اوج مخالفت مردم نیکاراگوئه با خانواده ساموزا (در این روز ۱ اوت)

در این روز- اول اوت- در سال ۱۹۷۸ میلادی آن دسته از مردم نیكاراگوئه كه ضد حكومت خانواده ساموزا بودند در سراسر این كشور دست به اعتصاب و راهپیمایی زدند و مخالفت خود را كه از سال ۱۹۷۲ (روز وقوع زمین لرزه مرگبار شهر ماناگوئه) آغاز كرده بودند به اوج رسانیدند. اعتراض مردم به این بود كه چرا بستگان ساموزا مقامهای دولتی و شركتهای انتفاعی و منابع ثروت را اختصاص به خود و در انحصار خود قرار داده اند و چرا «آناستازیوساموزا دبایله Debayle» در پایان دوره شش ساله ریاست جمهوری خود انتخابات را برگزار نكرده است و پدر، عمو و خود او ۴۱ سال به طور غیرقانونی بر نیكاراگوئه حكومت كرده اند. دوهفته بعد از میان مخالفان كه از قشرهای مختلف بودند، گروه مسلح چپگرای ساندینیستها كاخ دولت را تصرف كرده و ۱۵۰۰ كارمند آن را به گروگان گرفت. این وضعیت همزمان با اوجگیری انقلاب ایران بود. به هر حال، ساموزا در ۲۵ ژوئیه سال ۱۹۷۹ براثر فشار مخالفان كناره گیری كرد و به پاراگوئه گریخت، زیرا در آخرین لحظه دولت آمریكا حاضر نشده بود به او پناهندگی دهد و دوماه بعد در شهر آسانسیون پاراگوئه هدف گلوله بازوكا قرار گرفت و كشته شد.
در نیمه اول قرن جاری، در پی قیام مردم نیكاراگوئه بر ضد سرمایه گذاران و بازرگانان آمریكایی كه انحصار پنبه و بسیاری از تولیدات آن كشور را در دست داشتند، دولت آمریكا به نیكاراگوئه تفنگدار دریایی فرستاده بود و همین امر منجر به روی كار آمدن خانواده ساموزا در آن كشور و حكومت ۴۱ ساله آنان شد.
در رابطه با این رویداد، خاطره یی را كه لازم است در تاریخ مطبوعات ایران باقی بماند بر می نگارم و آن این است:
به مناسبت وقایع نیكاراگوئه در مردادماه سال ۱۳۵۷ «اوت ۱۹۷۸ میلادی» این نگارنده تفسیری درباره نیكاراگوئه و خانواده ساموزا نوشت كه چند روزی به علت مخالفتهای زیاد انتشار نیافت. استدلال این بود كه بستگان و دوستان شاه هم همانند خانواده ساموزا مقامهای حساس و مهم را در ایران در دست خود دارند و در همه شركتهای پرسود نیز شریك هستند از جمله خواهران و برادران شاه و این تفسیر آتش انقلاب را شعله ور تر خواهد ساخت. نگارنده زیر بار تعدیل و حذف قسمتهایی از آن نمی رفت تا سرانجام پس از چند روز جر و بحث سردبیر وقت روزنامه اطلاعات دستور چاپ آن را عینا تحت نام نویسنده در صفحه ششم مورخ ۹ شهریور ۱۳۵۷ (شماره ۱۵۷۰۰) این روزنامه داد.

یك زن نیكاروگوایی از فرط خشم، از بقایای مجسمه فلزی سوموزا كه انقلابیون پس از قطع سر و پایاهایش و انتقال از میدان شهر به یك گودال دور افتاده افكنده اند دست بر نداشته و با چوبدستی آن را می كوبد!

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز