تل گیری

هر حرفی که در غالب هنر نگنجد ماندنی نیست (ابوعلی سینا)
این گفتار بزرگ مردیست که آثار گران‌قدرش، نسل به نسل و از طریق کتاب‌ها و آثار متعددش و یا از طریق شاگردان و پیروانش به نسل ما رسید. و چرا ماندی و جاودانی شده؟ به جهت آن‌که (هُنری) بوده و چون هنری بوده ماندگار شده، زیرا هر هنر و آثاری که هنری نباشد و خود را در بوته آزمایش‌های گوناگون نشان نداده باشد و مُهر تأیید زمان و مکان و افکار و بزرگان و آحاد مردم نباشد. محکوم به نابودی و فنا خواهد شد.
یکی از روش‌های درمان متداول و کارا در طب قدیم و طب سنتی روش (تُل) گیری است که چون کاری هنری و کارا، اثری آنی و بیمار را سریعاً از درد و ناراحتی خلاص می‌کرده است و در قدیم و بعضاً در حال حاضر و در بعضی نقاط این کشور پهناور متداول بوده و در هر قوم و شهری به نامی گفته می‌شود. بدیهی است به لحاظ کثرت بیشترین مخاطبانش و بیشترین شهرت در این محضر همان ”تل“گیری می‌آید واِلا در شهرها و استان‌های دیگر نام‌هائی مثل دونه‌گیری... گرته معروف است. تُل گیری اساساً مخصوص افراد رگ‌‌گیر بوده و خبرگانش معمولاً از همین سنخ بوده‌اند و کسی که رگ‌گیر بوده معمولاً به روش‌های دیگر این سنخ تبحر داشته مثل ناف‌گیری، قولنج‌گیر، در رفتگی و رگ به رگ شدن اعضاء و جمجمه‌گیر و دیگر هنرهای نزدیک به آن که روش‌های درمانی بکر متداول قدیمی طب سنتی بوده و اِشراف کاملی بدان‌ها داشته و دارند.
● تُل گیری چیست؟
و چه عاملی باعث به وجود آمدنش می‌شود...
تُل به‌ معنی گِرده یا چیز دیگر مثل خرده غذا، دانه‌های حبوبات مثل عدس، ماش، گندم، شاهدانه و گاهی نخود و لوبیا یا خرده گوشت و سبزی و بعضاً جسم خارجی کوچک مثل خرده استخوان، کاغذ خرده یا باقی‌ماندهٔ غذائی است که خوب جویده نشده است، که معمولاً نوزادان از زمانی‌که شروع به غذا خوردن می‌کنند چون تجربهٔ جویدن و بلع کامل را ندارند و یا در سنی که تازه به چهار دست و پا رفتن افتاده‌اند به این معضل گرفتار می‌شوند زیرا هر چیزی را به دور از چشم مادر در دهان می‌گذارند که در نتیجه بیشترین مشتریان تُل گیر کودکان ۱ تا ۵ سال هستند.
این فقیر تا به حال کودک ۱۰ تا ۱۲ ساله‌ای را ندیدم که دچار تل شده باشد. حالا چه اتفاقی می‌افتد که کودکی دچار تُل و تُل زدگی می‌شود. انسان تا وقتی کودک است در بغل نای حفره‌ایست کیسه‌ای شکل که در بعضی از کودکان این کیسه حفره‌اش بزرگ‌تر است و تا به سن ۶ یا ۷ سالگی برسد و این حفره کوچک و محو شود.
در کودک به علتی که شرح داده شد یک خرده غذا و یا یک یا دو عدس نیمه یا درسته در آن حفره گیر می‌کند و هر چه دیرتر آن اجسام خارج شوند هم به حجم آنها اضافه می‌شود و بدین ترتیب مشکلات کودک بیشتر می‌شود چون امکان دارد آن خرده غذاها در آن‌جا عفونی شده و این عفونت به معده، روده و در نهایت خود کودک را آلوده می‌کند و اکثر اعضاء بدنش را تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد و طفل دچار تب، بی‌اشتهائی، بی‌خوابی و بی‌قراری می‌شود و اگر ادامه داشته باشد طفل دچار ضعف، بی‌حالی و کم‌وزنی می‌شود.
متأسفانه طب آلوپاتی هیچ درمانی جز دادن آنتی‌بیوتیک و قرص‌هائی از این دست برای این مشکل ندارد. لذا تا یک کار فیزیکی بی‌خطر و بی‌ضرر مثل همان تُل گیری روی طفل انجام نگیرد تمام درمان‌ها بی‌فایده و یا حداقل طولانی مدت خواهد بود ولی با روش قدیمی تُل گیری که صدها بار برای خود حقیر تجربه شده است در مدت ۵ تا ۱۰ دقیقه طفل به آرامش رسیده و درمان خواهد شد.
عوارض و علائم و نحوه تل گیری: بچه دائماً با پشت دست خود بینی و دهان خود را می‌مالد. صدای طفل در بعضی از بیماران تغییر می‌کند. کم اشتها می‌شود. سختی، بدخُلقی و در ادامه تب، ضعف و درد در ناحیهٔ گلو از علائم بارز این معضل است. زمانی که طفل را نزد تُل گیر می‌برند او با معاینه و لمس توسط دو انگشت خود از روی حلق و سیب آدم (تیروئید) این عارضه را بدون هیچ‌گونه خطر یا صدمه‌ای با ریسک خطر بسیار پائین و با انگشتان خود و یا با دمیدن در بینی جسم خارجی را از محل مخصوص یا به بیرون می‌کشد و یا به پائین هدایت می‌کند. در نتیجه بیمار بدون هیچ‌گونه عارضه یا دارو و یا جراحی بیمار را از شر این معضل خلاص می‌کند.
تمام مطالب بالا طبق سال‌ها تجربه و کارکرد این جانب بوده و در عمل به تجربه رسیده است.

حسن حاجی‌ابراهیمی

منبع : فصلنامه عطارنامه