مناجات

من که به حکم تو درین کارگاه		از عدم این سو ، زده‌ام بارگاه
به که چو آوردی و بازم بری		هم به سوی خویش فرازم بری
سر مرا چون همه داننده‌ای		باز رهانم که رهاننده‌ای
گر چه تن من ز پی سوز راست		رحمت تو از پی این روز راست
از عمل خود چو نشینم خجل		ذیل کرم پوش برین تنگ دل