دوشم فغان و ناله به هفت آسمان رسید

دوشم فغان و ناله به هفت آسمان رسید		دو دم به دل برآمد و آتش به جان رسید
بر تن شنیده‌ای چه رسید از فراق جان؟		از درد دوری تو دلم را همان رسید
هرگز جفا نبرده و دوری ندیده‌ام		بر من جفا و جور تو نامهربان رسید
انصاف من بده: که کجا گویم این سخن؟		کز یار برگزیده به یاران زیان رسید
دوشم رقیب بر سر کوی تو دید و گفت:		باز این ستم رسیده‌ی فریادخوان رسید
ما را مگر به پیش تولطف تو آورد		ورنه به سعی ما به کجا می‌توان رسید؟
حال من و تو فاش چنان شد، که سالها		زین دوستی بهر طرفی داستان رسید
یک روز بشنوی که: تن اوحدی ز غم		خاک در تو گشت و بدان آستان رسید
من بلبلم ز درد بنالم، علی‌الخصوص		فصلی که گل شکفته شد و ارغوان رسید