کاپیتولاسیون در قرن ۲۱

توافق‌نامه امنیتی آمریکا با عراق که قرار است دهم تیر ماه بین روسای جمهور ۲ کشور به امضا برسد، چیزی جز یک کاپیتولاسیون واقعی و تحت‌الحمایگی عراق زیر نظر آمریکا نیست.
آمریکا که به دنبال طرح خاورمیانه بزرگ و ایجاد سپر امنیتی برای رژیم اشغالگر قدس است، این‌بار کشور مسلمان و همسایه و بی پناه عراق را هدف قرار داده است.
این توافق‌نامه برای آ‌مریکا و اشغالگران متحد آن، دستاوردهای مهمی را در پی دارد؛ کسب موفقیت برای جمهوریخواهان در آستانه انتخابات ۲۰۰۸ میلادی، جلوگیری از افزایش روزافزون تلفات انسانی و هزینه‌های مالی آمریکا در عراق، تحمیل بخشی از هزینه اشغالگری بر مردم عراق و نهادهای بین‌المللی، تضمین حضور درازمدت آمریکا در منطقه حساس خاورمیانه، تغییر چهره آمریکا از یک نیروی متجاوز و اشغالگر به نیروی حافظ صلح و امنیت در عراق، کنترل سلطه بر منابع و نفت عراق، مهار حرکت‌های خودجوش اسلامی و ایجاد مزاحمت و چالش‌‌های امنیتی بر کشورهای همسایه بخصوص ایران از جمله پیامدهای یکجانبه‌گرایی آمریکا در عراق است.
با کمال تاسف آنچه تاکنون از مفاد پیش‌نویس توافق‌نامه دریافت می‌شود، آن است که آمریکایی‌های اشغالگر اجازه خواهند یافت بدون محدودیت زمانی و مکانی در عراق عملیات نظامی انجام دهند، به بهانه مبارزه با تروریسم تا هر وقت که بخواهند در عراق بمانند و هیچ‌گونه محدودیتی برای حضور نظامی آمریکا وجود نخواهد داشت، افراد نظامی و غیرنظامی آمریکا مجبور به حضور در دادگاه‌های عراق نیستند و از مصونیت کامل برخوردارند، آمریکا می‌تواند پایگاه های نظامی در عراق ایجاد کند، وزارتخانه‌های دفاع، کشور و اطلاعات عراق زیر نظر مقامات آمریکایی فعالیت خواهد کرد و نیروهای آمریکایی بر خرید، تسلیح و آموزش ارتش و پلیس عراق نظارت خواهند کرد.
براستی این توافق‌نامه آیا چیزی جز تبدیل کردن عراق به پایگاه نظامی آمریکا و تحت‌الحمایگی یا به عبارت دیگر مستعمره شدن عراق، معنا و مفهومی دارد؟ آیا عراق از نظام بعثی صدام رها شد که گرفتار آمریکا شود؟
آیا این توافق‌نامه چیزی جز تهدید علیه امنیت ملی ایران و همسایگان عراق که در به رسمیت شناختن رژیم پس از سقوط دیکتاتور و سپس تلاش برای استقرار آن نهایت همکاری را داشته‌اند، پیام دیگری دارد؟
فردریک کیگن، محقق موسسه آمریکایی اینترپرایز وابسته به نومحافظه‌کاران در جمع روزنامه‌نگاران عراقی گفت: «بزرگترین تهدید امنیتی که عراق را هدف قرار داده است، حضور ایران در عراق است و آمریکا برای مقابله با خطر ایران و تامین امنیت منطقه خاورمیانه، نیازمند «سامانه امنیتی و منطقه‌ای» برای اطمینان خاطر دادن به کشورهای ضعیف است.» آیا این سخنان نهایت هدف اشغالگران را برملا نمی‌سازد؟براستی دولت و مسوولان و ائتلاف یکپارچه عراق در برابر این تحقیر بزرگ که در قرن بیست و یکم تازگی دارد، چه پاسخی به مردم محنت‌دیده و بی‌پناه عراق دارند؟
خوشبختانه مراجع بزرگوار در برابر این توافق‌نامه ننگین که افکار عمومی را به یاد کمپ دیوید می‌اندازد، آشکارا مخالفت کرده‌اند؛ از آن جمله آیت‌الله سیستانی اعلام کرده‌اند که «تا من زنده‌ام نمی‌گذارم چنین پیمانی میان دولت اشغالگر آمریکا و کشور مسلمان عراق بسته شود». برخی از گروه‌های سیاسی توافق‌نامه را «سند اسارت ملت عراق» نامیده‌اند و هم‌اکنون این مخالفت‌ها در حال تبدیل شدن به یک ائتلاف فراگیر و گسترده علیه توافق‌نامه خفت‌بار از سوی گروه‌ها و جریان‌های مختلف عراق است.
در آستانه سفر نوری‌المالکی، نخست‌وزیر عراق به ایران لازم است دولت عراق پاسخگوی این اقدام و تهدید آشکار امنیتی علیه ایران باشد. ثانیا مسلمانان جهان اجازه نخواهند داد اشغالگران، سرزمین‌های اسلامی را یکی پس از دیگری مورد تجاوز قرار دهند و آن گاه در خفت‌بارترین حالت اقدام به انعقاد موافقت‌نامه‌های تحت الحمایگی کنند.
امروز کسی تردید ندارد دولت آمریکا در راس تروریست‌ها و بزرگ‌ترین حامی آنهاست. امروزه تروریسم، اشغالگری، تجاوز و زورگویی در ادبیات سیاسی جهان مترادف با رژیم حاکم بر ایالات متحده آمریکاست. قرن بیست و یکم عصر بیداری مردم و مقابله با یکه‌تازی استکبار است. مسلمانان و آزادگان جهان در برابر قدرت‌طلبی آمریکا خواهند ایستاد و پاسخ لازم را خواهند داد. اما امروز دولت، مجلس و مسوولان عراق در برابر تاریخ و مسلمانان باید پاسخگو باشند؟ براستی بدهی‌های عراق و خسارات ناشی از تجاوز صدام علیه ایران چقدر است؟!

دکتر علی دارابی

منبع : سایت الف