استفاده از نانوکامپوزیت‌ها برای گرم کردن تومورها

مدت ۵۰ سال است که دانشمندان می‌دانند که نانوذرات مغناطیسی در مجاورت یک میدان مغناطیسی متغیر گرم می‌شوند. با این حال در صورت استفاده از نانوذرات برای تخریب تومورها، آنها به یک سرعت جذب اختصاصی بالا نیاز دارند. یک سرعت جذب اختصاصی بالا نه تنها موجب کاهش دوز مورد نیاز نانو ذرات می‌شود بلکه منطقه درمان را نیز محدود می‌کند و از آسیب رساندن به بافت‌های سالم پیرامون جلوگیری می‌کند...
ذرات اکسید آهن برای ایجاد گرما مورد استفاده قرار گرفته‌اند چرا که ‌سازگاری مناسبی با بدن داشته و سرعت جذب اختصاصی بالایی دارند. با این حال برای شروع درمان، دانشمندان نیاز دارند تا نانوذرات را پیش از آغاز درمان به صورت درون تنی مشاهده کنند. نانوذرات آهن ابر پارامغناطیس با قطر حدود ۴ نانومتر برای تصویربرداری مناسب هستند اما از این ذرات نمی‌توان برای گرم کردن استفاده کرد. به تازگی گروهی از دانشمندان این مشکل را با روکش کردن ذرات آهن با نانوذرات اکسید آهن برطرف ساخته‌اند.
از این نانوکامپوزیت برای درمان سرطان به دو روش می‌توان سود جست. اول اینکه به نانوذرات آنتی‌بادی متصل کرده و آنها را به درون جریان خون تزریق کرد.
در این حالت ذرات خود، به درون تومور راه می‌یابند. روش دوم که برای تومورهای سطحی مناسب‌تر است، این است که نانوکامپوزیت‌ها به طور مستقیم به درون تومور تزریق شوند. به گفته این افراد روش تولید این ذرات نسبتا ساده و ارزان است و نانوذرات ایجاد شده بسیار یک دست هستند.
این افراد در حال حاضر مشغول ساخت انواع متعدد روکش‌ها برای ذرات هستند و علاوه بر آن قصد دارند برای انجام مطالعات درون‌تنی، نانوذرات را به طور مستقیم به درون تومورهای موش تزریق کنند. نتایج این مطالعه در مجله تحقیقات کاربردی فیزیک منتشر شده است.

منبع:Science Daily

منبع : روزنامه سلامت