ورزش، فراغت یا سرمایه گذاری

تحولات گوناگون در طی چند دهه اخیر به خصوص در بخش صنعت و فناوری، بر رابطه بین اقتصاد و ورزش تأثیر گذاشته چنان كه امروز حجم پول در گردش، در بخش صنعت فراغت به طور عام و در بخش ورزش به طور خاص، ورزش را به یكی از شیوه های كسب درآمد ملی و منطقه ای تبدیل كرده كه چشم پوشی از آن امكان پذیر نیست.
بررسی ها در جوامع پیشرفته نشان داده اند كه ورزش از عوامل تأثیرگذار در رشد و توسعه اقتصادی- اجتماعی كشورها، در آینده خواهد بود. ورزش با ایجاد مكانیسم های مؤثر به طور مستقیم و غیرمستقیم بر اقتصاد تأثیر گذاشته كه این تأثیرات شامل مواردی چون:
۱ - افزایش چشمگیر شاغلان در بخش فراغت و ورزش كه بر روند جاری اقتصاد حاكم بر كشورها، به خصوص كشورهای پیشرفته تأثیر گذاشته و از حجم بیكاران در حال افزایش در كوتاه مدت كاسته است.
۲ - استفاده از ورزش به عنوان ابزاری مؤثر برای بازاریابی و فروش كالاهای ورزشی و غیر ورزشی.
۳ - ورود سرمایه های پولی و مالی به بازارهای داخلی از طریق برگزاری مسابقات ورزشی در سطح ملی منطقه ای و بین المللی، به عنوان مثال كشور كره در جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ نزدیك به بیست میلیارد دلار از طریق برگزاری این مسابقات سود كرده كه سهم ورود سرمایه به صورت مستقیم حجم بالایی از این میزان سود را دربر گرفته و سبب خروج اقتصاد ژاپن و كره از ركود نسبی اقتصادی گردیده است.
۴ - ورزش باعث افزایش سطح سلامت و تندرستی در میان افراد جامعه گشته و افزایش سطح سلامت نیز سبب افزایش سطح بهره وری اقتصادی در بخش های تولیدی و خدماتی می گردد.
۵ - گسترش ورزش سبب افزایش سطح سلامت گشته و هزینه های بهداشتی درمانی و هزینه های جانبی آن را در جامعه كاهش می دهد.
از ورزش به عنوان یك فعالیت تفننی نمی توان سخن گفت بلكه یكی از بخش های مهم فعالیت اقتصادی است. در حال حاضر در جوامع پیشرفته از صنعت فوتبال، صنعت ورزش و از صنعت فراغت سخن می گویند. ورزش بخشی از صنعت فراغت در جوامع پیشرفته است كه در طی ربع قرن اخیر شدیداً در حال رشد می باشد.
برای مثال شاغلان در بخش صنعت ورزش انگلستان بیش از ده درصد كل شاغلان این كشور را در برمی گیرد و بیست میلیارد پوند مبادله خارجی سالانه را برای این كشور به ارمغان می آورد. ورزش بزرگترین بخش صنعت، گذران فراغت نیست ولی سریع ترین رشد را در بخش صنعت فراغت دارا می باشد. ورزش را از بعد اقتصادی می توان به دو بخش ورزش حرفه ای(نخبه پرور) و ورزش همگانی(توده ای) تقسیم كرد و به دنبال آن منابع پولی و مالی آن نیز خود به دو بخش تقسیم می شود:
الف) وقتی سخن از اقتصاد ورزش به میان می آید بیشتر مردم توجه شان به ورزش های تجاری و ورزشكاران حرفه ای در بازار ورزش كه حجم زیادی از پول را از طریق حمایت های مالی، دریافت حق پخش برنامه های تلویزیونی و پولی را كه تماشاگران برای دیدن این گونه ورزش ها هزینه می كنند را مد نظر قرار می دهند.
ولی درآمدهای پولی ایجاد شده از طریق ورزش حرفه ای، رقابت های ورزشی بین المللی و حق پخش رویدادها و وقایع ورزشی از طریق رسانه های گروهی فقط بخش كوچكی از حجم عظیم بازار مالی و پولی در بخش ورزش را شامل می شود و فقط به خاطر نمایایی و انعكاس آن در رسانه های گروهی توجه همه را به سوی خود جلب می نماید.
ب) به طور نسبی می توان میزان پول و سرمایه وارد شده به بخش نخبگان هرم ورزش یا ورزش حرفه ای را تعیین نمود. ولی هدف تنها برآورد سرمایه در این بخش نبوده بلكه كلیت بازار ورزش و ورزش همگانی را باید مد نظر قرار داد، تعیین میزان سرمایه و پول مصرف شده در بخش همگانی(عمومی) ورزش كشورها به راحتی امكان پذیر نیست.
اما امكان برآورد ارزش پولی، مالی و حجم سرمایه در بخش ورزش عمومی این كشورها تا حدودی وجود دارد. چنین برآوردی نشان خواهد داد كه ارزش پولی، مالی و حجم سرمایه در ورزش توده ای بسیار بیشتر از آن چیزی است كه در ذهن تك تك افراد می تواند بگنجد.

منبع : روزنامه همشهری