مصرف شنبلیله از سکته قلبی جلوگیری می کند

شنبلیله با نام علمی (Trigonekafoenum graecum) گیاهی است علفی به ارتفاع ۱۰ تا ۵۰ سانتیمتر با گلهایی منفرد و به رنگ روشن كه رنگ میوه های آن زرد تا قهوه ای است.
این گیاه در بیشتر نواحی كشور از جمله آذربایجان، اصفهان، فارس، خراسان، سمنان و دامغان می روید و بعنوان سبزی خوراكی كاشته شده و مصرف می شود.
شنبلیله دارای خواص اثر تقویتی، ملین، اشتهاآور، خلط آور و ضدتب، محرك جریان شیر و كاهنده قندخون است.
همچنین این گیاه حاوی مقادیر زیادی آهن، فسفر و ویتامین D است. شنبلیله یك داروی گوارشی تلخ است و می توان آن را در بیماری قند و به صورت موضعی در التهابات پوستی مصرف كرد.
جوشانده دانه های این گیاه برای نرمی پوست و همچنین رفع تحریكات جلدی به كار می رود. به این منظور می توان جوشانده آن را به شكل كمپرس به كار برد.
دانه های شنبلیله به لحاظ دارا بودن برخی عناصر همچون آهن در درمان ضعف عمومی بدن بسیار موثر است.
جوشانده دانه های این گیاه اگر به صورت غرغره مصرف شود و در رفع ورم لوزه ها بسیار مفید و موثر است، همچنین از جوشانده آن برای افزایش میزان شیر در دوران شیردهی می توان استفاده كرد.
پودر گیاه را می توان به صورت خمیر درآورده و روی كورك و دمل های چركی پوست قرار داد.