گزینش پرسنل

بهترین روش‌ها برای انتخاب پرسنل و گزینش هر یک در پست معین، همان کشف استعدادها و توجه دقیق به آمادگی در پذیرش مسئولیت در آنهاست. داشتن استعداد برای انجام یک حرفه یا شغل معین مسأله‌ای است که باید از سوی یک مدیر کار‌آزموده و بصیر، با دقت هر چه بیشتر مورد بررسی و پژوهش قرار گیرد. کشف استعدادها و پی بردن به توانائی‌های نهفته در افراد مختلف به روش‌های گوناگون انجام می‌شود و برای تعیین استعداد و کارآئی افراد نمی‌توان تنها از یک روش استفاده کرد فرض کنیم که در انتخاب معاون مدیر هتل نمی‌توانیم با قاطعیت تصمیم بگیریم و برای این کار ترجیح می‌دهیم که آزمونی برقرار سازیم و از داوطلبان بخواهیم که ضمن شرکت در این آزمون به پرسش‌های چندی که به صورت تست فراهم آمده است، پاسخ دهند و آن گاه هر کس را که امتیازش بالاتر از دیگران باشد انتخاب و معاونت را به او بسپاریم.

پیداست که قدرت حافظه یا برخورداری از هوش کافی بزرگترین کمک در پاسخ به چنین پرسش‌هائی خواهد بود و در این صورت می‌توان به سادگی یک معاون مدیر را انتخاب کرد، ولی پرسش این است: آیا کسی را که از این شیوه برگزیده‌ایم، می‌توانیم دارای قدرت اراده و تصمیم‌گیری بدانیم و آیا توانائی مدیریت و کاربری لازم را در او سراغ گرفته‌ایم؟ تردید نیست که هر کس برای تصدی یک شغل معین به میزان هوش و استعداد ویژه‌ای نیازمند است و به همین سبب است که مثلاً در هنگام گزینش دانشجو برای رشته‌های مختلف دانشگاهی، بخش عمده‌ای از پرسش‌های امتحانی را به سؤال‌های تست هوش اختصاص می‌دهند و این کار بیشتر بدان منظور انجام می‌شود که از مردود شدن دانشجویان و تلف شدن هزینه‌های هنگفت و از دست رفتن فرصت‌های گرانب‌ها جلوگیری به عمل آید.

از این دیدگاه می‌توان نتیجه گرفت که برگزاری آزمون عمومی و ارائه پرسش‌های تستی جنبه سازنده و مفید خواهد داشت، ولی نباید این نکته مهم را فراموش کنیم که بسیاری از داوطلبان پذیرفته شده بعد از سالی که از تحصیل آنها گذشته است و با وجود برخورداری از هوش مناسب، از به دست آوردن حد نصاب نمرات قبولی دانشگاهی ناتوان می‌مانند و گروه‌هائی از آنها در دانشگاه‌های مختلف به ترک تحصیل ناچار می‌شوند.

هتلداری و گزینش کارمند برای هتل نه چنان است که بتوان به سادگی درباره‌اش تصمیم گرفت و چون به نادرستی تصمیم خویش واقف شدیم، بی‌درنگ در پی اصلاح برآییم و اراده دیگری به کارگیریم و کارمندی را پس از آنکه مدتی طولانی وقت گذرانده و بخشی از سرما یه هتل را برای آماده ساختنش هزینه کرده‌ایم منفصل نماییم و به جای او دیگری را به کار بگماریم.

معمول چنین است که برای انتخاب چنین افرادی آنها رابه صورت مشروط و برای مدتی بین دو تا سه ماه که جنبه آزمایشی خواهد داشت انتخاب می‌کنند. با گذشت هر روز می‌باید که تمام ملاحظات و دقت‌ها و بررسی‌ها در باره این افراد به عمل آید و از جمله طرز رفتارش با دیگران و شیوه برقراری ارتباط‌های عمومی با مراجعین هتل، برخورداری از خصایل اخلاقی و انسانی و پاکی نظر، دارا بودن شخصیت مناسب و کمالات شناخته شده و پسندیده را، که می‌بایست در نهاد چنین افرادی ریشه داشته باشد، یک یک را جستجو کرد و یافت. فراوان هستند افرادی که خود را با تجربه و مستعد معرفی می‌نمایند و با شجاعت و اطمینان خاصی، تصدی مشاغل مهم و حساس را خواستار می‌شوند.

این واقعیت را نیز همه می‌دانیم که هر کس نه همان کسی است که خود را معرفی می‌کند، بلکه در پشت پرده تظاهرش به نیروی دیگری متکی است که شخصیت دوم او را تشکیل می‌دهد و اینجاست که انتخاب پرسنل و گزینش آنها به صورت یک مشکل اساسی نمایان می‌شود. چنانچه یک کارمند هتل داوطلب پذیرش مسئولیت معینی باشد، این مشکل نیز پس از چندی حل خواهد گردید و یک مدیر با تجربه در همان مدت کوتاه دوره خدمت آزمایشی خواهد توانست به درست یا نادرست بودن انتخابش پی ببرد.

هستند کارمندانی که برای پذیرش مسئولیت‌های مهم‌تری از خود، اشتیاق نشان می‌دهند و با اصراری غرورآمیز می‌خواهند که به آن شغل معین گمارده شوند. چنین خواسته‌ها را می‌باید با دقت در نظر گرفت و درباره‌اش به خوبی اندیشید چرا که می‌تواند سودمند و سازنده باشد. چنین افرادی به زبان دیگر می‌خواهند بگویند که برای هتل دلسوزی می‌کنند و خواستار پیشرفت و بهبود آن هستند. برای انتخاب پرسنل مورد نیاز می‌توان افرادی را از میان این متقاضیان برگزید که بالغ، باتجربه، هوشمند و دارای قدرت اراده و برخوردار از مهارت‌های لازم باشند. مهارت‌هائی که در این زمینه می‌تواند معیار و ملاک برای گزینش آنها باشد، نحوه برخوردهای عمومی آنها با مراجعین و میهمانان هتل و توجه به خواسته‌های آنان است که تجربه‌های تکنیکی و کارهای دیگری از این گونه را در مرحله‌ای همانند با آن قرار می‌دهد.

برای اطمینان بیشتر از هوش فطری و اکتسابی آنها می‌توان بعضی از پرسش‌های هوشی را به صورت تست به آنها ارائه کرد و میزان هوش آنها را نیز به دست آورد که به طور معمول می‌‌باید که ضریب هوشی این افراد در سطح خوب یا بالاتر از خوب باشد. بعد از انتخاب پرسنل، موضوع پر‌اهمیت دیگری خودنمائی می‌کند و آن نحوه اداره هتل و کارکنان هتل است. برای انجام صحیح این مهم، نخستین گام، برقراری و ایجاد یک رشته مقررات داخلی برای هتل است. این مقررات نباید چنان شدید و غیر قابل انعطاف و دست و پاگیر باشد که پرسنل را دچار دلسردی نماید و آنها را به بیهودگی بکشاند و نه هم چندان سهل و سست وضع گردد که امور جاری هتل را دچار رکود و تعطیل نماید. مدتی بعد از تأسیس هتل است که به خوبی می‌توان دریافت کارکنانی که در هتل باقی مانده‌اند و با دل گرم و محبت و اشتیاق به کار خویش ادامه می‌دهند، هما‌ن‌هائی هستند که مقررات جاری هتل را پذیرفته‌اند و بدان احترام می‌گذارند و آنها که به هر شکل از کار در هتل منصرف شده‌اند، مقررات هتل را نیز پذیرا نبوده و رفته‌اند.

در این باره که مقررات هتل چگونه باید باشد و یا چگونه به مورد اجرا گذاشته شود (پیرامون شرایط استخدام پرسنل درجای دیگر به شرح بیشتر سخن رفته است.) برخی مقررات نیز به طور نانوشته در هتل وجود دارند و به مورد اجرا گذاشته می‌شوند، نظیر آنکه یکی از کارکنان را مصیبتی پیش آید که نیاز به مرخصی ویژه داشته باشد و مدیر هتل ضمن اظهار تأسف و همدردی، این مرخصی را به وی اعطا خواهد کرد و از او دلجوئی خواهد نمود. لیک باید در نظر داشت که استخدام افراد یک خانواده در یک هتل می‌تواند در چنین مواردی مشکل‌ساز باشد. هر چه قرابت‌ها و وابستگی‌های خانوادگی در میان پرسنل و کارکنان هتل بیشتر باشد، مشکل تعطیل شدن و قطع جریان امور هتل نیز بزرگ‌تر و حل آن دشوارتر خواهد بود چرا که برگزاری مجالس جشن و عروسی‌های خانواده‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت و کارمندان یا کارکنان قوم و خویشاوند یکدیگر را از شرکت در آن ممانعت کرد و هم نمی‌توان تمامی آنها را دریک زمان مرخص نمود و کارهای هتل را به تعطیلی کشانید.

به همین دلایل است که استخدام افرادی در هتل که بایکدیگر برادر یا همسر یا خواهر و یا از بستگان نزدیک همدیگر به شمار می‌روند، توصیه نمی‌شود و علت آنکه این نکته در فرم پذیرش و استخدام در هتل قید گردیده توجه به همین نکته است. برای دلگرمی بیشتر و ترغیب کارکنان هتل به انجام وظایفشان بهتر آن است که از شیوه انگیزش به کار و تشویق آنها استفاده شود و این امر موجب فزونی تلاش‌ها و بالارفتن میزان کوشش‌های آنها خواهد گردید. این نکته را هم باید در نظر داشت که تنها پاداش‌های نقدی و مادی نمی‌توانند انگیزش افراد را برای تلاش بیشتر بیدار کنند، بلکه توجه به اوضاع درونی و روانی افراد نیز به خوبی می‌تواند تشویق‌کننده آنها در انجام کارهای هتل باشد.

می‌توان چنین در نظر گرفت که هرگاه یکی از کارمندان، پس از گذشت یک سال به خوبی توانسته باشد رضایت و خشنودی میهمانان و مراجعین هتل را جلب کند، به دریافت یک نشان لیاقت مفتخرخواهد گردید. اعطاء چنین نشانی می‌تواند در روحیه این افراد بسیار مؤثر و مفید واقع شود. می‌تواند اعتماد به نفس همراه با غروری پسندیده را در آنها به وجود آورد و رضایت خاطر آنها را فراهم سازد. افراد کوشا و مشتاق خدمت نیز از درون به یکدیگر نزدیک خواهند شد و دوستی و محبت میان آنها و مدیر هتل را افزایش خواهد داد و دیگران را نیز به جلب رضایت مراجعین و میهمانان هتل تشویق خواهد نمود.