جیغ - SCREAM

سال تولید : ۱۹۹۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کاری وودز و کتی کانراد
کارگردان : وس کریون
فیلمنامه‌نویس : کوین ویلیامس
فیلمبردار : مارک اروین
آهنگساز(موسیقی متن) : مارکو بلترامی
هنرپیشگان : نو کامبل، دیوید آرکت، کورتنی کاکس، ماتیو لیلارد، اسکیت اولریک، رز مک‌گاون، جیمی کندی و درو باریمور
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۱ دقیقه


ناشناسی با یک‌سری تلفن‌های تهدیدآمیز، بذر وحشت و ناامنی را در شهری کوچک می‌پراکند. پس از این‌که ̎کیسی̎ (باریمور) قربانی می‌شود، ̎سیدنی پرسکات̎ (کامبل) هدف تهدید قتل قرار می‌گیرد و با این حال جان سالم به در می‌برد. ̎سیدنی̎ که یک سال پیش مادرش به قتل رسیده، به محبوبش، ̎بیلی لومیس̎ (لولریک) شک می‌کند. هویت قاتل کم‌کم به معمائی پیچیده بدل می‌شود و مشغله‌ٔ گروهی از جوانان را هم تشکیل می‌دهد. سرانجام، پس از یک مهمانی شبانه که طی آن چندین نفر مورد حملهٔ قاتل نقاب‌دار قرار می‌گیرند، ̎سیدنی̎ کشف می‌کند که در واقع دو نفر قاتل وجود دارد: ̎بیلی̎ که ̎سیدنی̎ تازه دوباره اعتمادش را به او بازیافته بود و یک پسر جوان دیگر ...
● فیلم ترسناک پست مدرن کریون در نیمهٔ دههٔ ۱۹۹۰، احیاگر این ژانر و باعث جلب اقبال جدیدی از سوی جوانان شد. پیروزی کریون و فیلم‌نامه‌نویسش، ویلیامسن در اثبات این است که می‌توان از طریق بازنگری مجموعهٔ تمهیدات آشنا، فیلم خود بازتابنده ـ و در عین حال غیرمتظاهرانه ـ منسجمی ساخت. جیغ فراتر از نقیصه‌های مرسوم ژانر می‌رود، چون به‌رغم تمام شوخی‌ها و ارجاعاتی که باعث فاصله‌گیری تماشاگر از متن و به رسمیت شناختن و یادآوری سوابق سینمائی موقعیت‌ها می‌شوند، هم‌چنان سخت دلهره‌آور و نفس‌گیر است. قاتلان او اینک جوانانی هستند که می‌خواهند در صحنهٔ زندگی روزمره، خالق فیلم ترسناک بی‌عیب و نقص خویش باشند؛ و الحق که سنگ تمام هم می‌گذارند. با این حال جملهٔ ̎لومیس̎ نشان می‌دهد که فیلم یک‌طرفه به قاضی نمی‌رود و تقلید کورکورانه، تنها یکی از کانال‌های ارتباطی سینما و واقعیت است: ̎فیلم‌ها روانی خلق نمی‌کنن. روانی‌هارو خلاق‌تر می‌کنن.̎
دنباله‌ها: جیغ ۲ (کریون، ۱۹۹۷) و جیغ ۳ (کریون، ۲۰۰۰)