داشتن یک دوست خیالی

گاهی اوقات فرزند شما از داشتن یک دوست خیالی، دوستی که وجود خارجی ندارد با شما صحبت می‌کند. نگران نباشید، نه تنها طبیعی بلکه بسیار فعال است. مخصوصاً سنین پیش‌دبستانی، تصور بسیار قوی دارند و دوسوم از آنها دوست‌های خیالی دارند که بعضی از آنها بزرگ، کوچک، دارای جنسیت و شخصیت هستند. همچنین بعضی بچه‌ها وانمود می‌کنند که دوست‌هائی از قبیل حیوانات دارند. همچنین کودکان با سنین کمتر نیز از این قبیل دوستان خیالی دارند.
جالب است بدانیم که بچه‌ها تمایز بین خوب و بد را از همین موضوع یاد می‌گیرند. ولی سعی کنید وقتی کودک را از این دوست برایتان صحبت می‌کند، این مسئله را بزرگ نکنید. نه او را تکذیب کنید و نه او را دعوا کنید و سعی نکنید که به بسط این قضیه بپردازید.
هیچ دلیلی وجود ندارد که کودک را به خاطر صحبت کردن با کسی که وجود ندارد مورد تمسخر قرار دهید؛ به‌علاوه واردشدن به دنیای او و دخالت در روابط آنها نیز در نظر کودک چندان مطلوب جلوه نخواهد کرد. بازی کردن با یک دوست خیالی، متفاوت از بازی کردن با عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها نیست. یک دوست خیالی به شما هم کمک می‌کند تا چیزهائی که یاددان آنها به بچه‌ها مشکل است را از طریق این دوست به آنها بیاموزید.
در حقیقت، تحقیقات نشان می‌دهد که این بچه‌ها خلاق، مستقل، همکار و شادتر از بقیه بچه‌ها هستند. پس اجازهٔ لذت به او را، از طریق این دوست بدهید. کودکان از این مرحله هم به زودی و به‌صورت طبیعی خارج می‌شوند.

منبع : ماهنامه کودک