نه چو شیرین لبت شکر باشد

نه چو شیرین لبت شکر باشد		نه چو روشن رخت قمر باشد
با سخنهای تلخ چون زهرت		عیش من خوشتر از شکر باشد
تو به زر مایلی و نیست عجب		میل خوبان همه به زر باشد
کار عاشق به سیم گردد راست		عشق بی‌سیم دردسر باشد
دایم از نیستی عشق توام		هر دو لب خشک و دیده تر باشد
در فراق تو عاشقان ترا		همه شبهای بی‌سحر باشد
عشق و افلاس در مسلمانی		صد ره از کافری بتر باشد