در جواب مردی سروده که عنصری را بر او ترجیح داده است

به تعریض گفتی که خاقانیا		چه خوش داشت نظم روان عنصری
بلی شاعری بود صاحب‌قران		ز ممدوح صاحب‌قران عنصری
ز معشوق نیکو و ممدوح نیک		غزل‌گو شد و مدح‌خوان عنصری
جز ار طرز مدح و طراز غزل		نکردی ز طبع امتحان عنصری
شناسند افاضل که چون من نبود		به مدح و غزل درفشان عنصری
که این سحر کاری که من می‌کنم		نکردی به سحر بیان عنصری
ز ده شیوه کان حیلت شاعری است		به یک شیوه شد داستان عنصری
مرا شیوه‌ی خاص و تازه است و داشت		همان شیوه‌ی باستان عنصری
نه تحقیق گفت و نه وعظ و نه زهد		که حرفی ندانست از آن عنصری
به دور کرم بخششی نیک دید		ز محمود کشور ستان عنصری
به ده بیت صد بدره و برده یافت		ز یک فتح هندوستان عنصری
شنیدم که از نقره زد دیگدان		ز زر ساخت آلات خوان عنصری
اگر زنده ماندی در این دور بخل		خسک ساختی دیگدان عنصری
نخوردی ز خوان‌های این مردمان		پری‌وار جز استخوان عنصری
به بوی دو نان پیش دونان شدی		زدی بوسه چون پر نان عنصری
ز تیر فلک تیغ چستی نداشت		چو من در نیام دهان عنصری
ز نی دور باش دو شاخی نداشت		چو من در سه شاخ بنان عنصری
نبوده است چون من گه نظم و نثر		بزرگ آیت و خرده دان عنصری
به نظم چو پروین و نثر چو نعش		نبود آفتاب جهان عنصری
ادیب و دبیر و مفسر نبود		نه سحبان یعرب زبان عنصری
چنانک این عروس از درم خرم است		به زر بود خرم روان عنصری
دهم مال و پس شاد باشم کنون		ستد زر و شد شادمان عنصری
به دانش بر از عرش گر رفته بود		به دولت بر از آسمان عنصری
به دانش توان عنصری شد ولیک		به دولت شدن چون توان عنصری