مدعیان جام جهانی ۲۰۱۰ در راهند

پیشگوئی را دوست ندارم زیرا کار دشواری است و به احتمال فراوان به اشتباه کشیده می‌شوید. ۶ سال پیش در مقاله‌ای، درباره سلتیک پیش‌بینی‌های کرده بودم اما همه غلط از آب درآمد و برخی از آنان هنوز آن مطلب را دارند.
از من خواسته شده درباره جام جهانی ۲۰۱۰ در آفریقا پیش‌بینی‌هائی بکنم و از این بابت بسیار خوشحال شدم. اما در واقع می‌دانم که تا آن هنگام چه رخ خواهد داد. آنچه در پی می‌آید پیشگوئی‌ من درباره ۱۰ تیم مطرح فوتبال در دنیا است.
۱. برزیل: خب. درباره برزیل تردید نکنید. این تیم همیشه خوب است. اما اخبار بسیار بهتر آنکه روبرتو کارلوس و کافو تا ۴ سال دیگر آنقدر مسن خواهند شد که در این تیم راه داده نمی‌شوند. خوان و لوسیو تا آن زمان، در سال‌های آغازین دهه چهارم زندگی خود قرار خواهند داشت و این بدان معنی است که این تیم از یک پایگاه مستحکم برخوردار خواهد بود. رونالدینیو، کاکا و آدریانو به اوج خواهند رسید؛ روبینیو جائی در تیم برزیل خواهد داشت و دیگر از جنجال‌های رونالدو خبری نیست؛ زیرا در آنجا حضور نخواهد داشت. در عوض، شاید ماجراهائی از بازیکنانی نظیر ”کرلون“ و ”رافائل سوئیس“ نقل محفل همگان باشد.
۲. اسپانیا: صحبت از بازیکنان این تیم من را به یاد موش‌های آزمایشگاهی می‌اندازد؛ موش‌هائی که به‌سوی یک تکه پنیر می‌روند اما با یک شوک از آن محروم می‌شوند. اگر تمام اعضاء فعلی تیم اسپانیا در جام جهانی حضور یابند، شما چگونه با این واقعیت کنار می‌آئید؟ شاید تا آن زمان، فرناندو تورس تمام استعدادهای خود را شکوفا کرده باشد؛ سسک فایرگاس شاید روند آرام پیشرفت خود را ادامه داده باشد و احتمالاً کارلوس پویول آماده خواهد بود که مانند یک فابیو کاناواری جدید تأثیرگذار شود. بله این تیم می‌تواند در آفریقای‌جنوبی بسیار خطرناک باشد.
۲. آرژانتین: لو مسی، کارلوس ته‌وز، سرجیو آگوئرو، پایلو آیمار و شاید خوان رامون ریکلمه برای اسپانیا بازی کنند. خاویر ماسچه رانو را هم اضافه کنید؛ زیرا او تا آن جام تجارت بیشتری کسب خواهد کرد و شاید مثل کلود ماکلله فرانسوی قابلیت آن را داشته باشد که توانمندی‌هایش را نمایش دهد. غیبت روبرتو آیالا و احتمالاً خوان پایلو سورین در خط دفاعی قابل جبران است، البته به شرطی که گونزالو رودریگز از تمام پتانسیل خود بهره‌برداری کند و گابریل هاینزه در آنجا حضور داشته باشد. اما تنها نکته قابل بحث این است که آیا آرژانتین می‌تواند برای هرنان کرسپو، مهاجم میانی خود جانشینی بیابد؟
۴. انگلستان: احتمالاً گری نوبل و دیوید بکهام بزرگترین غایبان انگلیسی در آفریقای‌جنوبی خواهند بود. انگلستان تیمی مسن را به آنجا می‌برد و در عین حال تیمی را که اعضاء آن برای مدت‌های مدید در کنار هم بوده‌اند. انگلستان با داشتن وین رونی آماده، شاد و بالغ به یکی از مدعیان جام مبدل می‌شود. امیدوارم که در آن زمان بازی تئو والکات را ببینیم.
۵. ایتالیا: قهرمانان دنیا در جام آینده چهره متفاوتی خواهند داشت. فایبو کاناوارو، الساندرو نستا، مارکو ماتراتزی، لوکا تونی، فرانچسکو توی و مائورو کامورانزی در تیم ایتالیا نخواهد بود. شاید جیانلوکا زامبروتا و رینو گتوسو هم نباشند. اما جی جی بوفون همچنان درون دروازه می‌ماند. اما نکته مهم این است که آیا آنتونیو کاسانوی با استعداد می‌تواند به تیم ملی راه پیدا کند؟
۶. آلمان: ستودن تیم تحت مربیگری یورگن کلینزمن به‌عنوان ”یک تیم جوان“ به‌عبارتی کلیشه‌ای و بیهوده مبدل شده است؛ زیرا بازیکنانی نظیر ینس لمن، میشائیل بالاک و برند اشنایدر جوان به‌شمار نمی‌آیند و به هیچ‌وجه جوان نخواهند شد. تا آن زمان، لوکاس پودولسی به بلوغ کافی خواهد رسید و شاید پیوتر تروچوفسکی به سطح بالاتری از فوتبال رسیده باشد. به احتمال فراوان ۴ منافع حاضر در جام ۲۰۰۶ در آفریقای‌جنوبی نیز حضور خواهند داشت و احتمالاً تیمو هیلده براند درون دروازه می‌ایستد.
۷. نیجریه: می‌دانم که پیشگوئی درباره تیمی که حتی موفق به راهیابی به جام جهانی ۲۰۰۶ نشده، بسیار دشوار است. اما نیجریه تیمی با استعدادهای فراوان است. اگر پیشرفت‌های او با فمی مارتینز تداوم یابد و جان اوئی میکل خود را به مراحل بالاتر برساند، نیجریه مدعی عنوان قهرمانی خواهد بود. البته این اتفاق به شرطی محقق خواهد شد که این تیم در مرحله مقدماتی خود را نابود نکند و امیدهایش را بر باد ندهد.
۸. هلند: اگر مارکو فان باستن (در صورتی‌که مربی هلند باقی بماند) از یک‌جانبه‌گرائی و تکروی‌های خود بکاهد، نارنجی‌پوشان هلندی وجهه بسیار پیدا خواهند کرد. یافتن جایگزین‌های برای فیلیپ کوکو و مارک ون بومل بسیار ساده‌تر از آن است که تصور می‌شود. تا آن زمان آرین روبن و رابین ون پرسی در اوج خواهند بود. امیدوارم که مربی، ”کلاس یان هانتلار“ را فراموش نکند و افرادی مانند ”اوربی امانوئلسون“ و ”ابراهیم الفای“ جائی در تیم ملی برای خود باز کنند.
۹. فرانسه: اول خبرهای خوب را می‌گویم: ریموند دومه‌نش می‌رود، همان‌طور که فابین بارتز خواهد رفت. اما خبر خوب: لیلیان تورام، کلود ماکلله، پاتریک ویه‌را، ویلی سانیول و همچنین زین‌الدین زیدان تیم فرانسه را ترک خواهند کرد. جام آینده آخرین تجربه تیه‌ری آنری در جام جهانی خواهد بود. با توجه به عملکرد تیم زیر ۲۱ سال فرانسه می‌توان به قدرتمندی تیم ملی آن امیدوار بود و وجود یک خط دفاع و هافبک قوی را شاهد بود.
۱۰. آمریکا: احتمالاً برایان مک براید، کلودیو رینا، ادی پوپ، کیسی کلر و پابلو ماسترونی باید جایگزین شوند. افرادی هستند که می‌توانند به‌راحتی جانشین این بازیکنان شونداما جوانانی که در راه هستند، باید قابلیت‌های هدایت و مدیریت نقش‌های خود را داشته باشند. شاید ”ادی جانسون“ این توانائی را بیابد که بر سطح بازی‌هایش بیفزاید.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی