جوان‌بخت جهانم گرچه پیرم

پیری و جوانی به سن و سال نیست
ــ بدن آدم پیر می‌شود؟
بی‌بر و برگرد بله، پیر می‌شود.
دلیلش هم مشخص است: چون مادّه است؛ و مادّه، «خاصیت»اش این است که «نماند»! «خاصیت»اش، تغییر کردن و از شکلی درآمدن و به شکلی دیگر شدن و کم‌کم هم از بین رفتن است.
ــ روح آدم چی؟ پیر می‌شود؟
جواب این سؤال، با سؤال بالا کمی فرق می‌کند!
روح آدم هم می‌تواند پیر شود؛ هم می‌تواند پیر نشود!
پوستِ بدن شما، امروز، قطعاً به طراوت و شادابی و جوانی پوستِ بیست سال پیش شما نیست؛ پیر شده است. اما روح شما، می‌تواند به طراوت و شادابی و جوانی روح بیست سال پیش شما باشد! حتی می‌تواند از آن هم باطراوت‌تر و شاداب‌تر و جوان‌تر باشد!
واضح‌تر بگوییم: دست خودِ شماست! روح آدم می‌تواند جوان بماند که بماند. مگر آنکه خودِ آدم کاری کند که روحش، پیر و خسته و ناتوان شود.
دلیلش هم این است که روح، «مادّه» نیست که بی‌بر و برگرد تغییر کند و فنا شود. روح اصلاً سرشته شده که همیشه «بماند» و «از بین نرود».
ــ جوان‌های چهل‌ـ‌پنجاه‌ساله؟!
ما به آدمهای چهل‌ـ‌پنجاه‌ساله، «جوان» نمی‌گوییم؛ می‌گوییم «میانسال». اما خدا در قرآنش به چند نفری که اصحاب کهف‌اند و اتفاقاً چهل‌ـ‌پنجاه‌ساله‌اند، گفته «جوان»! علتش برمی‌گردد به چیزهایی که در پاراگراف‌های قبل نوشتیم. اینکه آنها به سبب ایمانشان، «جوان»اند و سن و سال این دنیایی‌شان مهم نیست. مثل همه‌ی کسانی که در بهشتند. در بهشت، همه جوان‌اند و هیچ پیری میانشان نیست. آنها چه هشتاد‌ـ‌نود ساله از این دنیا رفته و وارد بهشت شده باشند چه بیست‌ساله، همه به سن روحهای باطراوت و بُرنایشان در بهشت خواهند بود.
حالا لابد دستگیرتان شد که چرا زیرعنوانِ این مقاله نوشته‌ایم: پیری و جوانی به سن و سال نیست.

منبع : ۵ روز