قمارباز - The Gambler

سال تولید : ۱۹۷۴
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : پارامونت
کارگردان : کارل رایتس
فیلمنامه‌نویس : جیمز توبک
فیلمبردار : ویکتور کمپر
آهنگساز(موسیقی متن) : قطعاتی از سنفونی شماره یک ساخته گوستاف ماهلر
هنرپیشگان : جیمز کان، پل سوروینو، لارن هاتن، موریس کارنوفسکی، جاکلین بروکس و برت یانگ.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۱ دقیقه.


در کازینوئی خصوصی در نیویورک، «آکسل فرید» (کان) چهل و چهار هزار دلار می‌بازد که باید هرچه زودتر بپردازد. پس از ملاقات با نامزدش، «بیلی» (هاتن) و بحث درباره «داستایفسکی» با دانشجویانش، موفق می‌شود مادرش، «نائومی» (بروکس)، را راضی کند این پول را به او بدهد و قول می‌دهد که دیگر قمار نکند. سپس با «بیلی» به لاوس وگاس می‌رود، پول زیادی می‌برد، حالا «بیلی» طردش می‌کند، طلبکاران تهدیدش می‌کنند، و عده‌ای خلافکار از او می‌خواهند که «اسپنسر» - ستاره سیاه‌پوست بسکتبال و یکی از شاگردانش - را برای گاوبندی راضی کند. ماجرا لو می‌رود، «آکسل» در محله سیاه‌پوستان طوری رفتار می‌کند که چاقو بخورد. سپس در آینه به‌زخم خود مثل یک جور نشان افتخار نگاه می‌کند...
* محدودیت‌ها و جنبه‌های متظاهرانه فیلم‌نامه توبک چنان‌اند که به دشواری می‌توان تصور کرد کارگردانی بتواند بر آنها فائق آید. فیلم نمایش مسیر یک نواخت یک مازوخیست به سوی خود ویرانگری است با چاشنیِ رجعت به گذشته‌های به اصطلاح مهم و نقل‌وقول‌های ادبی، ولی ارتباط بنیادینی با مضمون قمار ندارد. در پایان همان حلقه اول فیلم مشخص شده است که «آکسل» به باختن بیشتر علاقه دارد تا به بردن و از آن نقطه به بعد روایت شناختی عوامل خود ویرانگری «آکسل» نیست، بلکه فقدان توجیهی برای رفتارهای طبیعی او است و نیز اینکه فیلم نمی‌تواند به شخصیت‌ها ابعادی استعار ببخشد. به‌رغم حرفه‌ای‌گری کان در ایفای نقش خود، اینجا بازیگر همان‌قدر به نقش خودش بی‌علافه می‌نماید که «آکسل» به خودش.