سید ابوالحسن اصفهانی

جنسیت: مرد
نام پدر: سید محمد
تولد و وفات: (۱۲۷۷ -۱۳۶۵) قمری
محل تولد: یکی از روستاهای لنجان به نام مدیسه
شهرت علمی و فرهنگی: عالم و مجتهد و مرجع اعلاء شیعه
اصلاً از سادات موسوی بهبهان بود.تحصیلات اولیه را در مدرسهٔ نیماورد اصفهان به انجام رسانید و از محضر ابوالمعالی کلباسی استفاده کرد و چندی هم در حوزهٔ درس آخوند ملامحمد کاشی فقیه و متکلم و ریاضیدان معروف تلمذ کرد. در ۱۳۰۸ق برای تکمیل تحصیلات عازم نجف شد و در محضر میرزا حبیب‌الله رشتی و پس از او آخوند ملامحمد کاظم خراسانی حاضر شد و در حوزهٔ درس وی به درجهٔ اجتهاد نائل آمد. آیت‌الله اصفهانی در دور دوم مجلس شورای ملی به‌عنوان یکی از پنج تن علماء طراز اول به مجلس رفت او در ذیحجه ۱۳۲۸ق بدون حضور در مجلس استعفا کرد. مرجعیت شیعه پس از آخوند خراسانی با آیت‌الله میرزا محمدتقی شیرازی بود و با فوت وی در ۱۳۳۸ق آیت‌الله نائینی ، آیت‌الله اصفهانی هر دو
عهده‌دار مرجعیت شدند. در حملهٔ وهابی‌های سعودی به عراق وی را بسیاری از علما در مقابل تجاوز بیگانگان مقاومت کرد و در هنگام انتخابات فرمایشی عراق به ابتکار انگلیسی‌ها در ۱۳۴۰ق که در آن اکثریت آراء شیعیان عراق نادیده گرفته می‌شد ، علما و فقها به‌ویژه آیت‌الله نائینی و آیت‌الله اصفهانی انتخابات را تحریم کردند و سرانجام برای مدتی به ایران تبعید شدند. در ۱۳۵۵ق با فوت آیت الله نائینی در نجف و آیت‌الله حائری در قم مرجعیت شیعه به‌صورت تمام به وی محول شد و تنها مرجع مسلم شیعه گشت. او نمایندگانی برای ترویج معالم دین و ارشاد شیعیان به نقاط مختلف می‌فرستاد و هزینهٔ‌ای که برای معاش طلاب و امور خیریه و ترویج مذهب در آسیا و افریقا اختصاص داده بود ماهیانه حدود سی‌هزار دینار عراقی بود. سرانجام در کاظمین عراق در سن ۸۸ سالگی بدرود حیات گفت و در نجف در کنار استادش آیت‌الله آخوند خراسانی به خاک سپرده شد. از آثارش: "وسلهٔ‌النجاهٔ" و ترجمه‌های فارسی آن "صراط‌النجاهٔ" و "ذریعهٔ‌الحیاهٔ"؛ "ذخیرهٔ‌العباد لیوم‌المعاد"؛ "ذخیرهٔ الصالحین" ، رساله علمیه فارسی؛ "حاشیهٔ عروهٔ‌الوثقی"؛ "حاشیه نجاهٔ‌العباد"؛ "حاشیه تبصرهٔ علامه"؛ "منتخب‌الرسائل"؛ "انیس‌المقلبین"؛ "مناسک"؛ "تحفهٔ‌العوام"؛ مجموعهٔ فتاوی به زبان اردو.

منبع : مطالب ارسالی