پستچی مهربون

یکی بود یکی نبود، در زمان های نه چندان قدیم پسر کوچولویی بود که در یک مدرسه کوچک در روستایی دورافتاده درس می خواند. این پسر کوچولوی زبر و زرنگ اسم قشنگی داشت. اسم پسر قصه ما رحیم بود. بابای پسر کوچولوی قصه ما پستچی بود و از صبح تا شب تمام نامه های اهالی روستا و البته روستاهای اطراف را در کیف بزرگی می ریخت و به دست همه مردم می رسوند. یک روز سرد زمستون، بابای رحیم خیلی ناراحت به خونه برگشت. رحیم که خیلی باباشو دوست داشت رفت و کنارش نشست. رحیم منتظر شد تا بابا چند قلپی از چایی که مامان رحیم براش آورده بنوشه و سرحال بشه اما باز هم اخمای بابای رحیم از هم باز نشد.
رحیم گفت: باباجون چی شده؟ باباش گفت: چند تا نامه داشتم که آدرس نامه ها را خوب ننوشته بودند به چند تا روستا رفتم ولی صاحبای اون ها رو پیدا نکردم و مجبور شدم اون ها رو با خودم به خونه بیارم. رحیم تا اون روز نامه ای ننوشته و ندیده بود. گفت: توی کتاب خوندم که مردم نامه می نویسن تا از حال و احوال هم با خبر بشن. راستی چه طوری باید نامه نوشت؟ بابای رحیم گفت: عزیزم، در نامه هرچی می خوای می تونی بنویسی ولی یک نامه خوب با نام خدا و سلام شروع می شه و در نوشتن آن هرچه دقت بشه بهتره. می تونی برای دوستی که در شهری دیگه داری، از حال و احوال خودت و خانواده بنویسی، از جاهای دیدنی روستا بنویسی، آب و هوای این جا و محصولات کشاورزی رو برای دوستت شرح بدهی یا اگر درد دلی داری به وسیله نامه برای دوستت بنویسی. رحیم گفت: بعد چی؟ پدر گفت: بعد کاغذ نامه رو تا می کنی و می گذاریش توی پاکت و آدرس درست خودت و گیرنده نامه رو که دوستت باشه می نویسی. بابای رحیم ادامه داد: آدرس باید صحیح باشه و در قسمتی از پاکت که مشخص شده، نشانی فرستنده و نشانی گیرنده، نوشته بشه. مثلا باید بنویسی: خراسان شمالی، بجنورد- روستای ارکان، خیابان شهید عباسی، پلاک ۱۲ و کد پستی رو هم به اون اضافه کنی. الان توی همه روستاها، کدپستی وجود داره و همه باید کد پستی منزلشون رو به یاد داشته باشند تا آدرس ها اشتباه نشه.رحیم گفت: بعدش چی می شه؟ بابای رحیم گفت: بعد نشانی گیرنده، رو می نویسی مثلا می نویسی: گیرنده: خراسان شمالی بجنورد- چهارراه بسیج- نبش کوچه آذر، پلاک ۲۱۲ و بعد کد پستی ۱۰رقمی رو می نویسی.
اگه این جوری باشه دیگه هیچ وقت نامه ها روی دست پستچی ها نمی مونه و به آدرس دقیق و درست در کوتاه ترین زمان می رسه البته یادت نره که روی هر پاکت نامه باید چند تا تمبر بچسبانی.
رحیم با خودش گفت: چه خوبه امروز نامه ای برای علی که رفته شهر دیگه ای و آن جا زندگی می کنه می نویسم و روی نامه هم می نویسم
ای نامه که می روی به سویش از جانب من ببوس رویش

منبع : روزنامه خراسان