دوشنبه, ۳۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 20 May, 2024
مجله ویستا
سیاستِ سیاسی شدن
سیاست از آن دست معدود مفاهیمی است كه حیطه فراگیری دارد و در واقع در همه جا و همه زمان ها یافت می شود؛ از عرصه تخصصی كه به حوزه فیلسوفان تعلق دارد تا عوام همه و همه آن را به كار می برند.
هر چند كه تعریف دقیقی برای آن ارائه ندهند. فراگیرترین عبارتی كه درباره واژه سیاست مردم به زبان می آورند، این است كه «سیاست، پدر و مادر ندارد». در واقع معنای دقیقی كه می توان از این عبارت مستفاد كرد، دسیسه است. یعنی سیاست به معنای دسیسه كاری. اما وقتی می گوییم «پدر و مادر ندارد» بدترین خصلت را به آن تقدیم كرده ایم: حرام زادگی.
بدین ترتیب مردم از آن انتقام سختی می گیرند. حرام زاده بودن معمولاً در جوامع هیچ نوع مشروعیت و رسمیتی ندارد و مردم وقتی آن را به كار می برند، بدترین نوع تحقیر را رواداشته اند. به عبارتی می گویند هیچ حق و حقوقی ندارد و شایسته هیچ زیستی نیست. اما اگرچه در جوامع بتوان با الصاق صفت حرام زادگی، افرادی را از هستی ساقط كرد اما می بینیم كه همین سیاست درست با هستی خود انسان گره خورده است و گاه آن را در مقام «وجود» او تبیین می كنند.
گاهی چیزهای فاقد محتوا از فرط تكرار، محتوا پیدا می كنند. این تكرارپذیری (iterability)، «چیزها» را واجد محتوا و حتی معنا می كند. به عبارتی فرم ها یا شكل های بی محتوا در اثر تكرارپذیری در آینده محتوا می یابند.
درست به همین دلیل عبارت «سیاست، پدر و مادر ندارد» بعدها واجد محتوا و معنا شد. حضور همه جانبه آن نیز موید این نكته است. همچنین است پند و اندرز یا فرمان پدران و مادران به فرزندان، خصوصاً مواقعی كه حاكمیت ها سختگیرانه كرنش می كنند، مبنی بر این عنوان می شنویم كه «هر كاری می خواهید بكنید اما كاری به سیاست نداشته باشید» یعنی «سیاسی نشوید».
فرزندان صالح اندرز می گیرند كه كاری به آن حرام زاده و نامشروع نداشته باشند. طرفه آنكه از طریق تكرارپذیری «سیاسی نشوید» اتفاقاً ابتدا فقدان چیزی به نام سیاست را یادآور می شود و سپس همه چیزها در پی این نامشروع، سیاسی می شوند یا بهتر سیاسی سازی می شوند (politization). «سیاسی سازی» هم از آن دست مفاهیمی است كه در میان مردم عموماً منفور است. اغلب شكوه می كنند كه «می خواهند همه چیز را سیاسی كنند».
مثلاً چرا باید فوتبال سیاسی شود؟ چرا باید یك مسئله حقوقی، سیاسی شود؟ چرا باید فلان و بهمان سیاسی شود؟ این نكته تداعی كننده این است كه سیاست، چیزها را به ابتذال می كشد اما در میان تمام این شكوه ها، باز هم همه چیز سیاسی می شود.زیرا به رغم آنچه گفته شد، همه چیز سیاسی است؛ بنابر این می توانیم از سیاست سیاسی شدن سخن بگوییم كه تنها در وقت لزوم آن سیاست در معنای فراگیر پتانسیل سیاسی شدن می یابد. شاید این گفته تكرار سخن ارسطو است: «انسان، حیوانی سیاسی است.»
امیرهوشنگ افتخاری راد
منبع : روزنامه شرق
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی سیدابراهیم رئیسی رئیس جمهور ابراهیم رئیسی سقوط بالگرد رئیسی رئیسی ایران سقوط بالگرد بالگرد شهادت شهادت ابراهیم رئیسی حسین امیرعبداللهیان
تهران هواشناسی امتحانات نهایی هلال احمر پلیس آموزش و پرورش سیل قوه قضاییه سازمان هواشناسی مشهد سیل مشهد بارش باران
یارانه یارانه نقدی قیمت دلار بورس قیمت خودرو خودرو دلار بازار خودرو قیمت طلا حقوق بازنشستگان بازنشستگان ایران خودرو
سینما هنرمندان شهید رئیسی تلویزیون سینمای ایران لیلا حاتمی رسانه ملی سریال وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی زری خوشکام نمایشگاه کتاب علی حاتمی
قرآن تجهیزات پزشکی
امیرعبداللهیان رژیم صهیونیستی لبنان روسیه ترکیه ولادیمیر پوتین غزه اسرائیل فلسطین آمریکا جنگ غزه حماس
فوتبال پرسپولیس ابراهیم رییسی استقلال لیگ برتر لیگ برتر ایران لیگ برتر انگلیس فدراسیون فوتبال باشگاه پرسپولیس تراکتور بازی بارسلونا
سامسونگ هوش مصنوعی تبلیغات اپل موبایل اینترنت هواپیما نمایشگاه ایران هلث
سرطان رژیم غذایی استرس آلزایمر سازمان غذا و دارو کاهش وزن افسردگی مغز انسان