وفاداری - WALK THE LINE

سال تولید : ۲۰۰۵
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : جیمز کیچ و کتی کانراد
کارگردان : جیمز منگلد
فیلمنامه‌نویس : منگلد و گیل دنیس، برمبنای کتاب‌هائی نوشتهٔ جانی کش
فیلمبردار : فیدون پاپامایکل
آهنگساز(موسیقی متن) : تی ـ بون برنت
هنرپیشگان : جواکین فینیکس، ریس ویدرسپون، گینیفر گودوین، رابرت پاتریک، دالاس رابرتس، دان جان میلر، ویلن پین و تایلر هیلتن
نوع فیلم : رنگی، ۱۳۶ دقیقه


حادثهٔ مهم دوران کودکی ̎جانی کش̎ در آرکانزاس در دههٔ ۱۹۴۰، مرگ تراژیک برادر محبوب و بزرگ‌ترش در یک خانهٔ وحشتناک بود و بعد، تحقیر و دست‌کم گرفته شدنش از طرف پدر انعطاف‌ناپذیرش (پاتریک) که ̎جانی̎ را پسر ̎بد̎ خود تلقی می‌کرد و می‌گفت: ̎این کار شیطان بود؛ به‌جای این یکی، آن یکی را از من گرفت.̎ بعدها ̎جانی̎ در دوران خدمتش در آلمان گیتاری می‌خرد و در همان دوران، فیلمی دربارهٔ زندان فولسم می‌بیند که الهام‌بخش او در ترانه‌سازی می‌شود. در سال ۱۹۹۵، در بیست و سه سالگی، نخستین ترانه‌اش گل می‌کند. بعد با ̎ویوین̎ (گودوین) ازدواج می‌کند و ابتدا صاحب دختری می‌شود و دومی هم خیلی زود از راه می‌رسد. بعداً هم‌راه با ̎جری لی لوئیس̎ (پین) و ̎الویس پرزلی̎ (هیلتن) و ̎جون کارتر̎ (ویدرسپون)، خواننده‌ای با شخصیتی قوی، به اقصی نقاط آمریکا می‌رود و کنسرت می‌دهد. در همان دوره‌ است که دوستی و پیوندی غریب بین ̎کش̎ و ̎کارتر̎ به وجود می‌آید. سفرهای کنسرتی ادامه می‌یابند و وقتی ̎جون̎ از همسرش جدا می‌شود، ̎جانی̎ به او نزدیک می‌شود. ̎جون̎ پس‌اش می‌زند و همان زمان است که ̎کش̎ ترانهٔ ̎وفاداری̎ را خلق می‌کند. در نیمهٔ دههٔ ۱۹۶۰ سرانجام رابطهٔ عاطفی محکمی با ̎جون̎ برقرار می‌کند ولی روی صحنه از هوش می‌رود که فروپاشی زندگی زناشوئی، مالی و کنار کشیدن از زندگی هنری را برایش در پی دارد.
● تصویر بخشی کوتاه اما مؤثر از زندگی حرفه‌ای و عاطفی یکی از اسطوره‌های موسیقی کانتری با اجرای تاریخی و منحصر به فردش در زندان فولسم شروع می‌شود و پس از رجعت به گذشته‌ای به کودکی تا جوانی‌ کش را مرور می‌کند، در همان کنسرت زندان فولسم در سال تاریخی ۱۹۶۸ تمام می‌شود (کش هنگام اجرای این کنسرت سی و شش سال داشت). از آن زمان تا مرگ او در سال ۲۰۰۳ چیز خاصی در فیلم دیده نمی‌شود. شاید به همین دلیل دست‌مایهٔ فیلم‌ساز منجر به فیلمی یکنواخت و بدون فراز و فرودهای لازم برای ترسیم و تصویر زندگی و دوران اوج و حضیض حرفه‌ای یکی از مشهورترین ستارگان موسیقی معاصر است. وفاداری ادامهٔ موج ساخت و اقبال فیلم‌هائی دربارهٔ موسیقی (از جمله ری تیلر هکفورد، ۲۰۰۴، ثروتمند شو یا در تلاش برای آن بمیر جیم شریدان، ۲۰۰۵، آخرین روزهای گاس وان سنت، ۲۰۰۵) و چند مستند مهم و ماندگار (مانند مستند سترگ سه و نیم ساعتهٔ مارتین اسکورسیزی دربارهٔ باب دیلن افسانه‌ای) است. فیلم به‌رغم موفقیت قابل توجهش در گلدن‌گلوب و مراسم اسکار و تحسین بیش از حد کار دو بازیگر اصلی‌اش، فیلمی در خور نام و اعتبار شخصیت اصلی‌اش نیست. آواز خواندن فینیکس به‌جای کش (حاصل تمرین دشوار شش ماهه) آن‌قدر نامتعارف و آشنائی‌زدا هست که فیگورهای خوب و تمرین‌شده‌اش در قالب کش سیاه‌پوش را تحت‌الشعاع قرار دهد. ویدرسپون هم نقشی را اجرا کرده که این روزها می‌شود فهرست بلندی از بازیگران زن هالیوود ردیف کرد که می‌توانند آن را به همین خوبی اجرا کنند (فینیکس و ویدرسپون را جانی کش و جون کارتر انتخاب کرده‌اند، اما هیچ‌کدام پیش از مرگ فیلم را ندیدند). صحنهٔ شاخص کنسرت زندان در نقطهٔ عطف زندگی جانی کش است، سرسری و بی‌ظرافت گرفته شده (در مقابل صحنهٔ قابل توجهی مانند اولین ضبط آزمایشی او در استودیو سان‌رکوردز). فیلم اگر امتیازی دارد، در ترسیم درست رابطه‌ای پیچیده و چندلایه میان کش و کارتر است.