پنجشنبه, ۲۰ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 9 May, 2024
مجله ویستا
۲۷ مه سال ۲۰۰۵ ـ ۴ میلیون وبلاگ در چین با یک مثال: خدمت «لی شینده» به هموطنانش
آمار وبلاگها در اینترنت در مه سال ۲۰۰۵ نشان می دهد که در چین چهار میلیون نفر دارای وبلاگ هستند و توجه چینی ها به استفاده از اینترنت زیادتر است.
«لی شینده» یکی ار این وبلاگ نگاران چین است . وی کار روزنامه گاری را منحصر به انتشار عکس و مطلب در وبلاگ خود کرده و با یک دوربین دیجیتال و یک «لپ تاب» به راه می افتد و در گوشه و کنار چین هرجا که نقصی در کار دولت ببیند و یا متوجه اشتباه یک مقام دولتی شود آن را همان ساعت به صورت مطلب ژورنالیستیک می نویسد و با تصویر در وبلاگ خود قرار می دهد.
«لی» همچنین شکایت و انتقاد مردم را در این وبلاگ منعکس می سازد و می گوید که او کار روزنامه نگاری را به همین عمل منحصر کرده و معتقد است که یک روزنامه نگار باید در یک رشته پیش برود و متحصص شود. او می گوید که دستگاه روابط عمومی دولت متبوع (چین) نوشته های او را از وبلاگ می گیرد و خلاصه می کند و به اطلاع مقامات ارشد می رساند زیرا تجربه کرده است که چند روز پس از قرار گرفتن انتقاد او در وبلاگ، دولت بازرس فرستاده و مسئله را حل کرده است.
«لی» گفته است که هدف مائو هم از نصب تخته سیاه در میدانهای نقاط مختلف چین همین بود که مردم درد دل خود را بر آنها بنویسند و ماموران ویژه این مطالب را رونویس کنند و به او (مائو) اطلاع دهند. در آن زمان اینترنت نبود که وبلاگ نویسی کنند و تخته سیاه و یا ارسال نامه مسقیم راه حل مسائل بود. نامه های مستقیم وقت گیر هستند ولی وقتی به زبان روزنامه نگاری در آیند خلاصه و آسان می شوندو با یک نگاه می شود به مفاد آنها پی برد و دستور رسیدگی صادر کرد.
«لی شینده» یکی ار این وبلاگ نگاران چین است . وی کار روزنامه گاری را منحصر به انتشار عکس و مطلب در وبلاگ خود کرده و با یک دوربین دیجیتال و یک «لپ تاب» به راه می افتد و در گوشه و کنار چین هرجا که نقصی در کار دولت ببیند و یا متوجه اشتباه یک مقام دولتی شود آن را همان ساعت به صورت مطلب ژورنالیستیک می نویسد و با تصویر در وبلاگ خود قرار می دهد.
«لی» همچنین شکایت و انتقاد مردم را در این وبلاگ منعکس می سازد و می گوید که او کار روزنامه نگاری را به همین عمل منحصر کرده و معتقد است که یک روزنامه نگار باید در یک رشته پیش برود و متحصص شود. او می گوید که دستگاه روابط عمومی دولت متبوع (چین) نوشته های او را از وبلاگ می گیرد و خلاصه می کند و به اطلاع مقامات ارشد می رساند زیرا تجربه کرده است که چند روز پس از قرار گرفتن انتقاد او در وبلاگ، دولت بازرس فرستاده و مسئله را حل کرده است.
«لی» گفته است که هدف مائو هم از نصب تخته سیاه در میدانهای نقاط مختلف چین همین بود که مردم درد دل خود را بر آنها بنویسند و ماموران ویژه این مطالب را رونویس کنند و به او (مائو) اطلاع دهند. در آن زمان اینترنت نبود که وبلاگ نویسی کنند و تخته سیاه و یا ارسال نامه مسقیم راه حل مسائل بود. نامه های مستقیم وقت گیر هستند ولی وقتی به زبان روزنامه نگاری در آیند خلاصه و آسان می شوندو با یک نگاه می شود به مفاد آنها پی برد و دستور رسیدگی صادر کرد.
منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران دولت سیزدهم روز دختر دولت انتخابات مجلس شورای اسلامی رافائل گروسی رئیس جمهور سید ابراهیم رئیسی رهبر انقلاب حجاب انتخابات مجلس
قتل تهران پلیس هواشناسی شهرداری تهران سلامت بارش باران آموزش و پرورش سیل قوه قضاییه شهرداری سازمان هواشناسی
گاز نمایشگاه نفت مالیات خودرو قیمت دلار قیمت خودرو قیمت طلا مسکن حقوق بازنشستگان ایران خودرو بازار خودرو بانک مرکزی
نمایشگاه کتاب نمایشگاه کتاب تهران تلویزیون فضای مجازی محمدمهدی اسماعیلی کتاب سینمای ایران سریال دفاع مقدس تئاتر موسیقی سینما
اینوتکس دانشجویان دانش بنیان
رژیم صهیونیستی غزه اسرائیل جنگ غزه فلسطین رفح آمریکا حماس روسیه حمله به رفح نوار غزه ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال لیگ قهرمانان اروپا رئال مادرید لیگ برتر ذوب آهن بازی باشگاه استقلال لیگ برتر ایران نساجی لیگ برتر فوتبال ایران
اینترنت تبلیغات اپل عیسی زارع پور سامسونگ ناسا گوگل آب مایکروسافت شبکه اجتماعی
سرطان سنگ کلیه هندوانه بیماران خاص کمردرد اعتیاد بیمه سبزیجات افسردگی