دبیر جهاندیده را پیش خواند

دبیر جهاندیده را پیش خواند		بران پیشگاه بزرگی نشاند
بفرمود تا نامه پاسخ نوشت		بیاراست چون مرغزار بهشت
ز بس بند و پیوند و نیکو سخن		ازان روز تا روزگار کهن
چوگشت از نوشتن نویسنده سیر		نگه کرد قیصر سواری دلیر
سخن گوی و روشن دل و یادگیر		خردمند و گویا و گرد و دبیر
بدو گفت رو پیش خسرو بگوی		که ای شاه بینا دل و راه جوی
مرا هم سلیحست و هم زر به گنج		نیاورد باید کسی را به رنج
وگر نیستیمان ز هر کشوری		درم خواستیمی ز هر مهتری
بدان تا تواز روم با کام خویش		به ایران گذشتی به آرام خویش
مباش اندرین بوم تیره روان		چنین است کردار چرخ روان
که گاهی پناهست و گاهی گزند		گهی با زیانیم و گه سودمند
کنون تا سلیح و سپاه و درم		فراز آورم تو نباشی دژم
بر خسرو آمد فرستاده مرد		سخنهای قیصر همه یاد کرد