چمن پر گهر شد ز باران ژاله

چمن پر گهر شد ز باران ژاله		زمین پر کواکب ز یاقوت لاله
ز شبنم فرو هشت نسرین حمایل		ز سنبل بر افگند سوسن کلاله
به جای می‌لعل پر کرده گلها		ز سیماب رخشنده زرین پیاله
صبا را چمن کرده هر بامدادی		به گلزار پردامنی زر حواله
ز زرورق غنچه بر خوان گلبن		همی پیچد از بهر بلبل نواله
به هر گوشه بینی خرامان و خرم		غزلخوان غزالی به رخ چون غزاله
گرم دستگاه گل و لاله بودی		به گنجی گران می‌نبشتم قباله
کنونست وقت، اوحدی، گر جوانی		چو مرغان عاشق در آیی بناله
بهاری چنین باد و شش ساله ماهی		صبوحی کن از باده‌ی پنج ساله