مراحل بازتوانی ورزشی

-در صورتی كه مفصل ثابت و بی‏حركت است بر انقباضات ایزومتریك و آمادگی‌های قلبی و عروقی تاكید شود. تمرینات عضو قرینه واكنش متقابل ایجاد می‏كند و مانع از آتروفی می‏شود. تلاش برای حركت محدود ممكن است در معالجه عضو مصدوم مؤثر باشد.
ـ بعد از رهائی از وسایل ثبات مفاصل، لازم است دامنه حركتی با استفاده از تمرینات تدریجی و پیشرونده الگوهای تسهیل كننده عصبی - عضلانی عمقی (PNF) و تحریك الكتریكی عصبی از راه پوست (TENS) و سرما درمانی به دست آید. منظور از تمامی این تكنیك‌ها غلبه بر وقفه‏های عصبی است كه اغلب سبب محدودیت پیشرفت می‏شوند.
ـ بعد از بازگشت حركت و انعطاف‌پذیری مفاصل، تمرینات مقاومتی افزایش می‏یابد و برنامه‏ها با انقباضات و تمرین‌های ایزوتونیك و بر مبنای دامنه حركتی محدود مفصل شروع می‏شود. استفاده از دستگاه‌های ایزوكنیتیك بر اساس دامنه حركتی محدود، مقاومت كم و شدت لازم نتایج سریعتر و فوق‌العاده را به بار خواهد آورد.
ـ در آخرین مرحله اندازه‏گیری قابلیت‌های عضو آسیب دیده و مقایسه با عضو قرینه، انجام نواقص لازم برطرف می‏شود و تمرینها باید بر اساس رشته ورزشی ورزشكار ونیازهای موقعیت خاص وی هماهنگی داشته تا ورزشكار به جایگاه اصلی خویش در میدان ورزشی بازگردد.

منبع : واحد مرکزی خبر