مطالبی پیرامون ورزش

شواهدى وجود دارد که ورزش بروز (Incidence) و وخامت عوامل خطر قلبى عروقى منجمله هيپرتانسيون را کاهش مى‌دهد و باعث تقليل احتمالى دوز داروى ضد هيپرتانسيون مى‌شود و بدين ترتيب خطر مرگ و مير زودرس را کم مى‌کند. تصميم‌گيرى در مورد درمان يا عدم درمان بيمار مبتلاء به هيپرتانسيون خفيف را مى‌توان به ارزيابى نتايج يک برنامهٔ ورزش درمانى موکول نمود. شواهد اخير معرف آن هستند که ميزان بالاى آمادگى جسمانى با فشار خون سيستولى در حال استراحت پائين‌ترى همراه است. کاهش وزن و پرهيز از تنباکو و الکل به کاهش بيشتر فشار خون منجر خواهد شد.

مرورى بر کتب و مقالات موجود نشان مى‌دهد که با شدت‌هاى متوسط ورزش مى‌توان باعث کاهش فشار خون شد، ولى اين امر به‌جز در افراد سالمند که زندگى کاملاً بى‌تحرکى دارند، با فعاليت‌هاى فيزيکى سبک نظير پياده‌روى يا باغبانى صورت نمى‌پذيرد. به‌عنوان مثال، تمرين با شدت متوسط معادل با حدود ۵۰ درصد Vo2max يا حداکثر سطح آمادگي، تقريباً به‌طور کامل افزايش صبحگاهى فشار خون را از بين خواهد برد که اين اثر منحصر به تمرين فيزيکى است. کاهش فشار خون در صبح به‌خصوص بدان جهت حائز اهميت است که در اين زمان به‌خاطر تغيير کنترل از پاراسمپاتيک به سمپاتيک بيشترين خطر بروز عوارض و مرگ و مير قلبى عروقى وجود دارد.

تناوب، نوع، مدت و شدت ورزش توصيه شده تفاوت قابل ملاحظه‌اى با افراد سالم ندارد. با اين وجود به‌نظر مى‌رسد تجويز ورزش در حد ۷۰-۴۰% حداکثر سطح آمادگي، يا فعاليت درک شده (RPE) بين ۱۳-۱۱ در قياس با ورزش در شدت‌هاى بالاتر اثر بيشترى در کاهش فشار خون دارد. کاهش در فشار خون ناشى از ورزش معمولاً ظرف ۵-۴ هفته پديد مى‌آيد و تا زمانى‌که برنامهٔ ورزشى ادامه يابد، حفظ مى‌شود. افرادى که در آنها فشار خون در حال استراحت به‌طور محسوس بالا است (يعنى فشار خون سيستولى ۲۰۹-۱۸۰ و دياستولى ۱۱۹-۱۱۰)، تا زمانى‌که درمان داروئى آغاز نشده نبايد به ورزش بپردازند. به‌خاطر بسپاريد: در صورتى‌که بيماران شما داروى گشاد کنندهٔ عروقى مصرف مى‌کنند براى اجتناب از تجمع خون در وريدها به‌دنبال قطع ناگهانى ورزش، دورهٔ سرد کردن را به مدت طولانى‌ترى انجام دهند.