صدام حسین

«صدام» در روستایی در ۸ مایلی شهر تكریت در خانواده ای كه شغل چوپانی داشت متولد شد. پدرش پیش از تولد او ناپدید شد و هرگز زنده بودن و یا مرگ او برای كسی فاش نشد. مادرش «صبحا تلفاح المصلات» بعد از ناپدید شدن شوهر و مرگ پسر ۱۳ ساله اش براثر بیماری سرطان دچار افسردگی شدید شد و تصمیم گرفت با خودكشی هم خود را از رنج و دردی كه با آن دست و پنجه نرم می كرد، آسوده كند و هم فرزندی را كه در شكم حمل می كند، وارد چنین دنیایی نسازد اما موفق به این كار نشد و پسری كه نام او را «صدام» گذارد به دنیا آمد. آنها به خانه «خیرالله تلفاح» دایی«صدام» در بغداد نقل مكان كردند.
زمانی كه صدام ۳ ساله شد، مادرش دوباره ازدواج كرد.
ناپدری نسبت به فرزندان سابق همسر سختگیر بود. آنچه كه صدام از كودكی اش به خاطر می آورد، تنها شلاق های ناپدری و بدرفتاری های اوست. ناپدری صدام كوچك را مجبور می كرد كار كند و به چوپانی برود. صدام در ۱۰ سالگی به بغداد نزد دایی اش بازگشت. دایی صدام كه بعدها پدرزن وی نیز شد، چیزهای زیادی را به صدام آموخت و بعدها نیز تبدیل به یكی از مشاوران و حمایت كنندگان نزدیك صدام شد. او در وقایع و كودتای ۱۹۴۱ عراق یكی از اعضای كادر رهبری به شمار می آمد.
صدام تحت حمایت دایی خود در یك مدرسه ملی در بغداد ثبت نام كرد و در ۲۰ سالگی موفق شد عضو حزب زیرزمینی بعث كه مخالف دولت ژنرال قاسم بود، شود. دایی صدام «خیرالله تلفاح» نیز یكی از حامیان مؤثر «حزب بعث» گردید. بچه شرور كوچه های تكریت در سوء قصدی كه به قصد جان ژنرال قاسم طراحی شده بود، شركت داشت. اما ترور نافرجام ماند و صدام در ۱۹۵۹ مجبور به فرار از عراق شد و چهار سال را در قاهره سپری كرد. سپس به عراق بازگشت و فعالیت خود را در حزب بعث ادامه داد، تا آنكه سرانجام در سال ۱۹۶۸ حزب بعث به قدرت رسید و صدام به عنوان مرد شماره دو پس از ژنرال «احمدحسن البكر» در رأس قدرت قرار گرفت. یازده سال بعد صدام كه تاب مشاركت در قدرت را نداشت ، «حسن البكر» را كنار زد و حكومت دیكتاتوری خود را بنا نهاد.
نخستین ماجرا جویی «صدام» پس از به دست گرفتن قدرت در ۱۹۷۹ حمله این كشور به ایران در ۲۲ سپتامبر ۱۹۸۰ بود. جنگی كه ۸ سال به طول انجامید و در خلال آن فجایعی همچون بمباران شیمیایی حلبچه نیز رخ داد اما از آنجا كه اشتهای جنگ افروزی «صدام» حدی نداشت وی پس از اتمام جنگ با ایران در سال ،۱۹۸۸ به كویت حمله برد و خاك این كشور را تصرف كرد. سرانجام ارتش آمریكا عراق را از كویت خارج كرد اما حاصل این حمله چیزی جز تیرگی روابط آمریكا و عراق نبود.
«صدام» پس از بیرون رفتن از كویت، دیگر بار شروع به قتل عام شیعیان داخل عراق كرد و به كردهای ناراضی در شمال عراق حمله برد، طوری كه موجب فرار بسیاری از مردم این قوم از عراق شد. در همین ایام واشنگتن به كمك سازمان ملل به عراق بابت انهدام سلاح های كشتار جمعی فشار می آورد. همكاری نكردن صدام با بازرسان تسیلحاتی سازمان ملل بهانه ای شد تا آمریكا و بریتانیا حملات هوایی مشترك خود به عراق نابسامان در سال ۱۹۹۸ را از سر گیرند پس از به قدرت رسیدن «بوش» در سال ۲۰۰۰ در آمریكا فشارها بر عراق و صدام افزایش یافت و سرانجام دولت بوش پس از حوادث یازده سپتامبر ۲۰۰۱ با تهاجم به عراق رابه همراه انگلیس آغاز كرد.

منبع : روزنامه ایران