جهانگردی پایدار

در حالى‌که جامعهٔ جهانى به سدهٔ بيست‌ويکم وارد مى‌شود، در جهانگردى دو نيروى بزرگ شتاب بيشترى به خود مى‌گيرند. تخست، حرکتى است در راه پذيرفتن مسئوليت بيشتر در برابر فرهنگ کشور يا جامعهٔ ميزبان و گذراندن احترام بيشتر به آن فرهنگ، چنين فشارى در نتيجهٔ شناخت اين واقعيت بوده است که صنعت جهانگردى مى‌تواند بر جامعهٔ ميزبان و محيط آن اثرات منفى بگذارد. حرکت دوم، پذيرفتن مسئوليت بيشتر از جانب کسانى است که به مسافرت مى‌روند و اين منعکس‌کنندهٔ الگوهائى تازه از مسافرت (مصرف کالاها و خدمات صنعت جهانگردي) است، يعنى افراد ترجيح مى‌دهند انفرادى و مستقل به مسافرت بروند، مى‌کوشند در اين راه آموزش‌هاى تازه‌اى ببينند و با هدف رشد و پيشرفت شخصى مسافرت کنند. مشاهده مى‌شود که اين دو نيرو و دو حرکت، در اصول متعلق به 'جهانگردى پايدار' جمع شده‌اند.

در تعريف جهانگردى پايدار سه چيز مهم مورد تأکيد قرار مى‌گيرد که عبارت‌اند از:

۱. کيفيت جهانگردى پايدار، که مى‌تواند تجربه‌اى با کيفيت بالا به جهانگرد يا مسافر ارائه دهد. هم‌چنين باعث مى‌شود که کيفيت زندگى جامعهٔ ميزبان بهبود يابد و کيفيت محيط نيز حفظ شود.

۲. حفظ و دوام. جهانگردى پايدار دوام منابع طبيعى را که اساس و پايهٔ وجود آن بوده است، و هم‌چنين حفظ و دوام فرهنگ جامعهٔ ميزبان را که منشاء تجربيات ارزندهٔ آن مى‌شود، تضمين مى‌کند.

۳. تعادل. جهانگردى پايدار بين نيازهاى صنعت جهانگردي، حمايت از محيط زيست و جامعهٔ محلى نوعى تعادل و توازن برقرار مى‌کند. در جهانگردى پايدار بين هدف‌هاى متقابل و مشترک جهانگردان، مسافران، جامعهٔ ميزبان و مقصد يا محلى که پذيراى اين افراد است نوعى همکارى و اشتراک مساعى به‌وجود مى‌آورد. در حالى‌که در گذشته، اين عوامل داراى هدف‌هاى متفاوت و گاهى متضاد بودند.

در اصول جهانگردى پايدار اصول اصلى جهانگردى پايدار ارائه شده است. در جهانگردى پايدار توجه به نيازهاى جامعهٔ ميزبان از اهميت زيادى برخوردار است و به‌هنگام برنامه‌ريزى و در فرآيند مديريت جهانگردى به اين نيازها توجه زيادى مى‌شود. به‌ويژه، در چنين صنعتى به اين مسئله توجه مى‌شود که مبادا اين موضوع بر ساختار فرهنگى و اجتماعى جامعهٔ ميزبان اثرات ويرانگر يا منفى بگذارد. کيفيت تجربه‌هائى که مسافر يا جهانگرد به‌دست مى‌آورد در گرو ويژگى‌هاى فرهنگى و اجتماعى مقصد يا مکانى است که مورد بازديد قرار مى‌دهد.