پرسپولیس تیم‌های بعدی من بودند. باور کنید در تمام طول این مدت زحمات بسیاری را متحمل شدم. من گاهی از اوقات برای اینکه بتوانم در فوتبال عضو مؤثری باشم روزانه ۴ ساعت تمرین سخت می‌کردم.
- چند سال داشتی که پیراهن تیم ملی را پوشیدی؟
تقریباً ۲۰ سال
- چند ساله بودی که در فرانسه و در بازی‌های جام جهانی شرکت کردی؟
- ۲۷ ساله
- استیلی در آن سال‌های دور چگونه با آن امکانات اندک به فوتبال می‌پرداخت؟
- بچه جنوب شهر بودم و امکانات برای پرداختن من به فوتبال بسیار اندک بود، زمانی‌که در پاس بودم برای اینکه از نازی‌آباد محل زندگی‌ام به زمین پاس واقع در شهرک اکباتان بروم، ۳ کورس ماشین سوار می‌شدم، در آن دوران دوستان و مشوقین بسیار خوبی داشتم. آن روزها به خدا توکل کردم و خدا هم کمک کرد تا به امروز برسم.
- فوتبال تو از کجا متحول شد؟
- حضور در رقابت‌های جام ملت‌های آسیا در کشور امارات نقطه تحول فوتبال من بود. آن روزها ”محمد مایلی‌کهن“ سرمربی آن تیم بود و او بود که تحول فوتبالی را در من به‌وجود آورد. تیم آن روز مایلی کهن یکی از تیم‌های خوب فوتبال ایران تا به امروز بود و مدیریت عالی او باعث شد تا تیم ملی از همانجا استارت حضور در جام جهانی را بزند.
- پس چرا مایلی‌کهن نتوانست در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی ایران بنشیند؟
- فکر می‌کنم این مسئله فقط به خاطر تعجیل بی‌مورد مسئولان وقت فوتبال ایران به وقوع پیوست. وقتی تیم‌ ملی نتوانست در دور برگشت رقابت‌های مقدماتی جام جهانی مقابل قطر نتیجه لازم را بگیرد، مسئولان تصمیم به برکناری محمد مایلی‌کهن گرفتند.
- در آن روزها و با برکناری مایلی‌کهن، بازیکنان چه احساسی داشتند؟
- بچه‌ها فوق‌العاده ناراحت شدند، اما کاری از دست آنها برنمی‌آمد؛ چرا که تصمیم گیرنده اصلی در این‌خصوص کسان دیگری بودند.
- شما و مایلی‌کهن چه زمانی از این برکناری خبردار شدید؟
- وقتی از قطر برگشتیم در شیراز هم ما و هم مایلی‌کهن متوجه این حقیقت تلخ شدیم، اما مایلی‌کهن وقتی ناراحتی ما را دید، از بچه‌ها خواست تا در ادامه راه با تمام وجود برای تیم ملی بازی کنند و از این جدائی اصلاً ناراحت نباشند.
- بر آن برهه زمانی جدائی مایلی‌کهن چه معنا و مفهومی داشت؟
- فکر می‌کنم از نگاه مسئولان وقت فوتبال ایران این تغییر یک شیرک بزرگ بود. شوکی که قرار بود در آن برهه زمانی به تیم ملی وارد شود.
- بعد از مایلی‌کهن، نوبت به ”ویه‌را“ رسید. او را چگونه دیدید؟
- ویه‌را مربی بزرگی نبود، او با دعوت از یک سری بازیکن جدید، فقط به لحاظ روحی و روانی روی تیم کار کرد.
- در بازی با استرالیا ویه‌را چه نقشی داشت؟
- نقش خاصی نداشت. آن بازی حساسیت خاص خودش را داشت. آن زمان تیم استرالیا یک تیم قدرتمند بود و در آن اکثر بازیکنان معتبر که در باشگاه‌های بزرگ دنیا بازی می‌کردند، حضور داشتند. اوایل بازی فشار زیادی روی تیم ما بود، اما احمدرضا در آن بازی و در آن دقایق سخت یک تنه مقابل آنها ایستاد و اجازه نداد دروازه‌اش باز شود. در ضمن حرکت آن تماشاگر استرالیائی هم که آمد و تور دروازه ما را پاره کرد در آن برهه زمانی یک شوک بزرگ بود.
- چگونه در آن بازی دشوار صعود ما رقم خورد؟
ما در تهران بازی بسیار خوبی را در مقابل استرالیا انجام داده بودیم و در استرالیا هم می‌خواستیم که با ارائه یک بازی هجومی بازنده نباشیم. البته فراموش نکنیم که استرالیائی‌ها در آن بازی با غرور به میدان آمدند و همین غرور هم کار دست آنها داد و صعود ما را مسجل کرد.
- تصمیم به برکناری ویه‌را آیا تصمیم درستی بود؟
- بله، فدراسیون فوتبال وقت این تصمیم را گرفت؛ چرا که آنها می‌دانستند ”ویه‌را“ مربی بزرگی نیست.
- ”ایویچ“ را چطور دیدی؟
- ایویچ به اعتقاد من یکی از مربیان خوب و تأثیرگذار فوتبال ایران بود که توانست تیم خوبی را برای حضور در جام جهانی بسازد. اما حیف که در آن زمان فرصت لازم را به او ندادند و او را خیلی زود از فوتبال ایران جدا کردند.
- به‌هنگام برکناری ”ایویچ“ در اردوی تیم ملی چه اتفاقی افتاد؟
- وقتی ایویچ می‌خواست از جمع بچه‌ها جدا شود، صحنه‌های بسیار ناگواری خلق شد. بچه‌ها همگی ناراحت بودند و خیلی از آنها گریه هم می‌کردند.
- می‌گویند بزرگترهای تیم در این برکناری خیلی نقش داشتند، آیا چنین حرفی را تأیید می‌کنی؟
- به هیچ‌وجه، ایویچ در بازی‌های تدارکاتی آن روزها به نتیجه فکر نمی‌کرد، فقط به آمادگی تیم می‌اندیشید، به همین دلیل هم سعی می‌کرد مدام ترکیب تیم را تغییر دهد.
- آیا فاصله ما با ”رم“ همان ۷ گل بود؟
- باور کنید آنها در آن بازی همان ۷ موقعیت را داشتند که تبدیل به گل شد. من اعتقاد دارم که در آن بازی ایویچ بدشانسی آورد.
- رابطه بچه‌ها با ایویچ چگونه بود؟
- بچه‌ها رابطه بسیار خوبی با ایویچ داشتند، چرا که ما مدت زیادی را با او گذرانده بودیم و خود من به شخصه چیزهای زیادی از او یاد گرفتم.
- نیمی که به جام جهانی رفت تیم ایویچ بود با تیم طالبی؟
- تیم شخص خاصی نبود. آن تیم، تیم مردم ایران بود. البته آقای طالبی و ذوالفقارنسب هم برای آن تیم زحمت کشیده بودند.
- آیا آقای طالبی در طول مدتی که سرمربی ایران بود، به‌ام ایویچ هم اشاره‌ای داشت؟
- بله، آقای طالبی به دفعات به زحمات ایویچ در ساختن تیم ملی اشاره می‌کرد و انتظار داشت که ما بتوانیم در بازی با حریفان گفته‌های او را پیاده کنیم.
- فکر می‌کردید بازی با یوگسلاوی را آنگونه ببازید؟
- ما در آن بازی چوب کم‌تجربگی خودمان را خوردیم با ترس و لرز به میدان حریف رفتیم. ما در آن بازی وقتی که ترسمان از نام حریف ریخت، خیلی بهتر از آنها در بازی ظاهر شدیم و اگر میناوند قدر آن فرصت خود را می‌دانست، حتی می‌توانستیم به آن تیم یک گل هم بزنیم، اما متأسفانه همان‌طور که پیش‌بینی شده بود ما روی یک ضربه ایستگاهی مغلوب حریف خود شدیم، حریفی که به‌جز آن ضربه، حرف دیگری برای گفتن نداشت. در آن صحنه دروازه‌بان و خط دفاعی تیم مقصر اصلی بودند؛ چرا که آنها به هنگام ایستادن در مقابل توپ میهالوویچ آماتور صف‌آرائی کردند.

- از بازی با آمریکا بگو، همان دیدار یکه در آن یک اسطوره شدی؟
- بازی با آمریکا یک بازی استثنائی بود که در آن بازی خدا به ما کمک کرد و ما هم توانستیم حریف خودمان را مغلوب کنیم. در آن بازی با وجود جو بدی که در ورزشگاه علیه ما وجود داشت، توانستیم به کمک خدا آمریکا را شکست دهیم.
- از احساس خودت بعد از آن گل استثنائی بگو؟
- وقتی توانستم آن گل را بزنم، هیچ کس مثل خودم نمی‌توانست احساس مرا درک کند. شاید خیلی‌ها وقتی گریه کردن مرا پس از گل دیدند تعجب کردند، اما باور کنید گل به آمریکا گریه هم داشت.
- چرا به آلمان باختید؟
- ما پیش از آن بازی مسافت زیادی را طی کرده بودیم و خسته و کوفته به محل بازی با آلمان رسیدیم. همه فکر می‌کردند که ما در آن بازی یک تیم دست و پا بسته باشیم، اما با قدرت تمام به زمین رفتیم و یک نیمه هم پا به پی حریف خود در زمین دویدیم، اما در نیمه دوم با تحلیل قوای جسمانی روبه‌رو شدیم و بازی را باختیم.
- تفاوت زمان شما با زمان فعلی در برخورد با تیم ملی چه بود؟
در زمان ما هیچ‌کس از تیم حمایت آنچنانی نمی‌کرد و پاداش‌ها هم خیلی سطحی بود، اما الان وضعیت به‌طور کلی فرق کرده است. وقتی رئیس‌جمهور، رئیس مجلس و نمایندگان مجلس و دیگر مسئولان بر سر تمرینات تیم ملی حاضر می‌شوند، خوب این نهایت توجه به یک تیم است که روحیه تیم ملی را نیز بالا می‌برد.
- گروه ۴ را چطور می‌بینی؟
- می‌تواند هم گروه آسانی باشد، هم گروهی دشوار. در این گروه جهانیان امروز از تیم ما به‌عنوان تیم سوم گروه ۴ نام می‌برند که این خود یک امیدواری خوب است. حتی بعضی از کارشناسان بزرگ جهان اعتقاد دارند که تیم ملی ایران با اندکی شانس حتی می‌تواند از این گروه صعود هم بکند.
- سخت‌ترین حریف ایران در گروه ۴ چه تیم‌هائی می‌توانند باشند؟
- به اعتقاد من تیم‌های مکزیک و پرتغال سخت‌ترین حریفان مادر گروه ۴ هستند.
- شانس چه تیم‌هائی را برای رسیدن به فینال جام جهانی بیشتر از بقیه می‌دانید؟
- فکر می‌کنم برزیل و آرژانتین این شانس را داشته باشند که فینال جام جهانی را برگزار کنند.
- وظیفه همگان این روزها در فینال فوتبال چیست؟
- این روزها خوشبختانه هیچ‌کس برای تیم ملی کشورمان کم نمی‌گذارد و همه از آن حمایت می‌کنند تا ملی‌پوشان کشورمان بدون دغدغه خاص راهی آلمان محل برگزاری بازی‌های جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شوند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی