خانهٔ کنار دریاچه - THE LAKE HOUSE

سال تولید : ۲۰۰۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : روی لی و داگ دیویسن
کارگردان : آلخاندرو آگرستی
فیلمنامه‌نویس : دیوید اوبرن، برمبنای فیلم‌نامه‌ای نوشتهٔ کیم یون ـ جئونگ و یئو جی ـ نا
فیلمبردار : آلار کیویلو
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچل پورتمن، پرینس و پاول م. وان برگه
هنرپیشگان : کیانو ریوز، ساندرا بولاک، کریستوفر پلامر، دیلن والش، لین کالینز، شهره آغداشلو و کوین برنان
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۵ دقیقه


̎دکتر کیت فارستر̎ (بولاک) مجبور می‌شود خانهٔ محبوبش را در کنار دریاچهٔ میشیگان رها کند و به خاطر کار بیمارستانیِ پُرتنش جدیدش، به شهر نقل مکان کند. ̎کیت̎ نامه‌ای برای صاحب بعدی خانه برجای می‌گذارد تا نامه‌هایش را به آدرس جدیدش در شیکاگو بفرستد. صاحب جدید خانه، ̎الکس وایلر̎ (ریوز) بسازبفروشی است که پدر خودشیفته‌اش، ̎سایمن̎ (پلامر)، آرشیتکت مشهور، رابطهٔ چندانی با پسرش ندارد و خانهٔ کنار دریاچه را نیز ساخته است. ̎کیت̎ و ̎الکس̎، رفته‌رفته مکاتباتی خصوصی را با یک‌دیگر آغاز می‌کنند. ̎کیت̎ در یکی از روزهای استراحتش، در حالی‌که در مرکز خریدی نشسته و امیدوار است بتواند طرف مکاتبهٔ خود را ملاقات کند، شاهد قتل مردی براثر تصادف با اتوبوس است؛ او ضمناً از این‌که ̎الکس̎ خودی نشان نمی‌دهد، سرخورده می‌شود. در همین حال ̎کیت̎، که رابطه‌ای بدون عشق با ̎مورگان پرایسِ̎ بانکدار (والش) داشته، به خاطر علاقه‌اش به مردی که هرگز او را ندیده پیوندش را با ̎مورگان̎ قطع می‌کند.
● نوعی جابه‌جائی غریب در زمان، باعث پیوند دو زن و مردِ تنهایِ اهلِ شیکاگو می‌شود ولی آگرستی، کارگردان آرژانتینی و فیلم‌نامه‌نویس‌اش، اوبرن، ظاهراً بیشتر به ساختن یک فیلم رمانتیکِ کارت‌پستالی علاقه داشته‌اند تا فیلمی که پزواکی از ناشناخته‌ها و فقدان باشد. فیلم که برمبنای فیلم کره‌ای دریا (لی هیون ـ سونگ، ۲۰۰۰) ساخته شده، نخستین بازسازی آمریکائی‌ها از فیلم شرقِ آسیائی است که در ژانر دلهره قرار نمی‌گیرد. اما فیلم فاقد لحظات شگفت‌آور یا پراحساس یا واقعاً سرگرم کننده است؛ چه رسد به گرما و پیوندی واقعی بین ریوز و بولاک. خانهٔ کنار دریاچه با پی‌گیری داستانی چندلایه، به دنبال عمق و معنا بوده ولی دست آخر معلوم نمی‌شود چه درون‌مایه‌ای را دنبال می‌کند: یک داستان عاشقانهٔ جادوئی پُررمزوراز، یک درام روانی، یک فیلم خانوادگی پُروپیمان یا آمیزه‌ای مُردد از همهٔ این‌ها. خود دریا با وجود همهٔ ضعف‌هایش، لااقل محور اصلی روایتش را بده‌بستانی بین دو شخصیت اصلی تعیین کرده بود که سعی دارند در زمان ـ حالا اگرچه نه در فضا! ـ با هم ارتباط برقرار کنند. خانهٔ کنار دریاچه خواسته بیش از این‌ها باشد و در این فرایند، راه اصلی را گم‌ کرده است.