عمان

سلطان‌نشين عمان در گوشهٔ جنوب‌شرقى شبه‌جزيرهٔ عربستان واقع است. خط ساحلى آن به طول ۱۷۰۰ کيلومتر مشرف به درياى عرب، ضميمه‌اى از افيانوس هند، خليج عمان و تنگه هرمز است. که راه رسيدن به خليج‌فارس است، اين کشور داراى انواع ويژگى‌هاى جغرافيائى مانند کوه‌ها، دشت‌هاى ساحلى و بيابان‌ها است. دماى کشور در تابستان بسيار بالا است، از جمله در مسقط در ساحل شمالي.

در جنوب کشور به‌علت ريزش باران موسمى در تابستان هوا معتدل‌تر است و در اين ناحيه سلاله دومين شهر مهم عمان قرار دارد. ميانگين بارش کم است، ولى گاهى اوقات باران‌هاى شديد در کوهستان‌ها منجر به جارى شدن سيل‌هاى ناگهانى مى‌شوند که باران‌هاى شديد در کوهستان‌ها منجر به‌جارى شدن سيل‌هاى ناگهانى مى‌شوند که خسارات چشمگيرى به بار مى‌آورند. جمعيت عمان يک ميليون و پانصد هزار نفر است که تقريباً تمام آنان مسلمانان اباضى هستند.

اين کشور تاريخى طولانى و جالب دارد که بسيارى از جاذبه‌هاى جهانگردى آن را فراهم مى‌کند. نمونه‌هاى بى‌شمارى از آبادى‌هائى وجود دارند که تاريخ آنان به هزارهٔ سوم قبل از ميلاد باز مى‌گردد. منطقه شمال کشور از ۲۰۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح تا امروز مس توليد و صادر کرده است. از نخستين قرن ميلادى کندر در جنوب کشور توليد و صادر شده است. احتمالاً ايرانيان فن آبيارى زيرزمينى را در قرن چهارم قبل از ميلاد به عمان آوردند. اين نظام آبيارى هنوز به‌طور گسترده در کشور به‌کار ميِ‌رود، ملت عمان شهرت دريانوردى داشتند. مدارکى دال بر سفرهائى به شبه‌قاره هند از ۱۰۰۰ سال قبل از ميلاد مسيح وجود دارد. در طول قرون هفدهم تا نوزدهم، عمان به يک قدرت استعمارى مبدل شد و مومباسا و زنگبار، مراکز مهم تجارتى در شرق آفريقا، را کنترل مى‌کرد. در طول قرن بيستم، اقتصاد اين کشور تنها مبتنى بر کشاورزى و ماهيگيرى بود تا آنکه در ۱۹۶۷ نفت در آنجا کشف شد. توليد نفت به‌طور چشمگيرى اقتصاد کشور را تغيير داده و منابع لازم را براى توسعه سريع اقتصادى و افزايش درآمد مردم فراهم آورده است.

تا همين اواخر، جهانگردى بين‌المللى در عمان وجود نداشت. بازديدکنندگان خارجى تنها براى انجام امور بازرگانى اجازهٔ ورود به کشور را داشتند. در ۱۹۸۷، مقررات سفر به کشور سهل‌تر شد تا به جهانگردانى که قصد گذراندن تعطيلات را دارند، در شمار محدود، اجازهٔ ورود داده شود. به‌علاوه، در همان سال، به جهانگردانى از کشورهاى شوراى همکارى خليج‌فارس اجازهٔ ورود به عمان بدون اخذ ويژه داده شد. تا ۱۹۹۰، ۱۴۹،۰۰۰ جهانگرد از انواع مختلف از عمان ديدن کردند، ولى نسبت جهانگردانى که براى گذراندن تعطيلات به عمان مى‌آيند، به‌جز آنهائى که از کشورهاى شوراى همکارى خليج‌فارس مى‌آيند، هنوز بسيار اندک است. جهانگردانى که به کشورهاى کرانه خليج‌فارس سفر مى‌کنند به‌خصوص علاقه‌مند هستند که از جنوب عمان که در فصل تابستان هواى نسبتاً خشکى دارد بازديد کنند. عمان داراى هتل‌هاى بسيار عالى براى مسافران امور بازرگانى در مسقط و سلاله است، ولى در شهرهاى ديگر محل سکونت جهانگردان بسيار محدود است. چندين گردانندهٔ تور و آژانس‌هاى مسافرتى در کشور تأسيس شده‌اند. زيرساختار ملى به‌خوبى توسعه يافته و در مناطق دورافتاده هنوز در حال توسعه است. خدمات پرشکي، آموزشى و ساير خدمات به‌سرعت بهبود مى‌يابند.

به‌منظور تنوع بخشيدن به اقتصاد و کاهش اتکاء به صادرات نفت، عمان تصميم گرفته است تا جهانگردى را براساسى بسيار کنترل‌شده توسعه دهد. جهانگردى بايد بر جاذبه‌هاى ذاتى محيطى و فرهنگى متمرکز شود. نگرش نسبت به توسعه جهانگردى نگرشى محتاط است. با آنکه فوايد اقتصادى بالقوهٔ جهانگردى شناخته شده‌اند، دولت و عموماً مردم عمان به شدت احساس مى‌کنند که رشد آن بايد در يک چارچوب برنامه‌ريزى‌شده که ارزش‌هاى محيطى و فرهنگى را مصون بدارد:، صورت بگيرد، از جهانگردى انبوه که مغاير با مؤلفه‌هاى فرهنگى عمان باشد بايد کاملاً اجتناب شود توسعه جهانگردى‌ که روى مى‌دهد با دقت نظارت خواهد شد که اثرات محيطى و اجتماعى ـ فرهنگى آن تعيين شود.