مشورت، قبل و بعد از تصمیم

یکی از پرسش‌های مهم در مقوله مشورت این است که آیا ما مشورت می‌کنیم تا تصمیم بگیریم؟ یا این‌که پس از تصمیم گرفتن بر انجام کاری مشورت می‌کنیم؟ ظاهراً پاسخ این پرسش با کمی دقت به دست می‌آید.
روند معمولی برای گرفتن یک تصمیم این است که انسان درباره‌ی موضوع مورد نظرش فکر می‌کند و با تدبر و دقت، ارزیابی می‌کند که اقدام بکند یا نه؟ برای این فکر اولیه و برداشتن پیش‌گام‌های ابتدایی قبل از اقدام معمولاً نیازی به مشورت نداریم ولی وقتی نوبت به تصمیم‌گیری نهایی و اصلی و آماده شدن برای اقدام‌های جدی می‌رسد بیشتر به مشورت احساس نیاز پیدا می‌کنیم. در این مقطع است که پس از مشورت کردن می‌توانیم تصمیم بگیریم که برای کار مورد نظرمان اقدام بکنیم یا نکنیم؟
مشورت میان دو تصمیم قرار می‌گیرد؛ تصمیم اولیه و تصمیم نهایی.
آنکه در نهایت تصمیم می‌گیرد خود ما هستیم ولی مشورت کا را یکسره می‌کند و تکلیف را معین می‌کند، تصمیم خام و اولیه ما پس از مشورت به یک تصمیم پخته و حساب‌شده و قابل اعتماد بیشتر، تبدیل می‌شود. برای همین است که بعضی وقت‌ها می‌شنویم که به ما می‌گویند "اگر تصمیمت را گرفتی، مشورت هم بکن"؛ این یعنی مشورت پس از تصمیم اولیه و بعضی وقت‌ها به ما می‌گویند "اگر خواستی تصمیم بگیری، مشورت یادت نرود"؛ این یعنی مشورت پیش از تصمیم نهایی و جدی. پس ما، هم باید وقتی تصمیم گرفتیم مشورت بکنیم و هم وقتی خواستیم تصمیم بگیریم مشورت بکنیم.

نویسنده : پیام شعبانی

منبع : ۵ روز