آوای وحش - The Call The Wild

سال تولید : ۱۹۷۲
کشور تولیدکننده : انگلستان، آلمان‌غربی، اسپانیا، ایتالیا و فرانسه
محصول : هاری آلن تاورز
کارگردان : کن آناکین
فیلمنامه‌نویس : پیتر ولبک (تاورز)، وین ولز و پیتر یلدهم، برمبنای داستانی نوشته جک لندن.
فیلمبردار : جان کابررا
آهنگساز(موسیقی متن) : کارلو روستیکلی
هنرپیشگان : چارلتن هستن، میشل مرسیه، ریموند هارمستورف، جرج ایستمن، ماریا روم، هورست هیوک، فریدهلم لیمان و خوان لوئیس گالیاردو.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه.


«باک» یک سگ گرگی فوق‌العاده است که از خانه‌اش در کالیفرنیا دزدیده شده و به آلاسکا آورده شده است. «جان تورنتن» (هستن) «باگ» را می‌خرد و سگ به سرعت خود را با شرایط سخت محیطش تطبیق می‌دهد و همراه صمیمی صاحبش می‌شود. روزی در شهر راسِن، «تورنتن» با سلطان لیکور منطقه، «بلک برتن» (ایستمن) بر سر «کالیوپه لوران» (مرسیه)، صاحب هتل شهر دعوایش می‌شود. «برتن» به تلافی، به دو مرد پول می‌دهد تا «باگ» و دیگر سگ‌های «تورنتن» و شریکش، «پیت» (هارمستورف) را بدزدند. در راهِ رفتن به شهر اسکاگ‌وی هر دو دزد می‌میرند و سگ‌ها را سه مهاجر تازه‌وارد، «چارلز» (لیمان)، همسرش، «مرسدس» (روم) و برادر همسرش، «هال» (هیوک)، تصاحب می‌کنند. وقتی گرگ‌ها به آنان حمله می‌کنند، «تورنتن» به کمک‌شان می‌آید و «باک» نیمه گرسنه را که بسیار با او بدرفتاری شده پس می‌گیرد. اما نمی‌تواند مانع شکستن یخ نازک بهاره و غرق شدن آن سه نفر شود. «تورنتن» زمستان را با بریدن چوب برای هتلی که «کالیوپه» می‌سازد، می‌گذراند. او خشمگین از ادامه رابطه «کالیوپه» با «برتن» - آن هم صرفاً به این دلیل که او کنترل توزیع لیکور را در دست دارد -، تصمیم می‌گیرد در جست‌وجو برای یافتن طلا، به «پیت» بپیوندد. در این میان «باک» که هنوز یار وفادار او است و بارها جانش را نجات داده، به آوای طبیعت پاسخ می‌دهد و با یک گرگ جفت‌گیری می‌کند. او درباره در پائیز نزد «تورنتن» باز می‌گردد که در این مدت سخت کار کرده است. بهار سال بعد «تورنتن» دوباره برای یافتن طلا، نزد «پیت» و «تورنتن» باز می‌گردد که سرخ‌پوستانِ محافظ معدن آنان را کشته‌اند. «باک» اندوهگین از این ماجرا با گله‌ای از گرگ‌ها می‌رود...
* اقتباس نیم‌بند و احساساتی از داستان پُرآوازه لندن که بیشتر از نسخه ساخته ویلیام ولمن (1935) به داستان اصلی وفادار است ولی فاقد ارزش‌های سینمائی آن است. هم ولمن و هم لی‌یف کولشوف (طبق قانون، 1926) در اقتباس‌های‌شان انسجامی غریب و اکسپرسیونیستی از شیوه روائی لندن ارائه دادند ولی در اینجا موضوع محدود به عشق حیوان به انسان شده است. در این بین لوکیشن‌های زیبای نروژ به خوبی جای محیط آلاسکا را گرفته‌اند. اما بر این زمینه چیز زیادی جز صحنه‌های زد و خورد و تمهیدات پیش پا افتاده ملودراماتیک به نمایش در نمی‌آید.