ورود غیر قانونی - UNLAWFUL ENTRY

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : امریکا
محصول : چارلز گوردون
کارگردان : جاناتان کاپلان
فیلمنامه‌نویس : لوئیس کالیک، بر مبنای داستانی نوشتهٔ جرج د. پوتنام، جان کچمر و کالیک
فیلمبردار : جیمی آندرسن
آهنگساز(موسیقی متن) : جیمز هورنر
هنرپیشگان : کورت راسل، ری لیوتا، مادلین استوو، راجر ا. موزلی، کن لرنر، دبورا آفنر، اندی رومانو
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۱ دقیقه


ـ ̎مایکل̎ (راسل) و ̎کارن کار̎ (استوو) به خانهٔ قشنگی در حومهٔ لس‌آنجلس نقل مکان کرده‌اند. شبی در حالیکه ̎مایکل̎ پشت میزش به کار مشغول است و ̎کارن̎ تلویزیون تماشا می‌کند، صداهائی از طبقهٔ پائین به گوششان می‌خورد. دزدی وارد خانه شده و با چاقوئی زیر گلوی ̎کارن̎، او و ̎مایکل̎ را تهدید می‌کند. پس از فرار دزد، زن و شوهر با پلیس تماس می‌گیرند و ̎کارآگاه پیت دیویس̎ (لیوتا) و همکارش، ̎روی کول̎ (موزلی) به خانهٔ آنان می‌آیند. ̎دیویس̎ کارآگاهی متعهد و وظیفه‌شناس است و زن و شوهر با او صمیمی می‌شوند. یک شب ̎دیویس̎ از ̎مایکل̎ دعوت می‌کند او را در گشت شبانه‌اش همراهی کند. سپس او را به مرکز شهر، همان جا که دزد خانه‌شان پنهان شده، می‌برد و با یافتن دزد، ̎دیویس̎ از ̎مایکل̎ می‌خواهد که از او انتقام بگیرد. اما ̎مایکل̎ قبول نمی‌کند. در عوض ̎دیویس̎ دزد را به شدت مضروب می‌کند. ̎مایکل̎ که از این عمل منزجر شده، تصمیم می‌گیرد دیگر کاری با ̎دیویس̎ نداشته باشد. ̎کارن̎ که فکر می‌کند شوهرش مبالغه کرده، از این بابت از ̎دیویس̎ عذرخواهی می‌کند. بعداً در جریان یک مهمانی، سر و کلهٔ ̎دیویس̎ پیدا می‌شود ولی ̎مایکل̎ عذر او را می‌خواهد. حالا ̎دیویس̎ که به شدت رنجیده، تصمیم می‌گیرد زندگی ̎مایکل̎ را سیاه کند.
ـ ورود غیرقانونی از مجموعه فیلم‌های متداول اوایل دههٔ ۱۹۹۰ امریکاست که خانوادهٔ طبقه متوسطی را در محاصره نشان می‌دهد. دیگر نشانی از اعتماد به نفس دورهٔ رانلد ریگان نیست و حومهٔ شهرها دستخوش جنایت، مواد مخدر و بیماری شده است. خیلی بجاست که در فیلمی که حوادثش در لس‌آنجلس و در سال محاکمه رادنی کینگ و شورش‌های متعاقب آن می‌گذرد، عامل ویرانگر، پلیس خوش‌مشرب محله باشد. این پلیس با بازی عالی لیوتا استحالهٔ شگفت‌آوری را از سر می‌گذراند و سرانجام به یک ̎نورمن بیتس̎ (بیمار روانی، آلفرد هیچکاک، ۱۹۶۰) تبدیل می‌شود (بر خلاف ̎ماکس کیدی̎ در دماغه وحشت مارتین اسکورسیزی، ۱۹۹۱، که از آغاز موجودی اغراق‌آمیز است) در مقابل او راسل تصویری مؤثر و کارآمد از امریکائی آراسته و صاحب زندگی پاکیزه ارائه می‌دهد. در طول فیلم تمام بازیچه‌های غزیز این تازه، به دوران رسیدهٔ دههٔ هشتادی علیه او عمل می‌کنند: تلفن همراه، کارت اعتباری، اتوموبیل، چوب‌های گلف و بدتر از همه، دفاع از خانه و خانواده ناممکن است. کاپلان جابه‌جا به هجو ماتریالیسم طبقهٔ متوسط و ترس از ̎پائین شهر̎ می‌پردازد. موفقیت اصلی فیلم گنجاندن نقد اجتماعی بی‌پرده‌اش درون فرم قراردادی فیلم‌های تریلر است و موفق‌تر از فیلم مشهور قبلی کاپلان، متهم، (۱۹۸۸) که می‌کوشید درام دادگاهی را با بررسی تلقی‌های موجود نسبت به هتک حرمت ترکیب کند.