کم، کن

	کمان را به کماندار بده (عبيد زاکانى)
		رک: کار را به کاردان بايد سپرد
	کم بخور پدر حکيم را در آر، راست راه برو پدر حاکم را در آر! (عا).
	کم بخور، غم نخور
		يعنى قناعت کن و با اندک بساز تا با آسودگى خيال و فراغ‌بال زندگى کنى
	کم بخور، گِرد بخواب!
		رک: قناعت هر که کرد آخر غنى شد
	کم بخور، نوکر بگير!
		نظير:
		يک نان کمتر بخور نوکر بگير!
		ـ غلامى که بابات داشت سياه بود!
	کم بخور هميشه بخور
		رک: قناعت هر که کرد آخر غنى شد
	کم بگو، سنجيده بگو
		نظير:
		سخن را بسنج و به اندازه بگوى
		ـ کم گوى و گزيده گوى چون دُرّ (نظامى)
		ـ سخن بسيار دانى اندکى گوى
		ـ سخن چون حکيمان نکو گوى و کوته (ناصرخسرو)
	کم بود جنّ و پرى، يکى هم از ديوار پريد
		رک: جن و پرى کم بود، يکى هم از ديوار پريد!
	کم بوَد قيمت جنسى که فراوان باشد (قزل‌باش خان امّيد)
		رک: کم شود قيمت کالا چو فراوان گردد
	کمتر ز سگ کسى است که زخم زبان زند
	کمترک انداز سگ را استخوان٭
		نظير:
		سگ را که چاق کنند هار مى‌شود
		ـ سگ را که گُنده کنى بچّه‌ات را مى‌درد
		ـ خدمت به خر مزدش تيز است و لگد
		ـ ندامت مى‌کشد هر کس به نااهلان کند نيکى
			٭ آلت اشکار خود جز سگ مدان	.........................(مولوی)
	کمترکى، نترّکى! (عا).
		رک: کاه از تو نيست کاهدان که از تو است
	کم خور و بسيارى راحت نگر٭
		رک: يک لقمه کمتر بخور گير حکيم نيفتى...
			٭ چون تو همائى شرف کار باش	......................(نظامى)
	کم خور و کم گوى و کم‌آزار باش٭
			٭ چون تو همائى شرف کار باش	....................... (نظامى)
	کمروئى کُرّهٔ حرام به بار مى‌آورد
		رک: آدم کم‌رو هميشه کلاهش پسِ معرکه است
	کم شود قيمت کالا چو فراوان گردد٭(قاآنى)
		نظير:
		هر زيادى بى‌قيمت و هر اندکى با عزّت است
		ـ متاع در همه‌جا بى‌بهاء ز ارزانى است (کاتبى)
		ـ خواريِ هر چيز ز بسيارى است
		ـ هر چه بسيار شود خوار شود
		ـ نرخ متاعى که فراوان بوَد	گر به مَثَل جان بوَد ارزان بوَد (جامى)
		ـ کم بوَد قيمت جنسى که فراوان باشد (قزل باش خان امّيد)
			٭ ...........................	با فراوانى کالا ضرر آميخته است (قاآنى)
	کم‌عقلى هم بلائى است
	کم عيالى دومِ توانگرى است (از قابوس‌نامه)
	کم‌کم بخور پُر پُر نخور، هر چند زيادش خوشتره (عا).
		رک: يک لقمه کمتر بخور گير حکيم نيفتى...
	کم کند صحبتِ بدان خِرَدَت (سنائى)
		رک: با بدان سر مکن که بد گردى
	کم گوى و به‌جز مصلحت خويش مگو٭
			٭ .............................	چيزى که نپرسند تو از پيش مگو (باباافضل)
	کم گوى و گزيده گوى چون دُرّ (نظامى)
		نظير:
		سعديا بسيار گفتن عمر ضايع کردن است (سعدى)
		ـ پُر سخن گفتن نشان جاهلى است
		ـ نيايد ز گفتار بسيار سود (فردوسى)
		ـ آن خشت بوَد که پُر توان زد (نظامى)
		ـ يک دسته گل دماغ پرور	از خرمن صد گياه بهتر (نظامى)
		ـ سخن کم گفتن و انديشه کردن	بِهْ از بسيار گوئى پيشه کردن (هلالى جغتائى)
		ـ پُر گفتن به قرآن خوش است
	کم گيرى کَمَتْ گيرم، نمرده ماتمت گيرم (عا).
		رک: کاسه داريم آرک اورک، تو پُر کنى من پُر ترک
	کمِ ما و کَرَمِ شما!
		هديهٔ ناچيز ما بپذير
	کم‌مايه بوَد هزار پيشه (اخگر)
		رک: پياز آدم هر جائى کوته نمى‌بندد
	کم محلى از صد چوب بدتر است
	کمند بر سرِ اسبان بدلگام زنند٭
		رک: ستور هر چه چموش‌تر باشد لواشه‌اش را بايد محکم‌تر کشيد
			٭ مرا کمند ميفکن که خود گرفتارم	........................ (سعدى)
	کم‌همّت را نام بر نيايد (قابوس‌نامه)
		نظير: همّت بلند دار که مردان روزگار	از همّت بلند به‌جائى رسيد‌ه‌اند
	کنار گود نشسته مى‌گويد: لنگش کن!
	کنّاس در بازار عطرفروشان بيهُش و بى‌خويشتن مى‌شود
		نظير: از گلاب آيد جُعَل را بيهُشى
	کند در هر قدم فرياد خلخال	که حسن گُلرخان يا در رکاب است
		رک: به حسنت مناز به يک تب بند است، به مالت مناز به يک شب بند است
	کند فعل شيربچّهٔ شير
		رک: تره به تخمش مى‌روَد حسنى به باباش!
	کندند از مدينه و در کربلا زدند٭
		ارتباطى ميان اين دو امر يا اين دو گفته وجود ندارد
			٭ و آنگه سرادقى که فلک محرمش نبود	.................. (محتشم کاشانى)
	کُنده که بد شکن شد گاز را مى‌پَراند
		وقتى فشار و سختى بر کسى فراوان وارد آمد طغيان مى‌کند
	کَنْگَرْ خورده و لنگر انداخته
		نظير:
		خيال مى‌کند اينجا خانهٔ خاله است
		ـ مسجد گرم و گدا آسوده!
	کَنَند از چانه اَرْ ريش کسى را	از او مانَد به‌جا البتّه چانه! (روحانى)
		رک: آنچه در جوى مى‌رود آب است...