حمله اسرائیل، توطئه از قبل چیده شده است

ظاهرا تجاوز اسرائیل به لبنان به‌عنوان عکس العمل "فی البداهه"آن‌ها در قبال به گروگان گرفتن دو سرباز اسرائیلی می‌باشد.ولی چنین تجاوز وسیع و دامنه داری با علت آن هم‌خوانی و تطبیق ندارد. در آغاز تعرضات،اسرائیل ناگهان از دخالت ایران در وقوع این حوادث سخن به میان آورد، بنابراین هر واکنشی از جانب ایران که می‌تواند به عنوان حمله به اسرائیل تفسیر شود، بدون شک تعدادی از اعضای غربی"گروه هشت "را احساساتی و عصبی کرده و به تقاضای آمریکا برای اعمال تحریم علیه ایران و دیگر تصمیمات برای خفه کردن این کشور منجر میشود. تعرض علیه لبنان راحت ترین شانس برای فراخواندن واکنش سوریه است تا مهر تاییدی براتهام وی در"حمایت از تروریسم" گذاشته شود.
عملیاتی که ابتدا برای آزاد سازی گروگان‌های اسرائیلی آغاز شده بود تبدیل به تجاوز همه جانبه به فلسطین و لبنان گردید. بمباران و حملات موشکی شش روز است که متوقف نمی‌شوند. حملات از هوا و دریا هر بار اهداف جدیدی را در خاک لبنان و فلسطین هدف قرار می‌دهند. طبق آخرین اخبار تعداد شهروندان بی‌دفاع کشته شده در لبنان ۱۴۰ نفر و در فلسطین به ۸۰ نفر می‌رسد. صدها نفر به شدت مجروح شده‌اند. لبنان عملا مسدود شده است: فرودگاه بیروت ویران شده ( انبار سوخت از همان روز اول در حال سوختن است)، بنادر توسط کشتی‌های اسرائیلی محاصره شده‌اند، پل های ارتباطی به سوی سوریه ( و البته به بسیاری شهرهای دیگر) ویران شده اند. زندگی در کشور عملا فلج شده است. نخست وزیر لبنان اعلام کرد که یک فاجعه بشری در حال پیش آمدن است.
هم زمان ستون تانک های اسرائیلی با حمایت هلیکوپترهای نظامی بخش شمالی نوار غزه را مورد هجوم قرار دادند که این بار ساختمان هیأت دولت و ساختمان وزارت امور خارجه مورد اصابت قرار گرفته است. قبلا ساختمان وزارت دفاع و محلی که دفتر نخست وزیر در آن قرار داشت ویران شده بود.
تعدادی از کشورها اقدام به تخلیه شهروندان خود از لبنان نموده‌اند. فرانسه دو کشتی جنگی برای انتقال فرانسوی‌هایی که قصد ترک این کشور را دارند به بنادر لبنان اعزام کرده است. انگلیس هم دو کشتی جنگی به این منطقه اعزام کرده است. وزارت حوادث غیر مترقبه روسیه نیز عملیات جابجایی شهروندان روس از مناطق جنگی را آغاز کرده است. تخلیه شهروندان روس از طریق هوایی انجام خواهد شد.
اما زمان خارج سازی روس ها از لبنان هنوز مشخص نیست. در لبنان حدود ۱۵۰۰ شهروند روس وجود دارد. بخشی از آنان ممکن است از راه آبی به قبرس منتقل شوند تا هواپیماهای وزارت حوادث غیرمترقبه در آن جا آن ها را تحویل بگیرند.
گفته می‌شود که وزارت دفاع روسیه مسئله فرستادن کشتی های ناوگان جنگی به بنادر لبنان را بررسی می‌کند. تصمیم نهایی در این باره هنوز اتخاذ نشده است.
در این هنگام جنبش تندروی شیعه حزب‌الله که جنوب لبنان را در کنترل دارد در پاسخ به بمباران بیروت و دیگر شهرها، شهرهای مرزی یهودی‌نشین را مورد حمله قرار می‌دهند. در آن جا نیز ویرانی‌ها، کشته‌ها و مجروحین مشاهده می‌شوند. ولی تلفات مالی و تعداد کشته شدگان و مجروحین در اسرائیل به هیچ وجه با میزان آن در لبنان قابل مقایسه نیست. حزب‌الله مدت مدیدی است که دارای موشک‌های "گراد" با برد کمتر از ۲۰ کیلومتر می‌باشد. روشن است که اسرائیلی‌ها در شعاع برد این موشک ها هیچ چیز خاصی بنا نکرده‌اند.
این حقیقت که بندر حیفا ( که گمان می‌رفت در فاصله دوری از مرزهای لبنان قرار دارد) در روزهای اخیر زیر آتش موشک‌های حزب‌الله قرار گرفت، زنگ خطری برای اسرائیل محسوب می شود. رهبران این جنبش تهدید می‌کنند که اگر تجاوز به لبنان و فلسطین متوقف نشود، حملات موشکی می تواند به تل آویو نیز کشیده شود. ملت اسرائیل از این موضوع وحشت‌زده شده است.
ظاهرا تجاوز اسرائیل به لبنان به عنوان عکس العمل "فی البداهه" آن ها در قبال به گروگان گرفتن دو سرباز اسرائیلی می‌باشد. ولی چنین تجاوز وسیع و دامنه‌داری و مقابله به مثلی با علت آن همخوانی و تطبیق ندارد. ظاهرا اسرائیل برای آزادی شهروندان خود مناطق مسکونی پایتخت کشور همسایه خود را در هم می کوبد، مرتب و با برنامه، فرودگاه ها، بنادر دریایی، پل ها و راه ها را ویران می کند. هیچ یک از این کارها به حسن نیت کسانی که اسرای جنگی را در دست دارند کمکی نمی‌کند. اگر هم اثر کند، پس ازبین بردن بی‌رحمانه همه چیز و همه کس تنها پی‌آمد غم انگیزی برای سربازان اسیر در بر خواهد داشت. بدتر آن که اسرائیل در مورد پیشنهاد شرکت در مذاکرات درباره شرایط آزادی اسرا واکنشی نشان نمی دهد.
پس هدف متخصصین نظامی اسرائیل نجات شهروندان نبوده و چیز دیگری می‌باشد. شاید کلید حل این مسئله را باید در آن جستجو کرد که در آغاز تعرضات، اسرائیل ناگهان از دخالت ایران در وقوع این حوادث سخن به میان آورد. صحبت از این شد که تسلیحات حزب‌الله تنها به موشک های "گراد" محدود نمی‌شود و این گروه دارای موشک های عملیاتی - تاکتیکی هستند که قادر به حمله به اهدافی در فاصله چند صد کیلومتری می‌باشند. هم‌چنین اعلام شد که گرفتن چنین سلاحی تنها از طریق ایران ممکن بوده و اشاره کردند که نگهداری و استفاده از این سلاح‌ها نیز می‌توانسته توسط نظامیان ایرانی انجام شود.
به احتمال زیاد، درست در این جا، و با کشف ردپای ایران، مفهوم سری واکنش "فی البداهه" غیر منطبق و نا‌برابر برای آزاد سازی سربازان معنا پیدا می‌کند. این فرض ایجاد می‌شود که اسرائیل با واکنش بی‌رحمانه خود برای تصرف یک اسیر در فلسطین و دو اسیر دیگر در مرزهای لبنان، سوریه (که دارای رابطه تاریخی با لبنان است) و به دنبال آن ایران (که در موقعیت اتحاد استراتژیک با سوریه می باشد) را به دخالت نظامی در مناقشات تحریک می‌کند . گسترش مناقشات ناگزیر پای آمریکا را نیز و البته مسلما به طرفداری از اسرائیل به آن می‌کشاند. آمریکایی‌ها بهانه مطلوب برای حمله به اهداف هسته‌ای ایران را که مدت ها در انتظارش بودند، به‌دست می‌آورند.
اگر به قضیه از این جنبه بنگریم، پس قابل درک است که چرا شعله‌ور شدنِ ناگهانی جنگ درست در این زمان انجام پذیرفته است. در این روزها اجلاس "گروه هشت" برگزار می شده که یکی از موضوعات محوری آن "از نظر آمریکا و متحدان اروپایی آن" باید به برنامه‌های هسته‌ای ایران اختصاص داده می‌شد. روسیه با اعمال تحریم و حمله نظامی به این کشور مخالفت می کند.
بنابراین هر واکنشی از جانب ایران که می تواند به عنوان حمله به اسرائیل تفسیر شود، بدون شک تعدادی از اعضای غربی "گروه هشت " را احساساتی و عصبی کرده و به تقاضای آمریکا برای اعمال تحریم علیه ایران و دیگر تصمیمات برای خفه کردن این کشور منجر می‌شود. پس رمز آغاز «فی‌البداهه» عملیات نظامی که طی آن اسرائیل با بی‌رحمی به ویران ساختن لبنان می‌پردازد و در نگاه اول بی معنی به‌نظر می‌رسد، همین است. این کار تلاشی در جهت تحریک ایران و سوریه به واکنش با پیامدهای بسیار ناگوار می‌باشد.
زیرا نه تنها ایران بلکه سوریه نیز دردِ سری برای آمریکا و اسرائیل محسوب می‌شود. اتهام حمایت از تروریسم به این کشور وارد شده است. تعارض علیه لبنان راحت ترین شانس برای فراخواندن واکنش سوریه است تا مهر تاییدی بر اتهام وی در "حمایت از تروریسم" گذاشته شود. این واقعیت که بوش و متحد نزدیک آن بلر، نخست وزیر بریتانیا، در کنفرانس مطبوعاتی روز یکشنبه ایران و سوریه را متهم به حمایت از تروریسم کردند نشان دهنده هم‌آهنگی و تقارن بدیهی بین آمریکا و اسرائیل می‌باشد. ما به خوبی می‌دانیم که پی‌آمد آن چه خواهد بود.
اما حالا ناتو با بشر دوستی خستگی ناپذیر خود کجا است؟ سال‌های اخیر ناتو مرتبا تاکید می‌کند که هدف اصلی آن اقدامات بشر دوستانه و مبارزه با تروریسم است. یادآور می‌شویم که یکی از اولین اقدامات بشر دوستانه ناتو در بوسنی، جایی بود که از انفجار ظاهرا مین‌های صرب‌ها ( ولی عملا بمب های مسلمانان کرواسی) در سارایوو در ۲۰ ماه اوت ۱۹۹۵، ۳۷ شهروند غیر نظامی کشته شدند. پس از چند روز پدافند هوایی ناتو به بمباران هوایی مواضع صرب ها پرداخت. دومین اقدام بشر دوستانه در سال ۱۹۹۹ در کوزوو بود. پس از رویداد مشهور راچاک، جایی که در جریان مبارزات ۳۵ مبارز آلبانیایی کشته شدند، ناتو صرب‌ها را به نابودی شهروندان غیر نظامی متهم کرده و تعارض علیه یوگسلاوی را آغاز نمود.
تعداد کشته شدگان لبنان و فلسطین از مرز ۲۰۰ نفر گذشته است. وقت آن رسیده که ناتو برای دفاع از شهروندان غیر نظامی لبنان و فلسطین در مقابل بمباران‌های اسرائیلی‌ها وارد عمل شود. ولی به جای اقدامات بشر دوستانه در بیروت، "خاویر سولانا"، دژخیم بلگراد در میدان ظاهر می‌شود به اولتیماتوم دادن نه به متجاوز، بلکه به حکومت لبنان می‌پردازد: جنبش "حزب‌الله" را نابود کنید، وگرنه بمباران ها ادامه خواهد یافت.
همه چیز در جای خود قرارمی‌گیرد. اسرائیل از واقعه گروگان گیری سربازان اسرائیلی در جای خود در جهت وارد کردن حمله "فی البداهه" به فلسطینی ها و "حزب‌الله" و به منظور تحریک سوریه و ایران به وارد شدن در مناقشات بهره می‌گیرد. در این امر اسرائیل از حمایت کامل آمریکا و اتحادیه اروپا برخوردار است. به احتمال زیاد صحبت از تدارکات هماهنگ شده می‌باشد و هنوز مشخص نیست که دستور دهنده آن کیست.
بنابراین صحبت از یک کار بی فکر و حساب نشده، حداقل در واکنش ویران کننده اسرائیل به خاطر گروگان گیری سربازانش، نیست، بلکه صحبت از توطئه‌ای علیه ملت خاورمیانه است که در آن هم تل‌آویو، هم بروکسل و هم واشنگتن شرکت دارند. بله این چهره حقیقی شرکای روسیه در غرب و اسرائیل می‌باشد. با مشاهده تخریب وحشیانه لبنان که چندی پیش بوش آن را دموکرات‌ترین دولت خاورمیانه نامیده بود، می‌توان به عاقبت روسیه فکر کرد. ما هدف بعدی بمباران‌های "بشر دوستانه " غرب خواهیم بود.

نوشته : ریانوستی
ترجمه :آ. سافارین

منبع : پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ توسعه