دوشنبه, ۲۹ اسفند, ۱۴۰۱ / 20 March, 2023
مجله ویستا
مسیرهای کوچ
عشایر بختیاری برای كوچ، از مسیرهای اصلی و فرعی مختلفی استفاده می‌كنند. انشعابات فرعی، یورتگاه‌های عشایری را به ایل راههای اصلی تاراز، هزارچم، كوه سفید، دوآب و دزپارت متصل میكند. عشایر بختیاری در كوچ‌ها به ییلاق و قشلاق، ناگزیراند از این پنج ایل راه اصلی كه ارتباط بین محدوده‌های ییلاقی و قشلاقی بختیاری را برقرار می‌كنند، عبور كنند. مسیر كوچ ایل بختیاری، از ارتفاعات صعب‌‌العبور و پر فراز و نشیب رشته‌كوههای زاگرس و رودخانه‌های پرآب سرشاخه‌های مختلف كارون میگذرد و به همین دلیل، از ناهموارترین راههای عشایری كشور به شمار می‌آید و عبور از آن، هنوز یكی از مشكلات مهم كوچ‌نشینان بختیاری است. ایل راههای مهم كوچ بختیاری‌ها عبارتند از :
دز پارت : این راه قدیمی‌‌ترین ایل راه عشایری است كه قدمتی باستانی دارد. این راه با طول 220 كیلومتر، مسیر عبور بخش مهمی از عشایر بختیاری است و نقاط عشایری شهرستان‌های بروجن و فارسان در استان چهارمحال و بختیاری و شهرستان ایذه، رامهرمز و بخشی از مسجد سلیمان و حومه اهواز در خوزستان را به یكدیگر مرتبط میكند. طول راه مزبور از پیرامون تالاب چغاخور (محل ییلاقی برخی از طوایف دوركی) تا ایذه، حدود 200 كیلومتر است.
دوآب : این ایل راه قلمرو ییلاقی و قشلاقی طوایف دینارانی و دهستانی حومه ایذه، سوسن و مرغا در خوزستان و دیناران و دوآب در چهارمحال و بختیاری را به یكدیگر مرتبط می‌سازد. امروزه قسمت‌هایی از این مسیر در استان‌‌های خوزستان و چهارمحال و بختیاری به صورت شوسه درآمده است، با این حال به دلیل عدم وجود پل بر روی رودخانه‌های مسیر، امكان كوچ با ماشین برای عشایر منطقه وجود ندارد.
كوه سفید : این ایل راه مسیر عبور عشایر بختیاری دهستانهای اندیكا و لالی در استان خوزستان به نواحی ییلاقی شهرستان‌های فارسان و بروجن در منطقه چهارمحال و بختیاری است. كوه سفید از ارتفاعات معروف رشته‌كوههای زاگرس و یكی از مهمترین گذرگاههای كوهستانی این مسیر است كه عشایر منطقه بازفت جنوبی و دوآب به مقصد خوزستان از این راه عبور می‌كنند. در حال حاضر امكان استفاده از ماشین در این ایل راه وجود ندارد.
هزارچم : این ایل راه یكی از دشوارترین ایل راههای عشایری منطقه است. بخشی از عشایر مستقر در اندیكا، لالی و اطراف شوشتر برای رسیدن به قلمروهای ییلاقی از این راه عبور می‌كنند.
تاراز : این ایل راه نیز یكی از مهمترین و اصلی‌ترین ایل راههای عشایری منطقه است و گردنه معروف مباركه كه در گذشته حادثه‌سازترین معبر كوچ عشایر بختیاری بود، در این مسیر قرار دارد. این راه میان نواحی عشایری اندیكا و مسجد سلیمان در استان خوزستان و دهستانهای عشایری بازفت بالا، دوآب، شوراب، تنگ گزی و فارسان در استان چهارمحال ارتباط برقرار میكند.
دز پارت : این راه قدیمی‌‌ترین ایل راه عشایری است كه قدمتی باستانی دارد. این راه با طول 220 كیلومتر، مسیر عبور بخش مهمی از عشایر بختیاری است و نقاط عشایری شهرستان‌های بروجن و فارسان در استان چهارمحال و بختیاری و شهرستان ایذه، رامهرمز و بخشی از مسجد سلیمان و حومه اهواز در خوزستان را به یكدیگر مرتبط میكند. طول راه مزبور از پیرامون تالاب چغاخور (محل ییلاقی برخی از طوایف دوركی) تا ایذه، حدود 200 كیلومتر است.
دوآب : این ایل راه قلمرو ییلاقی و قشلاقی طوایف دینارانی و دهستانی حومه ایذه، سوسن و مرغا در خوزستان و دیناران و دوآب در چهارمحال و بختیاری را به یكدیگر مرتبط می‌سازد. امروزه قسمت‌هایی از این مسیر در استان‌‌های خوزستان و چهارمحال و بختیاری به صورت شوسه درآمده است، با این حال به دلیل عدم وجود پل بر روی رودخانه‌های مسیر، امكان كوچ با ماشین برای عشایر منطقه وجود ندارد.
كوه سفید : این ایل راه مسیر عبور عشایر بختیاری دهستانهای اندیكا و لالی در استان خوزستان به نواحی ییلاقی شهرستان‌های فارسان و بروجن در منطقه چهارمحال و بختیاری است. كوه سفید از ارتفاعات معروف رشته‌كوههای زاگرس و یكی از مهمترین گذرگاههای كوهستانی این مسیر است كه عشایر منطقه بازفت جنوبی و دوآب به مقصد خوزستان از این راه عبور می‌كنند. در حال حاضر امكان استفاده از ماشین در این ایل راه وجود ندارد.
هزارچم : این ایل راه یكی از دشوارترین ایل راههای عشایری منطقه است. بخشی از عشایر مستقر در اندیكا، لالی و اطراف شوشتر برای رسیدن به قلمروهای ییلاقی از این راه عبور می‌كنند.
تاراز : این ایل راه نیز یكی از مهمترین و اصلی‌ترین ایل راههای عشایری منطقه است و گردنه معروف مباركه كه در گذشته حادثه‌سازترین معبر كوچ عشایر بختیاری بود، در این مسیر قرار دارد. این راه میان نواحی عشایری اندیكا و مسجد سلیمان در استان خوزستان و دهستانهای عشایری بازفت بالا، دوآب، شوراب، تنگ گزی و فارسان در استان چهارمحال ارتباط برقرار میكند.
همچنین مشاهده کنید
