پیامدهای بدپوششی

«تیپ های خاصی بودند. مانتوهای تنگ و شلوارهای کوتاه می پوشیدند، موهایشان بیرون بود و آرایش غلیظی داشتند...»
این ها بخشی از اعتراف های پسری ۲۲ساله است که در کمال خونسردی ۱۴ زن و دختر جوان را پس از هتک حرمت به قتل رسانده و در گوشه ای رها کرده است. با مروری کوتاه در اخبار رسانه ها می توان مواردی از این گونه رخدادهای تکان دهنده را مشاهده کرد. با کمال تأسف در اغلب موارد، دختران خود ناخواسته زمینه بروز چنین فجایع دلخراشی را فراهم می کنند. براساس گزارش های نیروی انتظامی، بانوانی که با پوشش نامناسب در شهر حضور می یابند بیش از دیگران در معرض ناامنی قرار دارند؛ ناامنی هایی که می تواند با تحقیر، نیش و کنایه و متلک پراکنی آغاز شود و به ربودن، تعدی و حتی قتل بینجامد! طبیعی است کسانی که بی اعتنا به توصیه های دلسوزان و با آگاهی از وجود دام های گسترده و گرگ های انسان نما، موازین اخلاقی و هنجارهای اجتماعی را زیر پا می گذارند و با ظاهری نامناسب (آرایش غلیظ، پوشیدن شلوار و مانتوی کوتاه و چسبان، شال های کوتاه به جای روسری، و...) در جلوی دیدگان نامحرم ظاهر می شوند، بیش از دیگران در معرض افتادن در دام شیادان قرار دارند و در صورت بروز حادثه ای تلخ باید قبل از هر فرد، خود را سرزنش کنند؛ البته گاه حوادثی چنان تلخ و دور از انتظار برای اینان رخ می دهد که فرصتی برای سرزنش و بازنگری هم باقی نمی ماند! متأسفانه بسیاری از زنانی که فرامین دینی و هنجارهای اجتماعی در زمینه پوشش و حجاب را نادیده می گیرند، در زمینه های دیگر از جمله ارتباط با نامحرم و... نیز پا را از حریم های شرعی و اخلاقی فراتر می نهند و زمینه سقوط خویش در پرتگاه تباهی و خسران را فراهم می آورند.
نکته دیگر این که در همه موارد، ظاهر و پوشش نامناسب به معنای بی مبالاتی فرد نیست و چه بسا پیامد ناآگاهی و نبود آموزش های صحیح خانواده و مربیان مدارس باشد؛ اما تبهکاران، آن را نشانه ای از بی قیدی، نابهنجاری های شخصیتی و احیاناً ساده لوحی این عده می پندارند و از این رو آنان را برای اجرای نقشه های شوم خود در نظر می گیرند. طبق برخی آمار، بیش از ۹۰درصد دخترانی که مورد آزار قرار می گیرند غیرچادری هستند. بسیاری از مجرمان دستگیر شده در سخنان خود تصریح کرده اند که از هتک دختران بدحجاب احساس بدی نداشته اند.
قرآن کریم بر این واقعیت مهر تأیید زده است، آن جا که می گوید: «ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمن بگو: جلباب ها (روسری های بلند) خود را بر خویش فرو افکنند؛ این کار برای این که شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است.»
مسئله ای که در این میان نباید از آن غافل شد، بدآموزی هایی است که از صفحه سیما و سینما نمود می یابد.
متأسفانه در بسیاری از سریال های تلویزیون و بیش از آن فیلم های سینمایی، موازین شرعی و اخلاقی در زمینه رعایت حجاب کامل و چگونگی ارتباط با نامحرم، آشکارا نادیده گرفته می شود و با تحقیر غیرمستقیم حجاب برتر، زیر پا گذاشتن موازین شرعی به گونه ای بسیار ظریف القا می شود. در برخی سریال ها و فیلم ها نیز دخترانی تحصیل کرده با حجاب برتر آن هم از خانواده هایی مذهبی نشان داده می شوند که به رغم پای بندی به شعائر دینی از جمله نماز اول وقت، دعا و...، به احکام شرعی و عرفی در زمینه معاشرت با نامحرم بی اعتنایند و بسیاری از ویژگی های نامناسب یک خانم بدحجاب را در تعامل با نامحرمان دارا هستند! به راستی چگونه می توان پذیرفت که مجریان چادر به سر یا بازیگران نقش هایی با حجاب برتر به آسانی سفارش های دینی در این باره را نادیده بگیرند؟!
سخن پایانی این که بدحجابی و خویشتن آرایی، ارزش های راستین بانوان را تحت الشعاع قرار می دهد و آنان را در دام هرزگی ها و هوس رانی های بندگان شیطان می افکند. از این رو شایسته است بانوان نیک سیرت با دوراندیشی، پیروی از تعالیم دینی و اخلاقی را در سرلوحه تعاملات اجتماعی خویش قرار دهند و بدین وسیله، خود را از گزند شیادان روز و خفاشان شب مصون دارند.

مرتضی رضاییان فیروزآبادی

منبع : روزنامه کیهان