مافیای فوتبال

یکی میمُرد ز درد بینوائی
یکی می‌گفت ، جانم زردک می‌خواهی؟
دستمزدهائی که فوتبالیست ها در سراسر جهان می‌گیرند، اسباب حیرت و تأسف است. آیا در دنیائی که بیشتر مردم آن از حداقل زندگی محروم هستند، این زندگی افسانه‌ای ستارگان فوتبال و بودجه ‌های نجومی باشگاه‌های مربوطه شرم آور نیست؟
اگر بسیاری از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند، اما آن‌ها در ناز و نعمت بسر می‌برند. اگر بسیاری از جوانان ما بخاطر فقر جرات فکر کردن به ازدواج را ندارند، اما یکی از ستارگان فوتبال ما در جشن عروسی خود که در یک باشگاه درجه اول تهران برگزار شد ۲۰۰۰ نفر را دعوت کرد.
حساب کنید سود پرتقال فروش و علم بهتر است یا ثروت؟!
اگر مردم عادی در اتوبوس و مترو مثل کتاب آن‌چنان بهم می‌چسبند که نمی‌توانند نفس بکشند، ستارگان فوتبال ما اتومبیل‌های سوپردولوکسی دارند که زبانزد خاص و عام هستند. آن‌ها بیشتر مسافرت‌ها را با هواپیما می‌روند و گاهی در هواپیما آنچنان شوخی های ناجوری می‌کنند که امنیت پرواز را بخطر می‌اندازند!.
مشکل مسکن برای مردم عادی است، مافیای فوتبال از آن از ما بهتران یا تافته جدا بافته است، نه تنها در آپارتمان‌های لوکس یا برجی زندگی می‌کنند، بلکه با پول کلانی که مافیا به آ‌ن‌ها می‌دهد به ساخت و ساز و برج سازی هم می پردازند. حتی معروف است که یکی از آن‌ها اکثر نقاط دنیا خانه و ویلا و کسب و کار دارد! تا چشم حسود بترکد.
بیشتر هواداران فوتبال همان مردم عادی کوچه و بازار هستند که در زیر خط فقر زندگی می‌کنند اما در آمد ناچیز خود را هم به جیب مافیای فوتبال می‌ریزند.
آنچنان تعصبی به تیم خود دارند که گوئی از ناموس خود دفاع می‌کنند، گاهی کار به زد و خورد و چاقوکشی تا حد مرگ می‌کشد . در جامعه ما تیم های فوتبال جای احزاب و سازمان‌های سیاسی را گرفته‌اند. البته زمانی که فوتبال می‌تواند از مردم اروپا، اوباش فوتبال بسازد که تمام پلیس و ارتش یک کشور باید برای کنترل آن‌ها به میدان بیایند دیگر وضع ما معلوم است.
اگر نشریات سنگین ادبی و علمی ما در اثر صدها مشکل یا تعطیل شده‌اند یا در حال تعطیل شدن هستند اما نشریات ورزشی که بخشی از مافیای فوتبال هستند بالاترین تیراژ را دارند و چنان تشکیلات مفصلی راه انداخته‌اند که "لوموند" فرانسه و "تایمز" انگلیس ندارند. ساختمان ۵ طبقه با صدها کارمند و زد و بندهای پشت پرده که عاقلان دانند.
بر سر تعین سر مربی تیم ملی، آنچنان جنجالی به پا کردند که گوئی مردم ایران هیچ مشکلی جز این ندارند. حقوق و مزایای این مربی ها انسان را به حیرت می‌اندازد که مگر این‌ها چه می‌کنند که دولت گنج قارون به آن‌ها می‌بخشد؟ آیا این پول‌های بی‌حساب و کتاب، اقتصاد، امنیت و اخلاق اجتماعی را بخطر نمی‌اندازند؟
زمانی که به علاقمندان یا مسئولان فوتبال می‌گوئیم، جواب می‌دهند همه جای دنیا وجود دارد!
این استدلال مثل این است که بگوئیم ، همه جای دنیا، فحشا، مواد مخدر، آدمکش و سرقت وجود دارد، پس چرا ما نداشته باشیم؟
جواب من این است آنجا که امتیاز است خوبی هم باید وجود داشته باشد که ما اصلاٌ رنگ آن‌ها را هم نمی‌بینیم. بعد هم هورا کشیدن و کتک کاری و لات بازی و باند بازی که ورزش نیست ، نوعی لمپنیزم ورزشی است.آقای مسعود ده نمکی که معرف حضورتان است . گویا فیلمی ساخته‌اند تحت عنوان کدام پرسپولیس، کدام استقلال، و در این مورد فرموده‌اند: این فوتبال افیون توده هاست.
اما من بعنوان یک علاقمند به فوتبال باید خدمت ایشان عرض کنم که این نظام سرمایه داری جهانی است که از آن مافیا و افیون توده ها ساخته وگرنه فوتبال یک ورزش جذاب و مردی است که بیشتر طبقات محروم می‌توانند بازی کنند. مثل تنیس ، گلف و سایر ورزش‌های گران به طبقات مرفه تعلق ندارد.
هیچ کس مانند محمد علی کلی، قهرمان سابق بوکس جهان پرده از مافیای ورزش و رابطه آن با مافیای قدرت بر نمی‌دارد. بهر حال ماه پشت ابر نمی‌ماند.

منوچهر بصیر

منبع : پایگاه اطلاع رسانی فرهنگ توسعه